 |
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
|
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η διαδρομή του Φιλίπ προσφέρεται επικοινωνιακά για να στηριχθεί η ρητορική της υπέρβασης Αριστεράς-Δεξιάς που ευαγγελίζεται ο Μακρόν, καθώς όλα τα άλλα είναι ζητούμενα:
• Ζητούμενο είναι αν η υπέρβαση όπως την αντιλαμβάνεται ο Μακρόν είναι στρατηγική επιλογή ή τακτικός ελιγμός εν όψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου. Οι λίστες των υποψηφίων της παράταξης Μακρόν έχουν ως κυρίαρχο στίγμα την ανακύκλωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, με τον Φιλίπ να έχει ως άμεσο ρόλο τη διείσδυση στην εκλογική βάση των Ρεπουμπλικάνων.
• Ζητούμενο παραμένει αν πρόκειται για υπέρβαση ή για κανιβαλισμό του Σοσιαλιστικού Κόμματος και των Ρεπουμπλικάνων με τη συνένωση των μεταρρυθμιστικών πτερύγων της Δεξιάς και της Αριστεράς.
Ιστορικά το Κέντρο ήταν πάντα αδύναμο στη Γαλλία, στη χώρα που στη Συντακτική Συνέλευση μετά την Επανάσταση του 1789 καθιερώθηκαν οι όροι Δεξιά και Αριστερά. Η πιο πρόσφατη ιστορική περίοδος που κυριάρχησε το Κέντρο ήταν η Τέταρτη Δημοκρατία όταν διαμορφώθηκε ένας πολυκομματικός κεντρώος χώρος καθώς δύο μεγάλες παρατάξεις, το γαλλικό ΚΚ και ο Γκωλικός Συναγερμός, αμφισβητούσαν τη διεθνή και ευρωπαϊκή θέση της χώρας, τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, την ανασυγκρότηση της Δυτικής Γερμανίας και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Η κεντρώα σύνθεση ως κανιβαλισμός των Σοσιαλιστών και των Ρεπουμπλικάνων είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει πολιτικό κενό που θα καλυφθεί στα δεξιά και στα αριστερά της παράταξης Μακρόν από πιο ριζοσπαστικοποιημένα πολιτικά μορφώματα. Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου θα ξεκαθαρίσει το στίγμα της εκλογής Μακρόν στην Προεδρία αν ήταν «όχι» στη Λεπέν ή «ναι» στην υπέρβαση και στον μεταρρυθμιστικό εκσυγχρονισμό.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια