η οποία έδινε κάποιες απαντήσεις στην αντιμετώπιση των F-35, έστω και χωρίς την προμήθεια των S-400 που η ελληνική πλευρά είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορούσε να υλοποιήσει, καθώς θεωρούσε την προμήθειά τους ως κίνηση "υψηλής πολιτικής τριβής" με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Ξεκινώντας από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, η ρωσική εκτίμηση ήταν ότι τα αντιαεροπορικά συστήματα μικρής εμβέλειας SA-8B ‘‘Gecko Mod-1’’, Skyguard (Λήμνος) κι ένα τρίτο σύστημα V/SHORAD το ASRAD-Hellas, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόβλημα για τα τουρκικά F-35, καθώς αυτά αποκλείεται να εισέρχονταν στο βεληνεκές τους, αλλά και αυτό να συνέβαινε η πιθανότητα εντοπισμού τους δεν θα ήταν πάνω από το 10%.
Μια "θετική" σημείωση που είχαν κάνει αφορούσε τα βλήματα των 35 χλστ. του συστήματος Skyguard που εκτός από την Λήμνο προστατεύει και διάφορα άλλα αεροδρόμια της ΠΑ.Το βλήμα AHEAD που χρησιμοποιούν το χαρακτήρισαν "Την μοναδική περίπτωση αποτελεσματικής προστασίας από κατευθυνόμενα βλήματα" καθώς το βλήμα κατευθυνόμενο προς τον στόχο χρησιμοποιεί μια τεχνολογία "κώνου σφαιριδίων" που μπορεί να καταστρέψει το οποιοδήποτε επερχόμενο βλήμα ή βόμβα λέηζερ.
Ειδικά για το ρωσικό σύστημα SA-8B ‘‘Gecko Mod-1’’ (OSA AKM) που σίγουρα "ξέρουν κάτι παραπάνω" λέχθηκε ότι "Δεν μπορείτε να ελπίζετε ότι θα κάνουν αυτά για τα οποία δεν έχουν σχεδιαστεί να κάνουν" δηλαδή να αντιμετωπίζουν stealth μαχητικά.
Οι Ρώσοι φάνηκαν πολύ καλά ενημερωμένοι για τις δυνατότητες των Ρatriot PAC-3 , όπως και για τις δυνατότητες των MIM-23L/M I-HAWK Phase III και των πυροβολαρχιών Patriot που προστατεύουν τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας και τις βιομηχανικές περιοχές τους.
Χωρίς να τους έχει ενημερώσει κανένας για το ελληνικό σύστημα αεράμυνας γνώριζαν ότι βασίζεται σε δύο ζώνες: Η πρώτη ζώνη αποτελείται από ραντάρ 2D MPDR-90E τα οποία έχουν τοποθετηθεί στα νησιά Κάρπαθο, Ρόδο, Κω, Σάμο, Χίο, Λέσβο και στο Σουφλί, την 1η ΜΣΕΠ στο Διδυμότειχο, τη 2η ΜΣΕΠ στον Ίσμαρο (Θράκη), την 8η ΜΣΕΠ στη Λήμνο, την 7Η ΜΣΕΠ στν Σκύρο, την 6η ΜΣΕΠ στη Μύκονο, το 3ο ΚΕΠ στον Ζήρο Σητείας, ενώ επικουρικό ρόλο έχουν τα ραντάρ του 1ου ΚΕΠ στο Χορτιάτη και του 2ου ΚΕΠ στην Πάρνηθα. Τα ραντάρ του ελληνικού συστήματος αεράμυνας είναι τα HR-3000 (συχνότητα E/F), S743D Martello (συχνότητα D), TPS-70 (συχνότητα E/F), AR327 Commando (συχνότητα) και το RAT-31DL (συχνότητα D).
Το ελληνικό σύστημα αεράμυνας χωρίζεται σε τρεις τομείς ευθύνης: στον βόρειο υπό τον έλεγχο του 1ου ΚΕΠ, στον κεντρικό υπό τον έλεγχο του 2ου ΚΕΠ και στον νότιο υπό τον έλεγχο του 3ου ΚΕΠ. Τα κέντρα αυτά είναι διασυνδεδεμένα και ολοκληρωμένα στο πλαίσιο του εθνικού συστήματος C4I ADIS.
Τι πρότειναν:
Η ρωσική μελέτη επικεντρώθηκε στην αντιαεροπορική προστασία των νησιών του Αν. Αιγαίου, αφού θεωρούν πώς οτιδήποτε περάσει αυτή τη νοητή γραμμή αντιαεροπορικής άμυνας, δύσκολα θα αναχαιτιστεί εν συνεχεία.
Στα συμπεράσματα της ρωσικής μελέτης που παραδόθηκε στο ελληνικό ΓΕΕΘΑ προτεινόταν ο συνδυασμός των συστημάτων TOR-M2Ε και BUK-M2E ή εναλλακτικά του TOR-M2Ε.
Η πρόταση αφορούσε τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων Tor-M1 (αφού θεωρητικά το εμπάργκο στην Ρωσία απαγορεύει την προμήθεια νέων όπλων όχι όμως και τους εκσυγχρονισμούς παλαιότερων) με την προσθήκη ορισμένων επιπλέον Tor-M1 (περίπου δέκα συστήματα) τα οποία και αυτά θα εκσυγχρονιστούν προκειμένου να καταστεί δυνατή η κάλυψη τόσο του μετώπου της Θράκης, όσο και του Αιγαίου.
Επίσης προτεινόταν η διάθεση μεταχειρισμένων Buk-M1 (6-8 εκτοξευτών), ίδιων με αυτά που έχουν παραδοθεί στην Κύπρο, τα οποία μετά απο πρόγραμμα εκσυχρονισμού και αναβάθμισής τους κοντά στο επίπεδο «Μ2» θα μπορούσαν σχεδόν να τετραπλασιάσουν την ακτίνα δράσης των κινητών πυραυλικών αντιεροπορικών συστημάτων στο Ανατολικό Αιγαίο. Τα Buk-M1 έχουν ακτίνα δράσης πάνω απο 40 χλμ.
Αυτό σημαίνει οτι θα μπορούσε το ελληνικό δίκτυο αεράμυνας να αποκτούσε δυνατότητες αν όχι κατάρριψης της κρίσιμης μάζας των τουρκικών μαχητικών, F-35, τουλάχιστον της μεγάλης πλειοψηφίας, των τουρκικών βλημάτων cruise SOM-J ή βομβών SDM ή των διαφόρων κατηγοριών LGB, εντός του τουρκικού εναέριου χώρου ακόμα και πριν αυτά βγουν απο τον τουρκικό εναέριο χώρο έστω και αν οι ελληνικοί εκτοξευτές είναι τοποθετημένοι στα δυτικά των νησιών.
Επίσης τόσο τα αναβαθμισμένα TOR-M1 όσο και τα Buk-M1-2 θα έχουν μεγάλες δυνατότητες κατάρριψης βλημάτων cruise όπως το SOM αλλά και το Popeye που χρησιμοποιεί ήδη εδώ και χρόνια η τουρκική Αεροπορία.
Το 9K332 TOR-M2Ε (SA-15D Gauntlet) με με σημαντικές βελτιώσεις στο σύστημα αισθητήρων του θεωρείται το πρώτο anti-stealth SHORAD, αλλά κυρίως έχει μεγάλες δυνατότητες στην καταστροφή των επερχόμενων πάσης φύσεως βλημάτων. Δηλαδή οι Ρώσοι ξεπερνούσαν την φάση αναχαίτισης των τουρκικών μαχητικών και επικεντρώνονταν στην καταστροφή των όπλων που αυτά θα εκτόξευαν.
Μία άλλη διαφορά του εκσυγχρονισμένου Tor-Μ1 με το νυν μοντέλο είναι ο υψηλός βαθμός αυτοματοποιημένης λειτουργίας κατά τη διάρκεια της εμπλοκής στη μάχη, με ειδικούς αλγόριθμους, οι οποίοι του επιτρέπουν να εκτελέσει όλες τις ενέργειες εντελώς αυτόνομα, αυτόματα και με υψηλή ταχύτητα, με το σύστημα να καθορίζει μόνο του τον χρόνο και την προτεραιότητα με την οποία αυτοί θα καταστραφούν.
Από την άλλη πλευρά το BUK-Μ2 μπορεί να εμπλέκει έως 24 αεροδυναμικούς στόχους με ταχύτητα 2,4 mach σε εμβέλεια από 3 έως 40 χλμ. ή 3 με 45 χλμ. για στόχους που πετούν με ταχύτητα 0,88 mach. Για τα βαλλιστικά βλήματα με ταχύτητα έως 3,5 mach η εμβέλεια φθάνει τα 20 χλμ. και τα 15-20 χλμ. για βλήματα cruise που πετούν σε ύψος 100 μ. Ο χρόνος αντίδρασης του συστήματος φτάνει τα 10-12 δεύτερα.Με την ολοκλήρωση του εξοπλιστικού προγράμματος που υιοθετήθηκε μετά την κρίση των Ιμίων,
Οι Ρώσοι θεωρούν ότι σε περιπτώσεις οργανωμένων δικτύων αεράμυνας, με πολλούς και διαφορετικούς αισθητήρες οι οποίοι δεν βρίσκονται στην ίδια θέση, το F-35Α είναι, λίγο πολύ, "άλλος ένας στόχος".
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια