Βοά η πολιτική πιάτσα. Ο Άδωνις Γεωργιάδης αναγκάσθηκε να επιλέξει ανάμεσα στην αντιπροεδρία της ΝΔ και τις μεταμεσονύκτιες πωλήσεις -μετά πολιτικών κηρυγμάτων, ακόμη και κραυγών – σε περιθωριακά κανάλια. Έχασε τη «δουλειά», κράτησε το πολιτικό αξίωμα. Αλλά μάλλον όχι για πολύ.
Η αποκαθήλωση του άρχισε από την ημέρα που του πήραν το «χαρτοφυλάκιο» της Άμυνας. Να γίνεται πάρτι με τον Καμένο και αυτός να λείπει.
Είναι έξυπνος άνθρωπος και ξέρει ότι από την ώρα που τα βρήκε η Ντόρα Μπακογιάννη με τον αδελφό της, οι μέρες του είναι μετρημένες στην ηγεσία. Ίσως οι πωλήσεις να ήταν το πρόσχημα. Κι αυτός ο χριστιανός το παράκανε: μετά τα προϊόντα αμφίβολης ποιότητας, με αμφίβολης αξιοπιστίας τεχνικές το χόντρυνε με το μπαλαμούτι. Ολόκληρος αντιπρόεδρος και πρωην υπουργός Υγείας να πουλάει «νανογιλέκα»;
Και ενδιάμεσα να κλείνει το μάτι σε όποιον θέλει να καταφύγει σε φορολογικούς παραδείσους λόγω υψηλής φορολογίας – προφασιζόμενος ότι υπερασπίζεται τη Μαρέβα; Όπως τότε που έλεγε ότι αν είναι να βγει ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει τα λεφτά του από την τράπεζα για να μη του τα φάνε.
Έτσι άφησε μια δουλειά που ήταν κερδοφόρα. Ο Γ. Κουρής κατέθεσε στη Βουλή ότι του έδινε 17 χιλιάδες ευρώ το μήνα για να του παρέχει χρόνο. Χώρια τα υπόλοιπα κανάλια. Έπειτα είχε πολιτικό βήμα κάθε ώρα και στιγμή για να λέει με στεντόρεια φωνή τα δικά του. Τώρα θα πρέπει να βρει άλλο τρόπο.
Ο Άδωνις είναι η πιο εντυπωσιακή περίπτωση πολιτικού στα χρόνια της μεταπολίτευσης που από το γκρίζο πολιτικό περιθώριο βρέθηκε στο ρετιρέ της πολιτικής. Με τη αξία του. Με αυτοπεποίθηση. Αεικίνητος, ακούραστος, ικανότατος, φωνακλάς, πολυλογάς, αδίστακτος, στρεψοδίκης, προσαρμοστικός και επίμονος , επιθετικός στο προσκήνιο ήπιος και οικείος στο παρασκήνιο, καλός στην παρέα αλλά μοχθηρός στην πολιτική αρένα, τα κατάφερε.
Ίσως επειδή είναι αληθινός πωλητής. Και επειδή μίλησε στο θυμικό των νεοδημοκρατών, εκεί που δεν μπορεί να φτάσει ο Μητσοτάκης. Αλλά έκανε το λάθος να το δείξει, παραβλέποντας ότι δεν έχει απέναντί του ένα πρόσωπο, αλλά μια οικογένεια.
Όλοι στη ΝΔ διέκριναν ότι ο Γεωργιάδης επικοινωνεί καλύτερα με ένα τμήμα της βάσης από ότι ο Κυριάκος. Σιγά σιγά για τους δεξιούς έφτασε στο σημείο που έλεγε μια παλιά διαφήμιση: αυτόν ξέρουν αυτόν εμπιστεύονται. Αξημέρωτα στα κανάλια, στα μεσημεριανάδικα, μετά στη Βουλή, ύστερα στις κομματικές συγκεντρώσεις, κατόπιν στα στρογγυλά τραπέζια για να καταλήξει στον άμβωνα των πωλήσεων του. Κυριάκος και ακατάβλητος. Ο άνθρωπος ορχήστρα της ΝΔ.
Μοιραίο ήταν να ενοχλήσει -εκτός που το Καραμανλικό κορμό -που δεν θέλει να αλλοιωθεί η ιδεολογία της ΝΔ – και τον άνθρωπο που ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει «γόνο που δεν έχει δουλέψει ποτέ«. Ίσως εκεί να πήγαιναν οι σπόντες: «σταυρώστε με, γιατί δουλεύω».
Από ένα σημείο και πέρα όλοι άρχισαν να απορούν. Ο Κυριάκος χρησιμοποιεί τον Άδωνι, ή ο Άδωνις τον Κυριάκο; Με ήττα του σημερινού Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές, ο Γεωργιάδης θα μπορεί να εμφανιστεί σαν αντι-Τσίπρας, όπως ο αντι-Ανδρέας πατέρας Μητσοτάκης το 1984.
Οι σχέσεις των δυο ανδρών έχουν περάσει πλέον σε καθεστώς ισορροπίας τρόμου. Κάποιος θα φάει τον άλλο. Ήδη βρισκόμαστε στη φάση που οι δυο πλευρές προσπαθούν να ζυγίσουν τον αντίπαλο και να εκτιμήσουν αν πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία της επίθεσης, ή να περιμένουν και να εμφανιστούν αμυνόμενες. Να μετρήσουν συμμάχους και συνέπειες.
Είναι παιχνίδι για γερά νεύρα. Ο Κυριάκος έχει κουλτούρα κληρονόμου που θέλει να εξελίσσονται τα πράγματα κατά τη βούληση του. Αλλά κι ο Άδωνις είναι σκληρό καρύδι και καθόλου καλό παιδί, αν τον πατήσεις στον κάλο. Απλώς έχει να παλέψει με αυτοκρατορία και στο τέλος θα χάσει.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια