Συγγραφέας
Η συζήτηση για τις πολιτικές ευθύνες της ελληνικής χρεωκοπίας συνεχίζεται και επανέρχεται δριμύτερη, δοθείσης ευκαιρίας. Προχθές ο πρωθυπουργός κάλεσε τη Φώφη και το Γιώργο στο Καστελλόριζο για να τους βγάλει από τα Μνημόνια και ο οργισμένος Γιώργος του απάντησε να πάρει και τον φίλο του τον Κώστα μαζί, για να τους δείξει αυτός ποιος έβαλε τη χώρα στα μνημόνια.
Ποιος έβαλε τη χώρα στα μνημόνια; Αυτό δεν τίθεται σε συζήτηση, διότι η εικόνα του χαρούμενου Γιώργου από το Καστελλόριζο μιλάει από μόνη της. Αυτός μας έβαλε, αυτοπροσώπως, καλώντας το ΔΝΤ και το πρόγραμμά του. Η ιστορία είναι πασίγνωστη. Η Ελλάδα, με υψηλό δημόσιο χρέος και έλλειμμα, αποφάσισε να εκλέξει το Γιώργο να της δώσει λεφτά. Και αφού τον εξέλεξε και άρχισαν οι παροχές, μετά από μερικούς μήνες η κυβέρνηση ανακάλυψε πως δεν μπορεί να συνεχίσει, διότι έχει υψηλό έλλειμμα και χρέος. Και πήγε στην ΕΕ και δήλωσε πως είμαστε μια χρεωκοπημένη χώρα και ζήτησε βοήθεια.
Αυτή είναι η μικρή πικρή ιστορία της ελληνικής χρεωκοπίας του 2010. Λόγια πολλά δεν χρειάζονται. Το ότι η κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε μεγαλύτερο χρέος από αυτό που παρέλαβε είναι εντελώς άλλης τάξεως ζήτημα. Η χρεωκοπία δεν σχετίζεται με το ύψος του δημοσίου χρέους, αλλά με την αδυναμία εξυπηρέτησής του. Δηλαδή με την αδυναμία δανεισμού της χώρας. Μπορεί να χρωστάς τρις- όπως διάφορες χώρες σήμερα- και να πίνεις το ποτό σου αμέριμνος στη Χαβάη, εφόσον σε δανείζουν.
Χρεωκοπία λοιπόν είναι η αδυναμία δανεισμού. Ο Τρικούπης, λίγο πριν χρεωκοπήσει, προσπάθησε μέσω του Έντουαρντ Λω να δανειστεί από την Αγγλία, πλην όμως οι άγγλοι αρνήθηκαν και έτσι τον πτώχευσαν. Εάν λοιπόν η Ελλάδα, αντί να στείλει τον Γιώργο να διαλαλεί σε όλο τον κόσμο πως κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα, ακολουθούσε τότε, το 2009, από μόνη της, ένα πρόγραμμα περιορισμού των δημοσίων δαπανών, παγώματος των μισθών και των συντάξεων, αντί να κάνει παροχές, τότε θα έμπαινε σε έναν κύκλο εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους και θα απέφευγε τα μνημόνια.
Πλην όμως η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είχε την τόλμη να το κάνει και να συγκρουστεί με την εκλογική της βάση και έτσι αποφάσισε να πετάξει την ευθύνη από πάνω της και να την μεταφέρει στο ΔΝΤ. Απλό.
Όσο για την εμμονή του Γιώργου με τον Καραμανλή, θα πρέπει για λόγους δικαιοσύνης να υπενθυμίσουμε πως η κυβέρνηση Καραμανλή παρέλαβε τεράστιες υποχρεώσεις εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, από την σπάταλη και γεμάτη σκάνδαλα περίοδο Σημίτη, υποχρεώσεις που έσκασαν στα χέρια της. Βεβαίως, στην τελευταία περίοδο είχαμε αύξηση των δημοσίων δαπανών, αλλά μήπως αυτό ακριβώς δεν ήταν και το πανταχόθεν εκπεμπόμενο αίτημα από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ; Επιπλέον, για την ιστορική αλήθεια, ο ίδιος ο Καραμανλής, προεκλογικά μάλιστα, είχε προτείνει πάγωμα δημοσίων δαπανών, μισθών και συντάξεων, γεγονός που είχε προκαλέσει και την οργή του χουβαρντά Γιώργου, ο οποίος επιπλέον είχε ανακαλύψει και τα κρυμμένα λεφτά.
Ας μην ανακινεί λοιπόν κάθε τρεις και λίγο το ζήτημα αυτό ο Γιώργος και ας το αφήσει να περάσει στη λησμονιά. Θέλει χρόνια όμως να έρθει αυτή η λησμονιά. Μερικές δεκαετίες τουλάχιστον και είναι πλέον ασαφές και αν προλαβαίνουμε τα ταξίδια σε νέους πλανήτες που διοργανώνει ο Στήβεν Χώκινς για το 2050.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια