Αν στο σημερινό ΠΑΣΟΚ η ηγεσία προέκυπτε με … διαγωνισμό και βιογραφικά, ο Παύλος Γερουλάνος θα ήταν φαβορί . Πάντως θα είχε περισσότερες πιθανότητες από μια απόφοιτο του Πολιτικού της Νομικής και συνταξιούχο τραπεζικό,
που κατηγορείται από τον Θ. Πάγκαλο για αργομισθία και από άλλους για «υιοθεσία» της από μεγάλο οικονομικό παράγοντα -και μετέχει στο δημόσιο βίο καθυστερημένα και ως κληρονόμος ονόματος που τίμησε το ΠΑΣΟΚ.
Ο Γερουλάνος είναι 50άρης, σπούδασε στο Williams College,το Harvard και το MI, εργάσθηκε σε μεγάλες διεθνείς εταιρίες, διευθύνει μια ελληνική επιχείρηση, υπήρξε καλός υπουργός και διακρίνεται για την ευπρέπεια του ύφους του και τον ήπιο λόγο που δεν στερούν από τη δημοσιά παρουσία του μαχητικότητα και επιχειρηματολογία.
Ούτε επιτρέπουν αναφορές στο οικογενειακό παρελθόν του που σχετίζεται με την τέως δυναστεία και στα μάτια πολλών τον καθιστούσαν «αταίριαστο» με ένα σοσιαλιστικό κόμμα. Στην πολιτική μπήκε από βρετανική πόρτα, ως συνεργάτης βουλευτή του Εργατικού Κόμματος και στο ΠΑΣΟΚ από τον Γ. Παπανδρέου, αφού προηγήθηκε η θητεία του ως διευθυντή του γραφείου του στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Παρά τις εμφανείς αντινομίες ύφους και καταγωγής, τα πήγε καλά ως κυβερνητικός παράγων του ΠΑΣΟΚ στη γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού και το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού αργότερα, ενώ συνδέθηκε με την επιτυχημένη καμπάνια επικράτησης του Παπανδρέου ως Γραμματέας του Τομέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ.
Η πρώτη έκπληξη με τον Παύλο Γερουλάνο προέκυψε όταν αρνήθηκε να ακολουθήσει τον- προσωπικό φίλο του κατά τα λοιπά- Γ. Παπανδρεου στην τυχοδιωκτική διάσπαση του ΠΑΣΟΚ- όπως άλλωστε νωρίτερα και ο Χάρης Παμπούκης που τα παράτησε αξιοπρεπώς, αφήνοντας το επιτελικό υπουργείο του. Ήταν οι σημαντικότεροι συνεργάτες του Παπανδρέου.
Ο Γερουλάνος έμεινε στην πολιτική και στις γραμμές του κόμματος που τον ανέδειξε, μετέχει στις διαδικασίες του και τα όργανα- όσο επέτρεψε η Φώφη Γεννηματά να υπάρχουν – και συνέβαλε στην ανασύνταξη του -μετά τη συντριβή από τα λάθη των ηγεσιών του- με κείμενα, προτάσεις και πρωτοβουλίες.
Η δεύτερη έκπληξη κορυφώνεται αυτές τις ημέρες. Ο Γερουλάνος αποδεικνύεται ίσως το μοναδικό εν ενεργεία στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που αντιδρά δημόσια στην επιχείρηση εξαφάνισης του Κινήματος από τον πολιτικό χάρτη. Με εξαίρεση τον Μιλτ. Παπαϊωάννου τα ιστορικά στελέχη κατάπιαν στη γλώσσα τους, ή συνεργούν ανερυθρίαστα.
Ο Γερουλάνος μπήκε αργά στο ΠΑΣΟΚ αλλά δεν ενστερνίσθηκε απλά τις ιδέες του, ούτε τιμά μόνο την ιστορία του και την προσωπική σχέση του. Επεξεργάσθηκε θεωρητικά το πλαίσιο προσαρμογής της ιδεολογίας του ΠΑΣΟΚ στις σημερινές συνθήκες ως προϋπόθεση ανάκαμψης του και επανασύνδεσης με τα κοινωνικά στρώματα που το ανέδειξαν -και κυρίως με τη μεσαία τάξη που το ίδιο ανέδειξε.
Το κείμενο του » Η υπόσχεση» είναι το πιο φωτεινό πολιτικό ντοκουμέντο των τελευταίων ετών σ’ αυτό το χώρο. Κοντολογίς ο πρώην υπουργός αποδεικνύεται περισσότερο σοσιαλιστής και περισσότερο ΠΑΣΟΚ, από όσους χρησιμοποίησαν την ταμπέλα για να αναδειχθούν και να σταδιοδρομήσουν -και να καλοπεράσουν αρκετοί- και σήμερα επιδιώκουν την αποκαθήλωση της «για να σωθούν οι ίδιοι «, όπως λέει θαρραλέα.
Με το ίδιο θάρρος καταγγέλλει τα ιστορικά στελέχη που «σήμερα ντρέπονται για το ΠΑΣΟΚ», την κατάργηση της εσωκομματικής ζωής υπέρ της γεννηματικής αυθεντίας και δεν διατάζει να σημειώσει ότι το πρόβλημα είναι η Φώφη όχι το ΠΑΣΟΚ.
Πόσοι άλλοι έχουν το θάρρος και την επιχειρηματολογία να θέσουν στο τραπέζι αυτά τα ζητήματα; Αυτό που τιμά, αλλά και αναδεικνύει , τον Γερουλάνο είναι η αποφασιστικότητα με την οποία υπερασπίζεται το όνομα και τα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ- ενός κόμματος στο οποίο για κάποιους δεν θα έπρεπε να ανήκει.
Καταγγέλλει ότι η Γεννηματά πάει να τα καταργήσει αυθαίρετα και χωρίς νομιμοποίηση για να βάλει στη θέση τους «το τίποτε» -αναφερόμενος στο ανιαρό λογότυπο που θα διαδεχθεί το πράσινο ήλιο.
Ενώ η Φώφη και το «επιτελείο της» – Πρωτόπαπας, Όθωνας, Αντωνίου, Μωραΐτης, και ο… σύζυγός της – οδηγούν στην εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ, αφού προηγουμένως καταστεί… συνιστώσα. Όταν κομματικοί παράγοντες σαν τον «πολύ» Λαλιώτη, η Βάσω Παπανδρεου, τον Κ. Σκανδαλίδη και άλλους σιωπούν – πόσα κόκκαλα θα τρίζουν; ;Eνας νεοφερμένος υπερασπίζεσαι την ιδεολογία , τις ιδρυτικές αρχές και της ιστορική διαδρομή του μαζί με τη υστεροφημία του Ανδρέα Παπανδρέου.
Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ- με τον εν δυνάμει εσωκομματικό της αντίπαλο της Φώφης ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη να τάσσεται με τη δημιουργία «νέου φορέα»- ο Παύλος Γερουλάνος προκύπτει ως φυσικό ανάχωμα στο επιχειρούμενο ανοσιούργημα -για τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ- προς εξυπηρέτηση παραγόντων εκτός πολιτικής.
Είναι ο αντίπαλος της Γεννηματά στο επικείμενο έκτακτο συνέδριο εφόσον η κυρία επιχειρήσει να ολοκληρώσει την ανιστόρητη πράξη διάλυσης του κόμματος που σημάδεψε τη μεταπολιτευτική Ελλάδα για να βάλει στη θέση ένα παρδαλό άμορφο και ανούσιο κατασκεύασμα, που θα υπηρετεί τους ιστορικούς αντίπαλους του ΠΑΣΟΚ , αλλά και τι κενόδοξες επιδιώξει της να καταστεί «ιδρύτρια κόμματος»… σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Δεν ξέρουμε αν ο Γερουλάνος θα καταγγείλει απλώς την διάλυση του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο και θα επιχειρήσει να την αποτρέψει, ή θα ζητήσει και τη δημιουργία συνθηκών που θα του επιτρέψουν να διεκδικήσει την ηγεσία. Θα άξιζε τον κόπο να βρουν το κουράγιο ότι λένε «εγώ ΠΑΣΟΚ είμαι και θα μείνω» να τον ωθήσουν και να τον στηρίξουν στο δεύτερο.
Σε κάθε περίπτωση όμως η στάση του αποτελεί προσφορά σ’ αυτό το ΄χώρο και εκθέτει τους δειλούς, μοιραίους και άβουλους αξιωματούχους του παρελθόντος που είτε βουβάθηκαν είτε συμπράττουν στο απωθημένο του.. Σημίτη και του υιού Παπανδρέου.
Πρωτίστως συνιστά υποδειγματική συμπεριφορά συνέπειας για όσους θέλουν να μετάσχουν το δημόσιο βίο με βάση ιδέες και όχι ιδιοτελείς επιδιώξεις.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια