Προχθές βρέθηκα στην Παλιά Βουλή για μια εκδήλωση για την αλλαγή του Συντάγματος. Στο διάδρομο έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων, υπάρχουν κάποιες προθήκες με όπλα αγωνιστών του 1821.
Τα κοίταξα με δέος. Κοίταξα τις κάνες τους και σκέφτηκα πως αυτά τα όπλα ξερνούσαν κάποτε φωτιά και μολύβι. Κομμάτιαζαν ανθρώπινα σώματα και έσπερναν το θάνατο. Αφαίρεσαν ένα σωρό ζωές Τούρκων και γέμισαν με το αίμα τους βουνά και λαγκάδια.
Σκέφτηκα όμως, πως δεν γινόταν αλλιώς. Το να πάρεις την εξουσία από εκείνον που σε εξουσιάζει, τελικά απαιτεί αίμα και θάνατο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μόνο με παρακάλια και φιλολογικές συζητήσεις αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Και δεν θα είχε γίνει ακόμα και μέχρι σήμερα, εάν φυσικά στο μεταξύ δεν είχαν εξαφανίσει το έθνος μας.
Αυτός που σε κατέχει και σε εξουσιάζει, με οποιονδήποτε τρόπο, ποτέ δεν θα αφήσει το αντικείμενο της εκμετάλλευσής του από πονοψυχιά, από παρακάλια και από φωνές βοώντων δίκην προβάτων. Απαιτείται αντίδραση.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια