 |
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
|
Πάντως, υπάρχουν μαρτυρίες ατόμων που ήταν κοντά στον Ιωαννίδη, οι οποίοι ομολόγησαν στον γράφοντα ότι η ανταρσία του αντιτορπιλικού «Βέλος» τον Μάιο του 1973 και η εξέγερση της Νομικής, που ολοκληρώθηκε στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973, χρησιμοποιήθηκαν από τα κέντρα που τον υποστήριζαν, στην αρχή για να αποδυναμώσουν και στη συνέχεια να ανατρέψουν τον Παπαδόπουλο και να εγκαθιδρύσουν το σύστημα εξουσίας Ιωαννίδη.
Όσον αφορά τους λόγους που οδήγησαν τις ΗΠΑ στην ανατροπή του Παπαδόπουλου, οι εκτιμήσεις μας κατατείνουν στο ότι, παρά τις βαρύτατες ευθύνες του για την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, φαίνεται ότι ο εν λόγω δεν ήταν διατεθειμένος να προχωρήσει σε κινήσεις που θα οδηγούσαν στον διαμελισμό της Μεγαλονήσου, δηλαδή ακριβώς σε ό,τι επακολούθησε.
Από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία ο Ιωαννίδης, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την εισβολή στην Κύπρο και ταυτόχρονα μια μεγάλη επιχείρηση εξαπάτησης της κοινής γνώμης, για να μην παρουσιαστούν εμπόδια στην υλοποίηση του σχεδίου της εισβολής.
Σύμφωνα με προσωπική μαρτυρία φίλου, ο αείμνηστος Αριστοτέλης Ωνάσης τού εκμυστηρεύτηκε ότι τον Μάρτιο του 1974 ο Ιωαννίδης τού είπε: «Θα πάνε καλά τα πράγματα στα εθνικά μας θέματα. Θα μας βοηθήσουν οι Αμερικανοί να πάρουμε τη Βόρειο Ήπειρο και να κάνουμε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Μου βάζουν όμως ως προϋπόθεση να βγάλω από τη μέση τον Μακάριο, που τους είναι πρόβλημα».
Ο Ωνάσης, πανέξυπνος Καπαδόκης και όχι Σμυρνιός, τον ρώτησε: «Καλά, αφού τους ενοχλεί τόσο, γιατί δεν τον βγάζουν εκείνοι από τη μέση και ζητούν από σένα να το κάνεις;» Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Ακολούθησαν το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, ο πρώτος Αττίλας, στις 20 Ιουλίου, η πτώση της χούντας στην Ελλάδα και ο δεύτερος Αττίλας, στις 14 Αυγούστου του 1974, που έγινε, ενώ την ευθύνη της χώρας την είχαν οι πολιτικοί, με τα γνωστά αποτελέσματα, να μην τα επαναλαμβάνουμε.
Ποιο είναι, εκτός όλων των άλλων, το ενδιαφέρον; Όλο αυτό το διάστημα, από την ανάληψη της εξουσίας από τον Ιωαννίδη, τον Νοέμβριο του 1973, έως τις 15 Ιουλίου 1974, οπότε και εκδηλώθηκε το πραξικόπημα στην Κύπρο, που οδήγησε στον Αττίλα, οι ενορχηστρωτές της επιχείρησης δεν είχαν κανονίσει μόνο να βάλουν σε καίρια πόστα του κρατικού μηχανισμού και των Ενόπλων Δυνάμεων σε Ελλάδα και Κύπρο «δικούς» τους ανθρώπους, για να «πάνε όλα καλά». Είχαν φροντίσει ταυτόχρονα να εξουδετερώσουν όσους υπηρετούσαν στον κρατικό μηχανισμό και θα μπορούσαν, επικαλούμενοι τη νομιμότητα, να μπλοκάρουν την επιχείρηση, ενώ ταυτοχρόνως είχαν ελέγξει τους κύκλους των πολιτικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπου υποτίθεται ότι κάνουν αντίσταση, για να μην αντιδράσουν στη διάρκεια της προετοιμασίας της επιχείρησης.
Το ίδιο διάστημα είχε στηθεί και ένα σχέδιο εξαπάτησης του κόσμου, με στοιχείο της απάτης ακόμα και το επιχείρημα της ένωσης της Βορείου Ηπείρου και της Κύπρου με την Ελλάδα.
Και στις 15 Ιουλίου ήλθε το πραξικόπημα, για να ακολουθήσει εισβολή. Όλο αυτό το διάστημα, εξ όσων γνωρίζω, κανείς διανοούμενος, κανείς πολιτικός, κανείς από εκείνους που δήλωναν τα επόμενα χρόνια ότι έκαναν αντίσταση δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα για τις προετοιμασίες του πραξικοπήματος αλλά και για τις προετοιμασίες της Τουρκίας και των ΗΠΑ για τον Αττίλα. Με βάση την απλή λογική, είναι αδύνατον τόσα εκατομμύρια άνθρωποι, σε Ελλάδα και εξωτερικό, να μην είδαν και να μην άκουσαν τίποτα, να μην είπαν τίποτε για να προλάβουν το έγκλημα εναντίον της Κύπρου.
Το προηγούμενο διάστημα εξελίχθηκε μια επιχείρηση κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασής της με ένα έκτρωμα, που κάποιοι το ονόμασαν «κανονικό κράτος», το οποίο θα έθετε σε κίνδυνο ακόμα και την παρουσία στο νησί του κυπριακού Ελληνισμού. Όλο αυτό το διάστημα, που άρχισε τις αρχές του Δεκεμβρίου του 2016, με την αποδοχή από πλευράς Αναστασιάδη της Πενταμερούς, που ήταν μόνιμο αίτημα της τουρκικής πλευράς και πολιτικοδιπλωματικός τους στόχος, στήθηκε μια πελώρια επιχείρηση παραπλάνησης της ελληνικής κοινής γνώμης, για να παρουσιαστεί στην κυριολεξία το άσπρο μαύρο και να γίνει κάτι ανάλογο με το 1974.
Να χαθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και μάλιστα με την υπογραφή των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Κύπρου, χωρίς να αντιδράσει κανείς και χωρίς να ακουστεί έστω και μια φωνή διαμαρτυρίας, για να προληφθεί το κακό. Ειπώθηκαν απίστευτα ψέματα από πλευράς κυβερνήσεων Αθήνας και Λευκωσίας, τα οποία μάλιστα παρουσιάστηκαν ως θρίαμβοι από τα ελληνικά ΜΜΕ, με την αντιπολίτευση να παρακολουθεί κυριολεκτικά σαν παράλυτη την επιχείρηση δολοφονίας του κράτους στην Κύπρο και αντικατάστασής του με ένα τέρας.
Ευτυχώς -το ξαναγράφουμε μπας και εμπεδωθεί-, ευτυχώς που ο Ερντογάν, εν όψει των εκλογών του 2019, δεν υπέγραψε τη δολοφονία της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό τον φόβο να κατηγορηθεί ως προδότης από την αντιπολίτευση και να χάσει τις εκλογές, εξέλιξη που ισοδυναμεί με τον πολιτικό θάνατό του. Όμως, ως πότε θα μας σώζει ο Ερντογάν; Έχει σκεφτεί κανείς ότι, αν στο επόμενο πραξικόπημα τον αντικαταστήσει κάποιος βολικός πρόεδρος, οι υπογραφές θα πέσουν και η Κυπριακή Δημοκρατία τότε θα είναι πραγματικά εκλιπούσα;
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια