Η λογική πίσω από τη λειτουργία του ΝΑΤΟ και τα παλιά οφέλη για την Άγκυρα
 |
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
|
Επί του θέματος θα επανέλθουμε, όμως ένα ζήτημα που ανέκυψε, ως αποτέλεσμα της προϊούσης κρίσης στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, είναι αυτό της προμήθειας και της συμπαραγωγής στην Τουρκία του ρωσικού υπερσύγχρονου αντιπυραυλικού συστήματος S-400.
Ο Ερντογάν δήλωσε ότι «υπογραφές έχουν πέσει», ενώ η Aγκυρα δίνει προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μηνύματα του τύπου «αφού εσείς βάζετε εμπόδια στον δρόμο μας, τότε κι εμείς θα ακολουθήσουμε τον δικό μας δρόμο». Το προαναφερθέν σύστημα είναι ένα στρατηγικό όπλο και σε κάθε περίπτωση δεν είναι μόνο η εμπορική πτυχή, δηλαδή «γιατί δεν παίρνεις δικά μας συστήματα, όπως, Patriot και παίρνεις ρωσικά», που προκαλεί αντιδράσεις στην Ουάσινγκτον.
Είναι τα ζητήματα που αφορούν το ΝΑΤΟ και σχετίζονται με τη θέση της Τουρκίας στον οργανισμό. Σύμφωνα με Τούρκους αναλυτές, όπως ο αρθρογράφος της «Χουριέτ» Ντενίζ Ζεϊρέκ, ο προβληματισμός αυτός δεν απασχολεί μόνο τους Αμερικανούς αλλά και ορισμένους κύκλους στην Τουρκία. Για παράδειγμα, ο προαναφερθείς επισημαίνει ότι το άρθρο 5 της συμφωνίας του ΝΑΤΟ αναφέρει ότι «όλοι για έναν και ένας για όλους», ενώ στους διαδρόμους του είναι πανταχού παρούσα η στρατηγική του «κοινού εχθρού», τη θέση του οποίου, μετά την κατάρρευση της Σ. Ενωσης, πήραν ενίοτε η Ρωσία, η Βόρεια Κορέα, το Ιράν και οι χώρες που κάνουν δοκιμές πυρηνικών όπλων. Οταν δε η Τουρκία αντιμετώπισε πυραυλική απειλή από τη Συρία, τότε το ΝΑΤΟ έστειλε στην Τουρκία συμμαχικές πυροβολαρχίες Patriot. Συνεχίζοντας ο αρθρογράφος λέει τα εξής ενδιαφέροντα:
«Η Τουρκία είχε πάντα ενεργό ρόλο σε όλους τους μηχανισμούς ασφάλειας του ΝΑΤΟ και έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση ενός σύνθετου συστήματος άμυνας, του οποίου το πιο σημαντικό τακτικό σκέλος είναι το σύστημα LINK 16, το οποίο χρησιμοποιεί ένα ενεργό λογισμικό και κωδικούς που επιτρέπουν την παρακολούθηση ενός στόχου από τη στιγμή που θα εμφανιστεί οπουδήποτε μέχρι την καταστροφή του.
Το σύστημα αυτό, που επέτρεψε την καταπολέμηση του ΡΚΚ, αποτελείται από:
• Αεροπορικά οχήματα: Ολα τα αεροσκάφη σειράς F των ΗΠΑ, τα ευρωπαϊκά Eurofighter Typhoon, Mirage, συνολικά 24 τύποι αεροσκαφών και ελικοπτέρων.
• Ναυτικές μονάδες: Οκτώ διαφορικοί τύποι φρεγατών και αεροπλανοφόρων.
• Συστήματα πυραυλικά: Εξι διαφορετικά πυραυλικά συστήματα, μεταξύ αυτών τα Arrow και Patriot.
• Δύο διαφορικά δίκτυα όπλων.
• Κοινό δίκτυο δεδομένων από δεκάδες δορυφόρους και εκατοντάδες ραντάρ, μεταξύ των οποίων και το ραντάρ στο Κιουρετζίκ της Μαλάτειας.
Και συνεχίζει ο Τούρκος αρθρογράφος: «Αυτό το πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό σύστημα, που εντοπίζει άμεσα πυραύλους που εκτοξεύει ο εχθρός, τους εξουδετερώνει στον αέρα, προτού φτάσουν στον στόχο τους.
Αυτό το δίκτυο έδωσε το 2007 πληροφορίες σε ζωντανό χρόνο στην Τουρκία, μέσω αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών που πετούσαν στο Β. Ιράκ, οι πληροφορίες εκείνες αξιολογήθηκαν στις αεροπορικές βάσεις του Ιντζιρλίκ και του Μπατμάν, και μετά ακολούθησε αεροπορική επίθεση από τουρκικά F-16, που κατέστρεψαν στόχους του ΡΚΚ. Ολα αυτά είναι δυνατόν να γίνουν με το σύστημα LINK 16.
Όπως φάνηκε παραπάνω, τα συμμαχικά οπλικά συστήματα ξηράς, αέρα και θάλασσας έχουν τη δυνατότητα να ενσωματώνονται στο κοινό σύστημα του ΝΑΤΟ. Ακόμα και οι μονάδες του τουρκικού πολεμικού ναυτικού του εθνικού προγράμματος MILGEM, που κατασκευάζονται σε τουρκικά ναυπηγεία, προτού καν μπουν σε ενέργεια, έχουν ενσωματωθεί στο τμήμα «ναυτικά οχήματα» του συστήματος LINK».
Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος απαριθμεί μια σειρά από προβλήματα και προβάλλει κάποια επιχειρήματα για τα αρνητικά και τα θετικά αποτελέσματα της προμήθειας από την Τουρκία ενός συστήματος, όπως οι S-400. Και επειδή τα επιχειρήματα, όπως και το ίδιο το θέμα, είναι καυτά, ελλείψει χώρου, θα τα συμπεριλάβουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Πάντως, είναι γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται ενώπιον σοβαρών διλημμάτων και προ εξαιρετικά κρίσιμων αποφάσεων!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια