Όπως αναφέρει το Culture Trip, η γραφή περνούσε από τη μητέρα στην κόρη και κανείς άντρας δεν μπορούσε να την διαβάσει, αν και γνώριζαν την ύπαρξή της.
Την γραφή την χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, μέσα στο πλαίσιο της πατριαρχικής οικογένειας.
Οι σχέσεις «laotong», όπως ονομάζονταν οι σχέσεις που αναπτύσσονταν ανάμεσα στα κορίτσια που μεγάλωναν στο ίδιο χωριό από μικρή ηλικία, διαρκούσαν μία ζωή, ακόμα και αφού τα κορίτσια παντρεύονταν και μετακόμιζαν με την οικογένεια του συζύγου τους, πολλές φορές σε άλλο χωριό. Η ζωή των παντρεμένων γυναικών χωρικών περιοριζόταν συχνά μέσα στο σπίτι, οπότε αυτές οι σχέσεις διατηρούνταν ζωντανές μέσα από τα γράμματα στην γραφή nüshu που αντάλλαζαν.
Η ανακάλυψη της γραφής
Η ύπαρξη της γραφής δεν ήταν γνωστή έξω από την επαρχία Hunan, μέχρι την δεκαετία του 1960, μέχρι που μία γυναίκα λιποθύμησε στον σταθμό του τρένου και ανάμεσα στα υπάρχοντά της βρέθηκε ένα έγγραφο σε μία μυστηριώδη γραφή. Μάλιστα, η γυναίκα συνελήφθη γιατί θεωρήθηκε κατάσκοπος.
Την δεκαετία του '80 ο Zhou Shuoyi άρχισε να αποκωδικοποιεί την γραφή και το 2003 εξέδωσε το πρώτο λεξικό για την nüshu.
Στοιχεία της γραφής nüshu μπορεί να βρει κανείς σε μαντήλια ή κουβέρτες, εκτός από γράμματα.
Ένα από τα πιο συνηθισμένα δείγματα γραφής της nüshu, είναι το sanzhaoshu, ένα βιβλίο που δίνεται στη νύφη την τρίτη μέρα μετά τον γάμο της και είναι γραμμένο από τη μητέρα της νύφης, τις γυναίκες συγγενείς και φίλες. Περιέχει μηνύματα που εκφράζουν την ελπίδα για το μέλλον της νύφης και λύπη που φεύγει.
Αν και η γραφή έχει εκλείψει, τα κορίτσια στην επαρχία Jiangyong της Κίνας άρχισαν να μαθαίνουν hanzi.
Η τελευταία γυναίκα που ήξερε nüshu (και όχι για ακαδημαϊκούς σκοπούς) ήταν η Yang Huanyi και πέθανε το 2004 σε ηλικία 98 ετών.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια