Η Τουρκία επιλέγει «στρατόπεδο» στη διένεξη του Κατάρ με τα σουνιτικά αραβικά κράτη και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού όπως έχει εξηγηθεί σε άλλες αναρτήσεις, το Κατάρ είναι το επίκεντρο κρατικών αλλά και ιδιοτελών συμφερόντων της ανώτατης τουρκικής ηγεσίας. Δεν θα μπορούσε και να κάνει αλλιώς κατά τα φαινόμενα.
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Η δύναμη αυτή των Τούρκων θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο τους δεσμούς, ενώ πλέον η Τουρκία είναι και στρατιωτικά μέρος αυτής της μεγάλης διένεξης. Βέβαια, όσο μεγαλύτερο ρίσκο αναλαμβάνεις τόσο μεγαλύτερο είναι και το όφελος που μπορείς να προσποριστείς στο τέλος, κάτι που δεν θα πρέπει να λησμονούμε.
Με απλά λόγια, όταν εξομαλυνθεί η κατάσταση, καθότι ο «ψυχρός πόλεμος» αυτός λογικά δεν θα διαρκέσει σε βάθος χρόνου, παρότι οι «πληγές» που θα αφήσει θα είναι βαθιές, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Εκτός πια κι αν υπάρξει τέτοια κλιμάκωση που θα οδηγήσει σε αποχώρηση των Αμερικανών από το Εμιράτο και η απόλυτη στοχοποίησή του.
Κάτι τέτοιο μοιάζει ακόμα λιγότερο πιθανό σενάριο, υπό την έννοια ότι η στάση της ηγεσίας του Κατάρ, δείχνει ξεκάθαρα ότι επιθυμεί την εξομάλυνση, καθώς οποιοδήποτε άλλο σενάριο θα μπορούσε να οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα η δέσμευση περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό και γενικότερες κινήσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμα και σε ανατροπή του καθεστώτος.
Όμως και η Τουρκία θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι είναι μια σημαντική γεωστρατηγικά χώρα, οπότε και οι Σαουδάραβες, παρά την όποια πικρία και την ενόχληση με τον Ερντογάν, θα πρέπει αν συνυπολογίσουν και το αντίστροφο, το να «χαρίσουν» μια τέτοια χώρα στο Κατάρ κατ’ αποκλειστικότητα και κατ’ επέκταση στο Ιράν, που είναι και ο βασικός στόχος αυτής της διένεξης στον Κόλπο.
Στην εικόνα αυτή θα πρέπει να προστεθεί ο παράγοντας «Ντόναλντ Τραμπ», ο οποίος εξαπέλυσε πρωτοφανή διπλωματική επίθεση… διά του Twitter, δείχνοντας ευθέως προς το Κατάρ ως το «απόλυτο κακό», τη χώρα που ευθύνεται για την εξάπλωση του τρομοκρατικού φαινομένου διεθνώς με τη χρηματοδότηση οργανώσεων ισλαμιστικού εξτρεμιστικού προσανατολισμού, κάτι που ισχύει στο σκέλος της χρηματοδότησης διαφόρων, μόνο που αυτό δεν νομιμοποιεί την αθώωση της Σαουδικής Αραβίας που επίσης εμπλέκεται σε τέτοιες χρηματοδοτήσεις.
Το ενδιαφέρον όσον αφορά την Τουρκία, είναι αυτή ακριβώς η ασυνήθιστη προσέγγιση από την πλευρά του Τραμπ και των Αμερικανών, αφού σε συνδυασμό με το «limit down» των τουρκικών «μετοχών» στην Ουάσιγκτον, θα μπορούσε η κλιμάκωση να συμπαρασύρει την Τουρκία και να την εμπλέξει σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες, με πρώτο μόνο πλήγμα τη διαρροή «αμαρτωλών» οικονομικών σχέσεων που δεν αφορούν στο διακρατικό επίπεδο… προειδοποιητικές βολές έπεσαν πρόσφατα σε δημοσιεύματα ευρωπαϊκών εφημερίδων με στοιχεία από τα «Malta files».
Και κάτι ακόμα. Η στάση της Άγκυρας περιπλέκει περισσότερο τις σχέσεις της με το Ισραήλ, που είναι υπέρ των σκληρών μέτρων προς το Κατάρ, λόγω των κρυφών επαφών του με το Ιράν – που ήταν σε μεγαλύτερο εύρος απ’ ότι νομίζαμε. Αν όντως το Ισραήλ αξιολογεί ως μη θετική την κίνηση του Ερντογάν αυτό θα προκαλέσει αύξηση των τριβών μεταξύ τους. Κι αυτό θα έχει τις επιπτώσεις και σε ελληνικού ενδιαφέροντος ζητήματα, όπως π.χ. το Κυπριακό.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια