Παρά τις πυρκαγιές, τις πετρελαιοκηλίδες, τις πλημμύρες, την βαριά φορολογία και τις πολυσχιδείς δραστηριότητες του Π.Καμμένου, ο ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικά αντέχει.
Δεν συντηρεί απλώς τις δυνάμεις του, αλλά βελτιώνει οριακά τα ποσοστά του. Αυξάνει την συσπείρωση του. Κάτι που αναμφίβολα αποτελεί έκπληξη για ένα κόμμα που οι συνθήκες τις οποίες το ίδιο δημιούργησε, προδίκαζαν την κατάρρευση του.
Όταν ένας πολιτικός σχηματισμός βρίσκεται σε καθοδική τροχιά, πολύ δύσκολα μπορεί να την σταθεροποιήσει, πολύ δε περισσότερο να την αναστρέψει, έστω κατ΄ελάχιστον.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Πού οφείλεται αυτή η περίεργη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ;
Ο βασικότερος λόγος είναι πως κατόρθωσε να πείσει ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου, πως για όλα φταίνε τα κόμματα που κυβέρνησαν από την Μεταπολίτευση και μετά. Η παλιά πολιτική τάξη της χώρας. Ένα επιχείρημα σαθρό, το οποίο όμως η δημοκρατική αντιπολίτευση δεν το αποδόμησε.
Απαθής και αδιάφορη, άφησε να δηλητηριάζεται η πολιτική ζωή του τόπου από την δαιμονοποίηση των 43 ετών της Μεταπολίτευσης. Δεν την υπερασπίσθηκε.
Δεν αντιλήφθηκαν τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης πως πάνω στην απαξίωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας που εγκαθιδρύθηκε το 1974, ο ΣΥΡΙΖΑ προωθεί σιγά-σιγά την δική του αντίληψη για την δημοκρατία και τους θεσμούς της.
Δεν αντιλήφθηκαν πως η προβολή και η υπεράσπιση των επιτευγμάτων της Μεταπολιτευτικής δημοκρατίας είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη, για να εξακολουθήσει αυτή να υπάρχει.
Προφανώς δεν εκτίμησαν το γεγονός πως η περίοδος 1974—2017, είναι η πιο μακρόχρονη περίοδος ομαλής πολιτικής ζωής της Ελλάδος, με την δημοκρατική εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Και αυτό είναι επίτευγμα, κυρίως, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Των κομμάτων που ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα, επιχειρεί να απαξιώσει.
Επιπροσθέτως, τα στελέχη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης δεν υπενθυμίζουν καθημερινά στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, πως κυβερνά στηριγμένη σε πολιτικούς που αλλαξοπίστησαν, αφού είχαν υπηρετήσει πιστά αυτήν την δημοκρατία και αποκόμισαν πολλαπλά οφέλη.
Όταν ο αντίπαλος παίζει μόνος στο γήπεδο, κερδίζει.
Το δεύτερο μεγάλο σφάλμα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ είναι πως δεν υπερασπίζονται την δική τους συγκυβέρνηση της περιόδου 2011-2014. Συγκρίνοντας τα δικά τους επιτεύγματα με τα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα έπρεπε να οικοδομήσουν τον αντιπολιτευτικό τους λόγο.
«Τι κάναμε εμείς, τι κάνατε εσείς. Τι σας παραδώσαμε, τι θα μας παραδώσετε. Πόσο ελαφρύναμε την χώρα με το PSI εμείς, πόσο την επιβαρύνατε με τις άστοχες και ιδεοληπτικές ενέργειες σας εσείς».
Και το ΠΑΣΟΚ εγκλωβισμένο στην αδιέξοδη στρατηγική του επαναπατρισμού των πρώην ψηφοφόρων του, δεν θέλει να επικαλείται και να προβάλλει τα πεπραγμένα του 2011-2014. Δεν έχει αντιληφθεί ακόμα πως «πρώην ψηφοφόροι» δεν υπάρχουν.
Όταν έχουν ψηφίσει τέσσερις φορές τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Και όσοι αποστασιοποιούνται από αυτόν είναι πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και όχι του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά η Νέα Δημοκρατία γιατί δεν έχει ως αντιπολιτευτική προμετωπίδα της το έργο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου; Γιατί δεν υποστηρίζει το αυτονόητο;
«Εμείς μέσα σε δύο χρόνια καταφέραμε να βγάλουμε την χώρα από την κρίση. Αποδείξαμε πως είμαστε ικανοί γι΄αυτό. Η επιτυχημένη διακυβέρνηση Α.Σαμαρά προδικάζει και την επιτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Εσείς μέσα σε δύο χρόνια μας στοιχίσατε 100 δισεκατομμύρια».
Πολλές φορές ο απλοϊκός και ευκολοχώνευτος λόγος ενός κόμματος -ο προπαγανδιστικός λόγος- δεν αντιμετωπίζεται με σύνθετα επιχειρήματα, αλλά με έναν εξίσου εύληπτο και αποτελεσματικό λόγο.
Αρκεί να έχουμε αντιληφθεί τον στόχο του αντιπάλου και γιατί τον επέλεξε.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια