"Ανθρωποθυσίες" στους ελληνικούς δρόμους...

Με πόσο ακόμα αίμα πρέπει να ποτίσουμε την άσφαλτο για να συνετιστούμε;

Γράφει ο Γιώργος Στεργιόπουλος

Νοιώθοντας τυχερός που μετά από τρεις περίπου βδομάδες διακοπών στην ελληνική επαρχία, η οικογένεια μου κι εγώ επιστρέψαμε σώοι και αβλαβείς, μου είναι αδύνατο να μην σχολιάσω κάποιες αδιανόητες οδηγικές συμπεριφορές και συμβάντα.

Θα έλεγε κανείς: "Γερνάς, γκρινιάζεις και παραξενεύεις" ... μακάρι να ήταν έτσι ...

Δυστυχώς όμως τα σχεδόν καθημερινά θανατηφόρα τροχαία που συμβαίνουν σε όλη την επικράτεια και τα δημοσιεύματα με τα μακάβρια στατιστικά στοιχεία από το μακελειό που γίνεται στους ελληνικούς δρόμους, με κάνουν να πιστεύω πως μάλλον δεν έχω άδικο.

Είχα την τύχη(;) - ατυχία(;) για ένα εικοσαήμερο να κινούμε καθημερινά στον επαρχιακό δρόμο Επιδαύρου - Κρανιδίου, ένα δρόμο που όχι άδικα θα τον χαρακτήριζες "θυσιαστήριο"...

Σχεδόν ανά χιλιόμετρο κι ένα εικονοστάσι για να θυμίζει πως κάποιος ή κάποιοι σε κείνο το σημείο άφησαν την τελευταία τους πνοή...

Όμως τα εικονοστάσια τα βλέπουν μάλλον μόνο οι συνετοί οδηγοί και όχι αυτοί που θα πρέπει να συνετιστούν, να προβληματιστούν από αυτά που βλέπουμε, που ακούμε, που διαβάζουμε να συμβαίνουν στους ελληνικούς δρόμους.

Και πώς να τα δουν άλλωστε όταν τα όρια ταχύτητας είναι άγνωστη έννοια , πως να τα δουν όταν κάνουν προσπέραση πάνω σε στροφή, πως να τα δουν όταν η διπλή διαχωριστική είναι γι αυτούς χυμένο χρώμα στο δρόμο;

Τρεις φορές μέσα στο εικοσαήμερο θα μπορούσα να είχα εμπλακεί σε μετωπική... δύο φορές ακινητοποίησα το αυτοκίνητο τέρμα δεξιά για να προλάβει ο καραγκιόζης που έκανε αντικανονική προσπέραση (που δεν είχε τελειωμό γιατί προφανώς δεν "κατέβασε" ταχύτητα) να περάσει και να μην "αγκαλιαστούμε" και άλλη μια πάνω σε στροφή όπου ευτυχώς είχα περιθώριο να κρατηθώ μέσα στο δρόμο, όταν τον είδα σε δεξιά κλειστή στροφή να έχει βγάλει το μισό αυτοκίνητο του στο αντίθετο ρεύμα...

Αναφέρομαι μόνο στα "σοβαρά" γιατί τι να πρωτοθυμηθώ; ... την αδιαφορία για την τήρηση προτεραιότητας; την ελλειπή και ανύπαρκτη τήρηση της σήμανσης; την χρήση φώτων ομίχλης και προβολέων που σημάδευαν κατευθείαν στα μάτια; ... Πταίσματα...

Καταξιωμένοι δημοσιογράφοι από τον χώρο του αυτοκινήτου έχουν δαπανήσει τόνους μελάνι για το θέμα, εκπομπές αυτοκινήτου λένε και ξανά λένε, οδηγοί αγώνων συμβουλεύουν, τελευταία έχουν ενταθεί και τα τηλεοπτικά σποτάκια...
Δυστυχώς ο Έλληνας οδηγός έχει σκατά στο μυαλό του δεν εξηγείται αλλιώς... μακάρι να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να πάψει η αιματοχυσία στους ελληνικούς δρόμους αν και δεν το βλέπω εύκολο...

ΥΓ. Αφιερωμένο το αρθράκι στον αρχιμ@λ@κα οδηγό του λευκού Cayenne, που το σούρουπο της Κυριακής 20 Αυγούστου, έκανε προσπέραση εντός οικισμού, με πάνω από 100 χλμ την ώρα, παραβιάζοντας διπλή διαχωριστική και περνώντας σε απόσταση καθρέφτη...

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.