... και πως συνδέεται αυτό περισσότερο με τις Βρετανικές, παρά με τις Γερμανικές εκλογές
Η Ελλάδα τελικά αναγκάστηκε να πάρει νέα μέτρα για το 2018 και 2019, οι δανειστές υποσχέθηκαν κάποια μορφή ελάφρυνσης του χρέους (για πολλοστή φορά), αλλά και πάλι, στην ουσία ο Αλέξης Τσίπρας δεν εξασφάλισε απολύτως τίποτα, εκτός ίσως από τη γνωστή υποκριτική συμπάθεια για την Ελλάδα από ορισμένους Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Οι ρόλοι είναι γνωστοί: ο Σόιμπλε δεν έχει κανένα πρόβλημα να παίζει τον κακό και όλοι οι άλλοι, ακόμα και το ΔΝΤ, κρύβονται πίσω του.
Έχουμε πει επανειλημμένα ότι οι εκπρόσωποι της νεοφιλελεύθερης Φεουδαρχίας προσποιούνται ότι έχουν διαφορετικές θέσεις όσον αφορά το άλυτο παζλ του Ελληνικού χρέους, αλλά στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρονται καθόλου να το λύσουν, παρά μόνο να ολοκληρώσουν το βάρβαρο νεοφιλελεύθερο πείραμα στην Ελλάδα, μέχρι και την τελευταία του λεπτομέρεια.
Και παρόλο που έχουν μείνει λίγες λεπτομέρειες για την ολοκλήρωσή του, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Ευρωπαϊκή Χρηματοπιστωτική Δικτατορία θα κρατήσει σφιχτά τη θηλιά γύρω από την Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές (δηλαδή ως το 2019, εκτός απροόπτου), με την ελπίδα να έρθει στην εξουσία το απόλυτα δικό της κόμμα: η Νέα Δημοκρατία.
Επίσης, ορισμένοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης εξέφρασαν πρόσφατα την αισιοδοξία τους ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να επιστρέψει στις αγορές, ακόμα και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, με ένα λογικό επιτόκιο. Η εκτίμηση μας είναι ότι δεν πρόκειται να συμβεί, γιατί πολύ απλά κάτι τέτοιο θα έδινε κάποιους βαθμούς ελευθερίας στην Ελλάδα, προκειμένου να απεξαρτηθεί από την ΕΚΤ και τις ενέσεις ρευστότητας του δικτάτορα Ντράγκι.
Το νεοφιλελεύθερο ιερατείο γνωρίζει πολύ καλά ότι ακόμα υπάρχει ο κίνδυνος μιας απότομης διακοπής, ακόμα και ανατροπής, του Ελληνικού πειράματος, σε περίπτωση που δοθεί κάποιος χώρος στην κυβέρνηση Τσίπρα να ελιχθεί μακριά από την ασφυκτική επιτήρηση των δανειστών, προς την κατεύθυνση κοινωνικής πολιτικής και δημοσίων επενδύσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα υπήρχε ο κίνδυνος το νέο 'μοντέλο' που ονειρεύονται για ολόκληρη την ευρωζώνη, να τιναχτεί στον αέρα.
Πολλοί εκτιμούν ότι η Γερμανική ηγεσία 'παίζει καθυστερήσεις' όσον αφορά τη συζήτηση για το θέμα του Ελληνικού χρέους, μέχρι τις Γερμανικές εκλογές, ελπίζοντας ότι το παρόν πολιτικό στάτους δεν θα αλλάξει δραματικά. Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται καν να περιμένουμε μέχρι τότε, καθώς φαίνεται ότι η Αριστερά δεν έχει τη δυναμική που χρειάζεται ώστε να οδηγήσει σε μια δραματική αλλαγή του τωρινού πολιτικού σκηνικού και να σπάσει την κυριαρχία του υπάρχοντος πολιτικού κατεστημένου. Επομένως, δεν πρέπει να περιμένουμε δραματικές αλλαγές μετά το αποτέλεσμα των Γερμανικών εκλογών.
Αντίθετα, θα πρέπει να εστιάσουμε στην επικείμενη Ευρωπαϊκή εκλογική μάχη, δηλαδή στις Βρετανικές εκλογές. Η αναπάντεχη, ραγδαία δημοσκοπική άνοδος του Σοσιαλιστή Τζέρεμι Κόρμπιν που βρίσκεται στο τιμόνι των Εργατικών, έχει σίγουρα σημάνει συναγερμό για τον άξονα Βρυξελλών-Βερολίνου. Το εργατικό κόμμα υπό την ηγεσία του, αντιπροσωπεύει το χειρότερο εφιάλτη για τους αξιωματούχους του άξονα. Θα ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης γι'αυτούς αν η πατρίδα του νεοφιλελευθερισμού στρεφόταν σε σοσιαλιστικές πολιτικές και σε μαζικές εθνικοποιήσεις κομβικών τομέων της οικονομίας.
Μια πετυχημένη πορεία για τη Βρετανία υπό τον Τζέρεμι Κόρμπιν που θα αναγεννούσε το κοινωνικό κράτος και θα έδινε ελπίδα στους Βρετανούς πολίτες, θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για τον Ελληνικό λαό (και άλλους). Ένα σημαντικό ποσοστό (αλλά όχι κρίσιμο ακόμα) της Ελληνικής κοινωνίας, εκφράζει αρκετά αρνητικά συναισθήματα για το ευρώ αλλά ακόμα και για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τι θα γινόταν αν οι Έλληνες συνειδητοποιούσαν ότι η πάλαι ποτέ Θατσερική και σκληρά νεοφιλελεύθερη Βρετανία (που βρίσκεται τώρα και εκτός ΕΕ), επανέφερε τις κοινωνικές πολιτικές, την ώρα που οι ίδιοι βιώνουν τη βαναυσότητα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επιβάλουν οι δανειστές;
Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Χρηματοπιστωτική Δικτατορία δεν θα δώσει απολύτως τίποτα στον Τσίπρα. Θα αναγκαστεί να πάρει νέα μέτρα κατά της Ελληνικής κοινωνίας υπό ασφυκτική επιτήρηση, όπως πάντα. Και αφού ο άξονας Βρυξελλών-Βερολίνου τον χρησιμοποιήσει ως εκεί που δεν πάει, θα τον πετάξει σαν στυμμένη λεμονόκουπα μαζί με την κουρελιασμένη τιμή της Αριστεράς, ελπίζοντας να τον αντικαταστήσει με μια πιο σίγουρη μαριονέτα, όπως για παράδειγμα, τον εντελώς δικό της άνθρωπο στο τιμόνι της ΝΔ που λέγεται Κυριάκος Μητσοτάκης.
Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε σε ένα θαύμα: είτε ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει συνειδητοποιήσει (επιτέλους) ότι είναι αδύνατο να επιτύχει μια έντιμη συμφωνία με τους καρχαρίες που έχει απέναντί του και άρα να έχει ήδη ετοιμάσει σχέδιο για έξοδο από το ευρώ (όπως συμφέρει την Ελλάδα), είτε οι Έλληνες ψηφοφόροι να επιλέξουν να δώσουν μεγάλη δύναμη σε κόμματα υπέρ της δραχμής στις επόμενες εκλογές, ικανή να ανατρέψει το παρόν μνημονιακό κατεστημένο της Ελληνικής βουλής.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια