 |
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
|
Ο κ. Μητσοτάκης, δεν αναφέρθηκε κι πολύ σε συγκεκριμένα μέτρα που προτίθεται να λάβει αν αναλάβει την εξουσία. Απέφυγε επιμελώς να πατήσει την...γνωστή μπανανόφλουδα την οποία με συνέπεια πατάνε όλοι οι πολιτικοί (είτε ως κυβερνώντες είτε ως αντιπολίτευση) στην θεσμική πλέον (όσο και παντελώς άνευ ουσίας...) εμφάνισή τους στην ετήσια ΔΕΘ, που και αυτή έχει χάσει το χρώμα, την ουσία της, ειδικά ως «διεθνής», και την σκοπιμότητά της..
Περιέγραψε ένα οραματικό σχέδιο, μια φιλοσοφία αλλά και πρακτική διακυβέρνησης, έναν « άλλο δρόμο» που φιλοδοξεί να εφαρμόσει ως πρωθυπουργός, αλλά χωρίς να χαϊδέψει αυτιά, χωρίς να προσπαθήσει να είναι ευχάριστος προς όλους και... για όλα, χωρίς να κανακέψει τον «εξυπνότερο λαό του κόσμου», που δεν έχει καμιά ευθύνη ποτέ και για τίποτε.
Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του, γεγονός είναι ότι με την ομιλία του στο Βελλίδειο και κυρίως με τις απαντήσεις που έδωσε στην συνέντευξη Τύπου, προσπάθησε, και σε ικανό βαθμό πέτυχε, να περιγράψει ένα πολιτικό σχέδιο σκληρής και επίπονης πολιτικής, που όμως επιτρέπει κάποια ανάσα αισιοδοξίας ότι η κοινωνία δεν είναι νομοτελειακά καταδικασμένη να φυτοζωεί στην απογοήτευση και την απελπισία στις οποίες συνεχώς βυθίζεται τα τελευταία χρόνια. Αρκεί ,βέβαια, να καταλάβει και ν’ αποδεχθεί ότι η επανενεργοποίηση, η επανεκκίνησή της, απαιτεί σκληρή δουλειά, προσεκτικά βήματα, θυσίες και -κυρίως- απόρριψη συνηθειών, «βεβαιοτήτων» και «κεκτημένων» από την άθλια εποχή της δανειακής ευμάρειας και της επίπλαστης «ευδαιμονίας».
Το αν η κοινωνία θα πεισθεί ( να γοητευθεί, είναι δύσκολο) για την αναγκαιότητα ενός τέτοιου δρόμου που διανοίγεται μπροστά της, θα... «φανεί στο χειροκρότημα», στις κάλπες. Έχει σημασία, όμως, ότι εκτίθεται ενώπιόν της ένας πολιτικός που δεν υπόσχεται ανέξοδα «λαγούς» από το καπέλο, δεν δεσμεύθηκε για... αύξηση του αφορολόγητου, 13 σύνταξη, προσλήψεις και... ραχάτι στο δημόσιο, αυτόματο σκίσιμο των μνημονίων και των τεράστιων παρελκόμενων τους.
Δεν παρέλειψε να μιλήσει για σωρευμένες ευθύνες και του ίδιου του κόμματός του (με αυξημένη προσοχή και αιδημοσύνη, είναι η αλήθεια, αλλά αυτό μπορεί να δικαιολογηθεί επειδή δεν είναι λογικό εν όψει της πιθανότητας ν’ αναλάβει την εξουσία να εμφανισθεί ως «διασπαστής» ή υπονομευτής της ενότητας...) και για την ανάγκη η επόμενη κυβέρνηση, ανεξαρτήτως αριθμού εδρών, να πλαισιωθεί από ικανούς και αποφασισμένους από όλους τους χώρους, ακόμη και από εξωκοινοβουλευτικούς-μια σημείωση, που έχει ξεχωριστή σημασία και για την κοινωνία αλλά και για τις εσωκομματικές ισορροπίες...
Είναι αλήθεια ότι η θέση του ότι σκοπεύει να διαπραγματευθεί ως πρωθυπουργός με τους δανειστές «ένα άλλο μείγμα» δημοσιονομικής πολιτικής, έχει ξαναδιατυπωθεί και από άλλους, με περίσσια μάλιστα «εθνική περηφάνια» και αποφασιστικότητα και δεν ακούγεται και πολύ πειστική. Φρόντισε, όμως, να διευκρινίσει (κατά τύχη, την ίδια ώρα που ο αντιπρόεδρος της Κομμισιόν κ. Ντομπρόβσκις δήλωνε ότι δεν ήταν απαίτηση των δανειστών η υπερφορολόγηση, αλλά επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, έναντι της μείωσης των δημόσιων δαπανών!) ότι την αναδιαπραγμάτευση, θα την επιδιώξει αφού εξασφαλίσει εισροή ξένων επενδύσεων, υπέρ των οποίων τάσσεται και ο ΣΥΡΙΖΑ στα λόγια, αλλά διώχνει με τα έργα του, και αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος. Αυτά, βεβαίως, επιβεβαιώνονται στην πράξη...
Έξυπνη τακτική κίνηση του κ. Μητσοτάκη να μην επιτεθεί... αναδρομικά στον ΣΥΡΙΖΑ και τις ολέθριες πολιτικές του (« ο κόσμος ξέρει ποιος ευθύνεται γι’ αυτά που τραβάει σήμερα...») αλλά ούτε και προσωπικά στον κ. Αλέξη Τσίπρα, από την στιγμή μάλιστα που ξεκαθάρισε ότι επιθυμεί την ψήφο και εκείνων που έχουν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και... κατάλαβαν! Δεν βρίζεις και δεν απαξιώνεις, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ανθρώπους τους οποίους επιθυμείς να προσελκύσεις...
Αυτό, ίσως, και να... χάλασε την συνταγή του Μεγάρου Μαξίμου, που περίμενε ευθεία και «κάθετη» επίθεση από τον κ. Μητσοτάκη, για να του «απαντήσει» με χρήση του γνωστού οπλοστασίου του ΣΥΡΙΖΑ. Εξ ου και η αμηχανία και ο εκνευρισμός, οι κωμικές κατηγορίες ότι «ο Μητσοτάκης μιμητής της...Θάτσερ, προαναγγέλλει νέο μνημόνιο!»(όταν ο κ. Τσίπρας όχι μόνο υπέγραψε το τρίτο και ανοίγει τον δρόμο και για το τέταρτο, αλλά...υποθήκευση ολόκληρη την Ελλάδα για 99 χρόνια στους δανειστές!) και ότι “προτείνει μέτρα που μας πρότειναν σκληρότεροι από τους δανειστές, κι’ εμείς αποκρούσαμε!»
Δεν χρειάζεται να απαντήσει ο Μητσοτάκης. Στον κ. Τσίπρα απάντησε ο κ. Ντομπρόβσκις...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια