Σήμερα οι μειοψηφίες έχουν πάρει την εκδίκησή τους. Και προσπαθούν να επιβάλουν τις δικτατορίες τους. Στην Ελλάδα, ανενόχλητες.
Προχτές, χρυσαυγίτες διέλυσαν σχολική παρέλαση στη Σαντορίνη γιατί διαφωνούσαν να είναι σημαιοφόρος Αλβανίδα μαθήτρια. Δεν διαφωνούσαν ακριβώς με την πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας. Ήθελαν να ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ την άποψή τους.
Προχτές, αντικρεατοφάγοι «αναρχικοί» έβαλαν μπουρλότο σε φορτηγό κρεατέμπορου, γιατί διαφωνούν να σφάζουν οι άνθρωποι ζώα για να φάνε κρέας. Δεν διαφωνούν ακριβώς. Θέλουν να ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ την άποψή τους.
Προχτές, παράγοντες του υπουργείου Παιδείας κατάργησαν τη γιορτή για την 28η Οκτωβρίου στο υπουργείο, με τη δικαιολογία ότι είχε πεθάνει πριν από 16 μέρες ο γενικός γραμματέας του υπουργείου! Στην πραγματικότητα, κάποιοι αριστερούληδες καρεκλοκένταυροι θεώρησαν ότι η γιορτή είναι εθνικιστική και, αφού δεν είχαν το θάρρος να το πουν ανοιχτά, το ΕΠΕΒΑΛΑΝ στην πλειοψηφία των υπαλλήλων.
Μια φορά την εβδομάδα τουλάχιστον, αυτοαποκαλούμενοι αντιεξουσιαστές ξυλοφορτώνουν όσους στο δρόμο τους μοιάζουν για φασίστες, κι ας μην είναι, θέλοντας να ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ τις απόψεις τους στον πληθυσμό με τον τρόμο.
Πριν από μια βδομάδα, κουκουλοφόροι βανδάλισαν τα γραφεία εφημερίδας, επειδή δε συμφωνούν με τον εκδότη της, θέλοντας να ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ τις απόψεις τους.
Ο κατάλογος δεν έχει τέλος στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Όπου κάθε λογής μειοψηφίες, δεν θέλουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους να υπάρχουν και να είναι σεβαστές από την πλειοψηφία. Δεν μάχονται προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν υπερασπίζονται καν αυτά τους τα δικαιώματα. Όχι. Θέλουν να ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ τις απόψεις τους. Θέλουν να ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ.
Η αντιπολίτευση μιλάει για ανομία. Δεν ξέρει πού της πάνε τα τέσσερα. Η απόπειρα ΕΠΙΒΟΛΗΣ της μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας δεν είναι ανομία. Είναι ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Για την ακρίβεια, είναι ο ορισμός του φασισμού.
Έτσι, στην Ελλάδα έχουμε περάσει από το ένα άκρο στο άλλο. Από εκεί που ζούσαμε επί χρόνια την επιβολή της πλειοψηφίας επί της μειοψηφίας με ελάχιστο έως καθόλου σεβασμό στα δικαιώματα της (κάθε είδους) μειοψηφίας, τώρα ζούμε το ανάποδο! Από την υπερσυντήρηση έχουμε φτάσει στην ασυδοσία. Από τη μια ΕΠΙΒΟΛΗ στην άλλη. Από τον έναν φασισμό στον άλλο.
Ποιος δίνει τη διαταγή για την εφαρμογή της μιας ή της άλλης πολιτικής; Το κομματικό σύστημα. Οι κομματικές κυβερνήσεις. Οι οποίες με καλπονοθευτικά κόλπα παριστάνουν ότι είναι πλειοψηφίες στο λαό ενώ είναι μειοψηφίες. Κι αυτό δε φτάνει. Κυβερνάνε σαν να είναι πλειοψηφίες και νομοθετούν έτσι ώστε να ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ στην πλειοψηφία τις απόψεις τους.
Αυτό το σύστημα δεν έχει καμιά σχέση με τη Δημοκρατία. Η οποία απαιτεί να άρχει η πλειοψηφία. Η πλειοψηφία του συνόλου του λαού και όχι του αριθμού των βουλευτών που εκλέγει κάθε φορά το κάθε καλπονοθευτικό σύστημα, που δεν καταμετρά και την τελευταία ψήφο ή αποχή. Όχι απλώς να άρχει. Να φροντίζει και για τις μειοψηφίες.
Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό. Είναι παγκόσμιο. Η πλειοψηφία των Αθηναίων που κέρδισε το δικαίωμά της να μην κυβερνιέται από τις μειοψηφίες των γαιοκτημόνων και των βασιλιάδων, αλλά να κυβερνάει τον εαυτό της, χάνει παντού το παιχνίδι. Τα δύο πιο πρόσφατα από πάρα πολλά παραδείγματα είναι ενδεικτικά:
Ο Τράμπ εκλέχτηκε πρόεδρος ενώ η Χίλαρι πήρε 2,5 εκατομμύρια ψήφους περισσότερους. Ο Πουτζδεμόν θέλει να επιβάλει την ανεξαρτησία της Καταλωνίας με το 42% μόνο των Καταλανών να συμφωνούν μαζί του. Κι ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας χειροκροτάει και τον μεν και τον δε!!
Αλλά, το απόγειο της Δημοκρατίας των Αθηναίων δεν ήταν η κυριαρχία των δικαιωμάτων της πλειοψηφίας, όπως σχεδόν όλοι μόνο ξέρουν. Ήταν πάνω απ όλα η πρόνοια για τα δικαιώματα των μειοψηφιών ανάμεσα στον πληθυσμό τους. Ένα μοντέλο, που η Γαλλική Επανάσταση και το μετέπειτα ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος πήγαν να αγγίξουν. Για λίγο.
Ο πλανήτης έχει να διανύσει ακόμα πολύ δρόμο για να φτάσει σ αυτό το ισορροπημένο μοντέλο Δημοκρατίας. Του αλληλοσεβασμού. Προς το παρόν ζει την επιστροφή στη δικτατορία της κάθε μειοψηφίας. Που στην Ελλάδα κοντεύει πια να είναι καθεστώς.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια