Ποιο το «δώρο» του Αλέξη στον Ντόναλντ και τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον!

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Για την επίσημη επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ και την αποψινή συνάντηση με τον πρόεδρο Τραμπ θα αποφύγω το αναμάσημα της βαρετής και ως έναν βαθμό ανούσιας παραφιλολογίας των… προβλέψεων:
«Για πόσα χρόνια θα παραχωρήσουμε τη Σούδα; Θα μας δώσουν F-35 για το Αιγαίο; Θα βοηθήσουν στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους;»

Φοβούμαι ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και δεν χρειαζόμαστε γυάλινη σφαίρα. Γιατί το ερώτημα είναι μόνον ένα: Κρίσιμο και καίριο. Είμαστε σε θέση να οικοδομήσουμε μία νέου τύπου στρατηγική σχέση πρόσδεσης στο άρμα των ΗΠΑ; Και είναι σε θέση ο Τσίπρας να εξηγήσει πειστικά ότι μια τέτοια σχέση μπορεί να εξυπηρετήσει ζωτικά συμφέροντα της Ουάσινγκτον;

Ας το πούμε διαφορετικά και πιο χοντροκομμένα: Αν μας πρότειναν να γίνουμε η 51η πολιτεία της Αμερικής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε υποχρεώσεις (εκτός από δικαιώματα), προκειμένου να πάψουμε να είμαστε αποικία χρέους των Γερμαναράδων, θα το δεχόμασταν;

Το ερώτημα αυτό τις προηγούμενες δεκαετίες της Μεταπολίτευσης δεν θα τολμούσε να το θέσει ούτε ο πιο ο προχωρημένος δημοσκόπος. Σήμερα, όμως, είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Και προκαλεί πονοκέφαλο σε μία κάστα γερμανόφιλων πολιτικών, επιχειρηματιών και διαμορφωτών κοινής γνώμης, των σημερινών δηλαδή «απολογητών του Μνημονίου». Γιατί σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, που ως βασική απαίτηση έχουν να εξυπηρετούνται τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα «εδώ και τώρα», το Βερολίνο ασκεί πολιτική αδίστακτης οικονομικής διείσδυσης με στόχο την ντεφάκτο «αποικιοποίηση» και προς αυτό στον στόχο επιστρατεύει αθέμιτα μέσα που περιλαμβάνουν χρηματισμό και δωροδοκία ντόπιων δωσίλογων.

Ίσως δεν έχουν συνειδητοποιήσει στην Ουάσινγκτον την άμβλυνση των αντιαμερικανικών ανακλαστικών που έχουν υποκατασταθεί από τη δυσπιστία έναντι μιας «γερμανικής Ευρώπης» η οποία «τυραννάει» τους αδυνάμους. Επιπλέον, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων συνειδητοποίησε ότι Ελλάδα και ΗΠΑ βρίσκονται στην ίδια πλευρά της «συμμαχίας του καλού», απέναντι στον ισλαμικό εξτρεμισμό.

Το τάιμινγκ για μια στρατηγική προσέγγιση με τις ΗΠΑ που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια win-win συμπόρευση είναι ωριμότερο από ποτέ. Και είναι πολύ πιο πειστικό να το διαπραγματευθεί ένας (κατ’ όνομα έστω) «αριστερός» Έλληνας πρωθυπουργός με έναν Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο. Γιατί ακριβώς αποδεικνύεται ότι όλα τα «ταμπού» και οι αναστολές της Μεταπολίτευσης απέναντι στις ΗΠΑ έχουν παρέλθει. Αυτό είναι το μεγάλο «δώρο» που έχει να πουλήσει ο Τσίπρας στον Τραμπ!

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.