Η αποκόλληση της Μεγάλης Βρετανίας από το Δ' Ράιχ της κυρίας Μέρκελ και ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου είναι δύο εξελίξεις που ουδείς δικαιούται να αγνοήσει ή να υποτιμήσει.
Κι άλλα ίχνη του φιτιλιού που έχει ανάψει είναι ορατά: Από τη στρατηγική απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να επαναπατριστούν οι αμερικανικές επιχειρήσεις, να μειωθούν οι εισαγωγές γερμανικών αυτοκινήτων και να προστατευθεί το εμπόριο της υπερδύναμης, μέχρι τις ευθείες επιθέσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ στη Γερμανία και στις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες ότι δεν πληρώνουν τα δέοντα για τη νατοϊκή άμυνά τους (η Ελλάδα δεν συμπεριλαμβάνεται στις... κακοπληρώτριες).
Για ακόμα μία φορά αυτό που αποκαλείται «δυτικός κόσμος» αποτελεί ένα γεωπολιτικό και πολιτισμικό σύνολο το οποίο έχει διχαστεί. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών δεν απέχει τόσο πολύ όσο νομίζουν οι περισσότεροι.
Φυσικά, η Ιστορία έχει αποδείξει ότι οι Γερμανοί δεν μπορούν να ηγηθούν της Δύσης για πολλούς πολιτισμικούς, ψυχοκοινωνικούς, ιστορικούς, οικονομικούς και γεωπολιτικούς λόγους. Ενας από τους βασικότερους συμπυκνώνεται στη θουκυδίδεια φράση που αποδίδεται στον Περικλή των Αθηνών: «Μέγα το της θαλάσσης κράτος». Η χερσαία γερμανική αυτοκρατορία, όταν συγκρούεται με τη ναυτική δύναμη της Μ. Βρετανίας αλλά και με τις ΗΠΑ, ηττάται δύσκολα, αλλά θεαματικά. Επίσης, η Γερμανία δεν είναι σε θέση να ηγηθεί του δυτικού κόσμου και λόγω της δύσκολης και σχεδόν κακόηχης γλώσσας της. Η αγγλική έχει διεθνοποιηθεί ανεπίστροφα και τα γερμανικά ηχούν αρμόζοντα μόνο ως στρατιωτικά παραγγέλματα και σε τραγούδια της σκληρής μουσικής.
Το κακό με τα προαναφερθέντα βρίσκεται στην ελληνική διάσταση της σύγκρουσης: Για πρώτη φορά στην Ιστορία μας τείνουμε να πάρουμε, βλακωδώς, το μέρος εκείνων που, αφενός, μας καταπιέζουν και, αφετέρου, θα ηττηθούν.
Ποτέ δεν είναι αργά για μια επιβεβλημένη, σωτήρια μεταβολή στάσης.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια