Και τώρα, αρχίζουν τα δύσκολα. Και η αγωνία για το μεγάλο στοίχημα
 |
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
|
Η καλύτερη, ίσως, “ερμηνεία” για το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής στην Γαλλία, ήταν η δήλωση μια ώριμης και καθωσπρέπει αστής Παριζιάνας στην τηλεόραση,
ότι δηλαδή “ψήφισε έτσι, ώστε να μην έρθει αυτό που φοβάται περισσότερο...”. Ψήφισε Εμανουέλ Μακρόν...
Το μεγάλο ποσοστό αποχής στον β' γύρο και ο ο πρωτοφανής αριθμός “λευκών” και “άκυρων”, μαρτυρούν ότι οι Γάλλοι ψήφισαν στην πλειοψηφία τους με φόβο και αγωνία για το “χειρότερο”. Όχι με ενθουσιασμό και ελπίδα για το καλύτερο. Η συντριβή του πάλαι ποτέ κραταιού σοσιαλιστικού κόμματος, η σχεδόν εξαέρωση της δεξιάς, η καθήλωση των κομμουνιστών (όπως συνάγεται από τα αποτελέσματα του α' γύρου, αλλά και από την συμπεριφορά των οπαδών αυτών των κομμάτων στο β' γύρο), δείχνουν ότι η Γαλλία ψήφισε αντισυστημικά. Και η ενίσχυση της Λεπέν, κατ' εξοχήν πολέμιο του “συστήματος”, το επιβεβαιώνει πανηγυρικά...
Ο Μακρόν, ο νεότερος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, ένας τεχνοκράτης νεαρός με υποτυπώδη πολιτική εμπειρία και... χωρίς κόμμα (μόλις χθες ανακοίνωσε την ίδρυση του, για να κατέβει στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου!), ένα “παράδοξο” δηλαδή με όρους συμβατικής πολιτικής, καλείται τώρα να αποδείξει στην πράξη ότι στην πραγματική ζωή, ότι δεν μπορείς να το διαβείς το υπερβαίνεις. Και σε μιαν Ευρώπη που βιώνει θεσμική αμφισβήτηση, έλλειψη λαϊκής αποδοχής, και τεράστια δομικά προβλήματα εναρμόνισης με την ταραγμένη και αβέβαιη πραγματικότητα που σαρώνει ολόκληρο τον κόσμο, αυτό ακριβώς συνιστά στοίχημα με ευρύτερη απήχηση.
Η Λεπέν, και ο ακραίος λαϊκισμός της με τον οποίον κανακεύει τα απογοητευμένα, οργισμένα και σε απόγνωση πλήθη, δεν κατατροπώθηκε. Εξακολουθεί να εμπνέει (έστω ως επιλογή απελπισίας) ένα πολύμορφο και αλλόκοτο κόσμο ψηφοφόρων, ο οποίος αισθάνεται ότι δεν έχει μέλλον, δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Και με το 1/3 των Γάλλων να την υποστηρίζει (έστω και ως επιλογή απελπισίας, ξαναλέμε) καραδοκεί. Και ελπίζει.
Ο Μακρόν, τον ακραίο (και φοβικό) λαϊκισμό της, τον αντιμετώπισε χωρίς... πλειοδοσία λαϊκισμού, χωρίς παροχολογίες και υποσχέσεις για εύκολες λύσεις. Του βγήκε εκλογικά-αλλά το κρίσιμο τώρα είναι πως θ' αντιδράσει η γαλλική κοινωνία όταν θα επιχειρήσει να εφαρμόσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που διακήρυξε ότι θα κάνει ως νέος Πρόεδρος. Σε μια Γαλλία με παράδοση στον κρατισμό και, όπως δείχνει, απρόθυμη να δεχθεί αλλαγές που θα θίγουν “κεκτημένα” και παγιωμένες συνήθειες, με όραμα την επιστροφή στις “παλιές καλές μέρες...”, που όμως είναι αναντίστοιχες με την νέα πραγματικότητα.
Το απολύτως κρίσιμο και κομβικό, όμως, σημείο που θα δοκιμασθεί και εν πολλοίς θα κριθεί ο Μακρόν, είναι το πώς θα πολιτευθεί σε σχέση με την Γερμανία, την de facto ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης. Με δεδομένο ότι ο γαλλογερμανικός άξονας δεν είναι μόνο απαραίτητος (όπως και ιστορικά έχει αποδειχθεί, και σωστά τον συνέλαβαν οι οραματιστές της ενωμένης Ευρώπης...) για την πορεία και την προσαρμογή της στην νέα πραγματικότητα, αλλά και εξισορροπητικός παράγοντας σε μια πολυεθνική ήπειρο, όπου η Γερμανία εκπροσωπεί την οικονομική ισχύ, αλλά η πολιτική και πολιτιστική δύναμη, είναι αναμφίβολα η Γαλλία. Η Γαλλία του διαφωτισμού, του φιλελευθερισμού, του Μάη του '68... Η Μέρκελ, μια αναμφισβήτητα ικανή και ρεαλίστρια ηγέτης με ευρωπαϊκό πνεύμα (ας μην παρεξηγείται υπέρ του δέοντος για το ότι επιμένει , ενίοτε ξεροκέφαλα, υπέρ των συμφερόντων της Γερμανίας...), εξέφρασε την ικανοποίησή της για την εκλογή Μακρόν. Ακριβέστερα: εξέφρασε την ανακούφισή της για την μη εκλογή της αντιευρωπαίας, φοβικής και ακραίας Λεπέν. Απομένει να φανεί αν, πόσους και ποιους συμβιβασμούς είναι διατεθειμένη να κάνει- και ο γερμανικός προτεσταντικός δογματισμός της της επιτρέπει- ώστε να αφήσει περιθώρια κατίσχυσης και επιτυχίας στους στόχους του στον Μακρόν, τον νέο ηγέτη ενός περήφανου ιστορικού λαού με πολύ βαθύ αποτύπωμα στην πορεία και την εξέλιξη της Ευρώπης...
Οι πρώτες ανάσες ανακούφισης και ικανοποίησης ανά την (νουνεχή...) Ευρώπη για την νίκη Μακρόν, θα πρέπει να ακολουθηθούν από... κανονικές ανάσες, βιωματικές μιας νέας πραγματικότητας ανά την ήπειρο αλλά και τον κόσμο. Και θα σηματοδοτηθούν από τον βαθμό που οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αλλά και η γραφειοκρατία της ΕΕ δείξουν ότι κατανοούν, ότι αν η Ευρώπη δεν αλλάξει και δεν προσαρμοσθεί, αν δεν εγκαταλείψει τις στείρες και άτεγκτες δημοσιονομικές και νομισματικές εμμονές της σε βάρος των δοκιμαζόμενων από την παγκοσμιοποίηση κοινωνιών, οι διάφοροι και διάφορες “Λεπέν”, θα ελλοχεύουν. Και θα προετοιμάζονται...
Για μιαν επιστροφή σε εποχές ευρωπαϊκού ζόφου, για τις οποίες οι καθημαγμένες και αιματοβαμμένες κοινωνίες, είχαν αναφωνήσει 72 χρόνια πριν, “ποτέ πιά”!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια