 |
Γράφει ο Σταύρος Λυγερός
|
Στο πρωθυπουργικό επιτελείο εδραιώνεται η άποψη ότι με διαδοχικές πρωτοβουλίες του τον τελευταίο καιρό ο υπουργός Άμυνας έχει φέρει την κυβέρνηση σε δυσχερή θέση.
Παρά τα συνεχιζόμενα ανοίγματα του Μαξίμου προς το ΠΑΣΟΚ και παρότι κάποια στελέχη εκεί το, το κλίμα είναι απαγορευτικό. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο Τσίπρας δεν έχει εναλλακτικές επιλογές, γεγονός που δημιουργεί πολιτική αντίφαση.
Σύμφωνα με καλά ενημερωμένη πηγή κάποιοι στο πρωθυπουργικό επιτελείο συζητούν το ενδεχόμενο να ασκηθεί εσωτερική πίεση στον Καμμένο για μία οικειοθελή αποχώρησή του από την ηγεσία των ΑΝΕΛ. Κατά την ίδια πηγή, λαμβάνουν χώρα σχετικές ζυμώσεις στους κόλπους αυτού το κόμματος, στις οποίες συμμετέχουν περισσότερο ή λιγότερο βουλευτές, εκ των οποίων μερικοί σήμερα κατέχουν κυβερνητικές θέσεις.
Η πληροφορία αυτή επιβεβαιώθηκε και από στέλεχος των ΑΝΕΛ, το οποίο, ωστόσο, εξέφρασε τον έντονο σκεπτικισμό του για την κατάληξη. Θεωρεί πως ο Καμμένος όχι μόνο δεν πρόκειται να συναινέσει, αλλά αν του ασκηθούν ωμές πιέσεις είναι ικανός να τινάξει τα πάντα στον αέρα.
Σύμφωνα με την αρχική πηγή, την ίδια γνώμη για την ενδεχόμενη αντίδραση του Καμμένου έχει και ο στενός κύκλος του Τσίπρα. Τον θεωρεί παρορμητικό και απρόβλεπτο. Όπως μας ειπώθηκε, όμως, «ο μόνος τρόπος για να λυθεί αυτός ο γάμος χωρίς ρήξη και ξεκατίνιασμα είναι οι εκλογές. Ο Τσίπρας, όμως, δεν θέλει τώρα εκλογές. Γι’ αυτό και θα υποχρεωθεί να συνεχίσει να στηρίζει τον κυβερνητικό εταίρο του παρά τη δυσαρέσκειά του».
Παρορμητικός χαρακτήρας
Προς το παρόν τουλάχιστον, η παραπάνω εκτίμηση επιβεβαιώνεται. Τα σενάρια για διατήρηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με “τσόντες” από εδώ και από εκεί δεν φαίνεται να έχουν αντίκρισμα στην πραγματική πολιτική ζωή. Η παραμονή του Τσίπρα στην πρωθυπουργία εξαρτάται από τη συνέχιση της κυβερνητικής συνεργασίας του με τον Καμμένο. Το αναγνωρίζει και στέλεχος του Μαξίμου, το οποίο, όμως, έσπευσε να υπογραμμίσει αφενός ότι «ο πρωθυπουργός έχει στείλει το μήνυμά του», αφετέρου ότι «υπάρχουν όρια».
Στον Καμμένο έχουν χρεώσει την προσπάθειά να καταστήσει τον περιβόητο Τζορτζ Παπαδόπουλο γέφυρα της ελληνικής κυβέρνησης με τον Τραμπ. Το φιάσκο, όμως, έχει αποδοθεί «στην επιπολαιότητά του», χωρίς να αμφισβητούνται οι καλές προθέσεις του. Του έχει χρεωθεί επίσης ο χειρισμός στην υπόθεση του καταδικασμένου για τα ναρκωτικά Γιαννουσάκη.
Τότε, ο Τσίπρας είχε αποφασίσει να στηρίξει πλήρως πολιτικά τον κυβερνητικό εταίρο του. Ο βασικός λόγος, βεβαίως, ήταν πως εάν δεν το έκανε η κυβέρνηση θα αντιμετώπιζε πρόβλημα επιβίωσης. Υπήρχε, ωστόσο, και ένας πρόσθετος λόγος. Την παρεμβατική γραμμή του Καμμένου, άλλωστε, είχαν υποστηρίξει και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο «άγαρμπος χειρισμός» είχε αποδοθεί στον παρορμητικό χαρακτήρα του. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, πάντως, το Μαξίμου φρόντισε να αποσπάσει κάποια ανταλλάγματα για τη στάση των ΑΝΕΛ σε νομοσχέδια που είχαν ιδεολογική διαφωνία.
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η τωρινή υπόθεση διαφέρει, επειδή, όπως χαρακτηριστικά μας ειπώθηκε, «υπάρχει οσμή διαφθοράς». Η αγοραπωλησία, βεβαίως, δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά στο πολιτικό επίπεδο η διάχυτη εντύπωση είναι αρκετή για να ρίξει σκιά.
Βολικός εταίρος
Σύμφωνα με κυβερνητική πηγή, ο Τσίπρας είχε μέχρι πρόσφατα βολευθεί με τον Καμμένο. Του είχε παραχωρήσει το υπουργείο Άμυνας και κάποια άλλα χαρτοφυλάκια για τα στελέχη των ΑΝΕΛ και αυτός δεν εμπλεκόταν καθόλου στα πόδια του Μαξίμου στα υπόλοιπα ζητήματα. Γι’ αυτό και η σχέση τους, παρά τις ιδεολογικές διαφορές, ήταν σχετικά αρμονική. Λίγες ήταν οι τριβές, οι οποίες γρήγορα διευθετούνταν. Σ’ αυτό συνέβαλε και η καλή προσωπική χημεία που είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους.
Η κυβερνητική σύμπραξη έγινε αρχικά (Ιανουάριος του 2015), λόγω του κοινού αντιμνημονιακού παρονομαστή. Οι πιέσεις που ο Τσίπρας είχε δεχθεί από ευρωπαϊκούς παράγοντες να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν είχαν βρει ανταπόκριση. Τότε, ο πρωθυπουργός πίστευε ότι μία τέτοια κυβέρνηση θα τον παγίδευε. Φοβόταν πως οι συμβατικά όμορες πολιτικές δυνάμεις θα του έβαζαν τρικλοποδιές και θα τον εγκλώβιζαν.
Γι’ αυτό και παρέκαμψε όλη την εξωτερική επικοινωνιακή πίεση, αλλά και τις εσωκομματικές γκρίνιες ότι συνεργάζεται με ένα «ακροδεξιό κόμμα». Αυτό που μέτραγε τότε γι’ αυτόν ήταν πως ως πρωθυπουργός θα είχε τα ενδοκυβερνητικά νώτα του καλυμμένα να χειρισθεί τη σχέση με το ευρωιερατείο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δύσκολης διαπραγμάτευσης, ο Καμμένος και το κόμμα του έμειναν σταθερά στο πλευρό του πρωθυπουργού. Το ίδιο και όταν αυτός έκανε τη μεγάλη στροφή και υπέγραψε το 3ο Μνημόνιο. Το αποτέλεσμα των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015 ήταν και για τους δύο μία πολιτική επιτυχία, γεγονός που τους έφερε ακόμα πιο κοντά, όπως φάνηκε και από τον τρόπο που από κοινού πανηγύρισαν τη νίκη τους εκείνη τη νύχτα.
Έτσι είχαν σε γενικές γραμμές τα πράγματα όταν προέκυψαν τα τωρινά προβλήματα και ο πρωθυπουργός άρχισε να θεωρεί τον Καμμένο «πολιτικό βαρίδι», όπως χαρακτηριστικά μας ειπώθηκε από πηγή του επιτελείου του. Η ίδια πηγή, ωστόσο, διευκρινίζει πως ο Τσίπρας, σε αντίθεση με κύκλους της Κουμουνδούρου, έχει συνείδηση πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει εναλλακτική λύση. Γι’ αυτό και κατά πάσα πιθανότητα θα «καταπιεί» την πολιτική δυσαρέσκειά του.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια