Η Ελλάδα επέστρεψε «αντικαθεστωτικούς» στην Τουρκία…

Αρχίζει να λαμβάνει διεθνείς διαστάσεις η κατηγορία που εκτοξεύεται εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, ότι προχώρησε στην επιστροφή στην Τουρκίας προσώπων που είχαν περάσει στο ελληνικό έδαφος, τα οποία είχαν ζητήσει άσυλο και έχοντας ξεφύγει από την δίωξη των εκεί αρχών με τη συνήθη δικαιολογία, ότι διατηρούσαν σχέσεις με το κίνημα «Χιζμέτ» του Φετουλάχ Γκιουλέν…

Σχετικό ρεπορτάζ φιλοξενεί στις σελίδες της η αμερικανική εφημερίδα The New York Times και αναμένεται να προκαλέσει τριγμούς, παρότι η επίσημη θέση της κυβέρνησης είναι η πλήρης άρνηση ότι τέτοια περιστατικά συνέβησαν στην Ελλάδα… με μια φρασεολογία που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο μελλοντικής αναζήτησης «αποδιοπομπαίων τράγων», αφού στη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου υπήρχε η προσθήκη, ότι δεν δόθηκε ποτέ άδεια για κάτι τέτοιο.

Ενδιαφέρον έχει και η εκτίμηση στελεχών ανθρωπιστικών οργανώσεων που μίλησαν στην εφημερίδα, καθώς ερμηνεύουν τα συμβάντα που καταγγέλθηκαν (βίαιος – μυστικός επαναπατρισμός Τούρκων που ζήτησαν άσυλο, προφανώς σε συνεννόηση με την τουρκική πλευρά), ως απόπειρα της ελληνικής πλευράς να αποφύγει περιπέτειες με την Τουρκία, ιδίως μετά την απόφαση της Δικαιοσύνης που απαγόρευσε την απέλαση των Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα.

Θα επρόκειτο, όπως έχουμε ξαναγράψει, για ένα πραγματικά πολύ δύσκολο πρόβλημα, αφού από τη μια πλευρά πρέπει κανείς να ζυγίσει σαφέστατα τα ανθρώπινα δικαιώματα, από την άλλη όμως θα έπρεπε να συνυπολογίσει και τη διάσταση της εθνικής ασφάλειας, αφού το έμμεσο μήνυμα που θα έστελνε η επανάληψη μιας δικαστικής διαδικασίας σαν αυτή των Τούρκων στρατιωτικών, θα την αφορούσε…

Η Ελλάδα θα εμφανιζόταν αίφνης ως σωτήριος προορισμός για τους οπαδούς του Γκιουλέν στην Τουρκία, με αποτέλεσμα να αυξηθεί υπέρμετρα η ροή Τούρκων στην Ελλάδα και η κατάθεση αιτημάτων παροχής ασύλου που θα έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση τη χώρα, ανοίγοντας ένα επικίνδυνο «παράθυρο τρωτότητας».

Αυτό θα ήταν φυσιολογικό να έχει προκαλέσει συναγερμό στις ελληνικές αρχές και την αίσθηση ότι πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να σταλεί ένα μήνυμα αποτροπής στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, ή ακόμα και έμμεσης διαβεβαίωσης (reassurance) ότι η Ελλάδα δεν επιθυμεί την ανάμιξη στις εσωτερικές τουρκικές πολιτικές υποθέσεις, έστω κι αν αυτό θεωρούνταν από «κύκλους» στο εσωτερικό της χώρας ως κατευναστική στρατηγική.

Αυτό θα ενέπλεκε ευθέως την Ελλάδα στην εσωτερική πολιτική διαμάχη στη γειτονική χώρα και φυσικά στο πλαίσιο του συνήθους συνδρόμου καταδίωξης που κατατρύχει τα ανώτατα επίπεδα της ισλαμιστικής κυβέρνησης, του προέδρου Ερντογάν προεξάρχοντος, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν καταστάσεις εκβιασμού, ακόμα και στρατιωτικού, με την αποσταθεροποίηση να ξεκινά πλέον από τον Κόλπο και να καταλήγει στα Βαλκάνια, ή αντίστροφα.

Επειδή βέβαια είναι γνωστά τα «ήθη και έθιμα» στον ελληνικό πολιτικό κόσμο, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί καθόλου απίθανο το θέμα αυτό να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής σύγκρουσης, αλλά και διόλου απίθανο για το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» στο πλαίσιο του κυβερνητικού συνασπισμού…

Πηγή: defence-point.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.