Το φετίχ της “καρέκλας” και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας εξέπληξε και παλι όσους νομίζουν ότι μπορεί να διαβάσουν τις κινήσεις του και τις σκέψεις του. Δείχνοντας να έχει απολέσει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης απέφυγε είτε να δραπετεύσει είτε να κλείσει εγκαίρως την αξιολόγηση και άφησε έτσι την Ελλάδα σε εκκρεμές, και πλήττοντας την πραγματική οικονομία.
Νόμισε ότι κινείται εκ του ασφαλούς γιατί ίσως κανείς δεν φρόντισε να βάλει στην ζυγαριά, από την μια το κόστος των καθυστερήσεων στις διαπραγματεύσεις, την απώλεια τόσων μηνών ρευστότητας από την μη συμμετοχή στο QE της ΕΚΤ, την αβεβαιότητα, και την ανασφάλεια όχι μόνο για τους υποψήφιους επενδυτές αλλά και για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, για τους πολίτες… Και από την άλλη να βάλει αυτό που υποστηρίζουν ότι κέρδισε.
Κέρδισε να καταδεχθεί η κ. Βελκουλίσκου να επιστρέψει με την ομάδα της στην Αθήνα και να αρχίσει να συζητά τα μέτρα που η «γεμάτη κόκκινες γραμμές» κυβέρνηση μας έχει δεχθεί να καταπιεί και να εφαρμόσει εις βάρος συνταξιούχων και χαμηλόμισθων…
Και στο καλάθι αυτό δεν θα μπει ούτε η ρύθμιση του χρέους που το ΔΝΤ, για χάρη του Σόιμπλε, κλώτσησε για μετά το 2018, ούτε η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, που άγνωστο είναι πότε θα προλάβει να μπει η χώρα…
Κι όμως ο κ. Τσίπρας δεν θέλησε να διασωθεί όχι για το καλό της χώρας, γιατί τότε είτε θα άφηνε την καυτή πατάτα στον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε θα είχε κάνει το καθήκον του από το 2015 ή έστω από το περασμένο φθινόπωρο, αλλά για το πάθος της «καρέκλας».
Όσο μένεις στην εξουσία, ελπίζεις. Ελπίζεις ότι κάτι στο τέλος θα γίνει και θα μείνεις λίγο καιρό ακόμη, και έχει ο Θεός….
Εξάλλου ο κ. Τσίπρας έχει τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις από το δημοψήφισμα: δεν έχει σημασία τι λες αρκεί να βρίσκεις ανόητους και εύπιστους να σε ακούσουν.
Έτσι ελπίζει, ότι οι ανόητοι και εύπιστοι του 2015 που ψήφιζαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και πανηγύριζαν για το ΝΑΙ, που χόρευαν για το σκίσιμο των Μνημονίων και χειροκροτούσαν την κυβέρνηση τους όταν ψήφιζε το Γ΄ Μνημόνιο της Αριστεράς και των ΑΝΕΛ θα είναι πάλι εδώ με τα αυτιά και το στόμα ανοικτό.
Και θα πανηγυρίσουν γιατί ναι μεν θα επιβάλλει φόρους και περικοπές 1,5- 2 δις αλλά θα έρθει μετά να τα ξαναμοιράσει, οπότε θα επιβεβαιωθεί ο ίδιος που υποσχέθηκε ούτε ένα ευρώ μέτρα… Η συνολική σούμα θα μένει μηδέν. Τώρα, εάν αυτοί που θα δώσουν δεν είναι μεταξύ εκείνων που θα πάρουν, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Το νέο διακύβευμα είναι το ουδέτερο δημοσιονομικό ισοζύγιο, γενικώς…
Ήδη βλέπουμε την διασκεδαστική προσπάθεια αυτογελοιοποιούμενων υπουργών να υποστηρίζουν ότι ο Ευκλείδης και ο Αλέξης σκαρφίστηκαν έναν τρόπο να τους δουλέψουν όλους πάλι. Και εκεί που τους πίεζαν για μέτρα, έκαναν ντρίπλα και πριν το καταλάβει κανείς στο ΔΝΤ και στην Ευρώπη, τους μπέρδεψαν και έτσι για κάθε ένα ευρώ μέτρα που θα επιβάλλουν θα μοιράζουν άλλο ένα ευρώ στον κόσμο…
Πραγματικά σατανικό και δεν θα το κατάλαβε κανείς, ούτε θα αναρωτηθεί κανείς, στο ΔΝΤ, στις Βρυξέλλες στο Βερολίνο για ποιο λόγο να μπούμε στον μπελά του μάζευε και ξαναμοίραζε, αφού η σούμα θα είναι μηδέν.
Ομιλούν για το νέο μείγμα πολιτικής όπου οι διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα εξισορροπήσουν την λιτότητα. Μα στην ελληνική Αριστεροδεξια κυβέρνηση είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο η λιτότητα, αλλά οι μεταρρυθμίσεις. Η Αλλαγή είναι αυτή που τους ενοχλεί και αυτή στην οποία αντιδρούν όλα τα κατεστημένα συμφέροντα που μετακινήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και την λαϊκίστικη Δεξιά και στήριξαν στις εκλογές το δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Όμως το πιο εντυπωσιακό είναι ο τρόπος που η κυβέρνηση εξηγούσε πλέον ότι η κόκκινη γραμμή, της μη προνομοθετησης μέτρων, ήταν ροζ αλλά δεν το είχαμε καταλάβει.
Ο κ. Τζανακοπουλος ξαφνικά ανακάλυψε ότι συνιστά μεγάλη επιτυχία ότι …κατορθώσαμε η προνομοθέτηση των μέτρων, όπως μείωση αφορολόγητου, μείωση συντάξεων, παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας κλπ να μην είναι υπό την αίρεση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων.
Και συνεπώς είναι μεγάλη επιτυχία ότι κατόρθωσε η διαπραγμάτευση Τσίπρα-Τσακαλωτου να ισχύσουν έτσι κι αλλιώς τα μέτρα αυτά από την 1η Ιανουαρίου 2019 …
Δηλαδή τους καταγγέλλαμε και βάζαμε κόκκινη γραμμή όταν μας ζητούσαν να νομοθετήσουμε μέτρα που θα εφαρμόζονταν μόνο εάν έπεφταν έξω οι δημοσιονομικοί στόχοι, και τώρα αποδεχθήκαμε (και το πανηγυρίζουμε μάλιστα) να τα εφαρμόσουμε αυτά τα μέτρα βρέξει χιονίσει…
Η κυβέρνηση αυτή βεβαίως μας έχει συνηθίσει από διαρκείς μεγάλες επιτυχίες και συνεπώς κανείς δεν εκπλήσσεται πλέον, και για τον λόγο αυτό προφανώς δεν οργανώθηκαν συναυλίες και χοροί για την υποδοχή του Τσακαλωτου στο αεροδρόμιο.
Και στις 20 Φεβρουαρίου του 2015, όταν οι δανειστές είχαν δώσει την ευκαιρία για μια γρήγορη και σβέλτη κολοτουμπα, το βράδυ ο κ. Τσίπρας πανηγύριζε για την μεγάλη επιτυχία (ιστορική στιγμή την ονόμαζαν) και τρεις ημέρες μετά καταδίκαζε την απόφαση του Γιουρογκρουπ, κάνοντας την επιλογή να πάμε ντουγρού καλοκαίρι, ακόμη και με κλειστές τράπεζες.
Πάντως είναι αξιοσημείωτο ότι η αγάπη του κ. Τσίπρα για την καρέκλα φθάνει στο σημείο να είναι ευεργετική ακόμη και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο οποίος τελικά και χωρίς να το προσπαθήσει θα μπορεί όποτε γίνουν εκλογές ακόμη και το 2019, όταν προφανώς θα είναι νικητής απέναντι σε έναν μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, να επιρρίψει την ευθύνη για τις περικοπές του 2019 σε εκείνον που τις υπέγραψε: τον Αλ. Τσίπρα, αλλά και τον Πάνο Καμμένο.
Για να αποφεύγουμε πάντως τις ριψοκίνδυνες προβλέψεις… Μην νομίζετε ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει ακόμη καιρόν να μας εκπλήξει: όταν αρχίσουν από εβδομάδα τα τζαρτζαρίσματα με την Τρόικα και αποκαλύπτεται τι ακριβώς σημαίνει η νέα «επιτυχία» της διαπραγμάτευσης, θα έχει την ευκαιρία να θάψει το φετίχ της καρέκλας. Και να εμπιστευθεί το μόνο που απομένει, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης… Το έχει ξανακάνει και τώρα δεν κινδυνεύει μάλιστα από capital controls. Τα έχει φέρει από το 2015…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια