Εργάτες, αγρότες και φοιτητές

Γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος,  Συγγραφέας

Το συνεταιρίζεσθαι αναγνωρίστηκε ως παγκόσμιο στοιχείο πολιτιστικής κληρονομιάς, δηλαδή το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα του ανθρώπου να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται. Στην αρχή φοβήθηκα πως πάνε να το κάνουν μουσειακό γεγονός, να το εγκλωβίσουν και να το αδρανοποιήσουν...

Στην Ελλάδα υπάρχει μια συνεταιριστική και αυτοδιοικητική παράδοση και μάλιστα στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκεί στα Αμπελάκια, αλλά και σε άλλα μέρη, το συνεταιριστικό πνεύμα εν τη πράξει έγινε και όπλο αντίστασης και συνύπαρξης εναντίον του κατακτητή αλλά και του ενδιάμεσου εμπόρου και μεταπράτη.

Τα τελευταία χρόνια οι συνεταιρισμοί κομματικοποιήθηκαν, χειραγωγήθηκαν και κάποιοι επαγγελματίες συνεταιριστές συνέβαλαν με τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στη διάλυσή τους και στη διαφθορά. Κάποιοι συνεταιρισμοί έγιναν σφραγίδες και παραδείγματα προς αποφυγήν. Το πνεύμα όμως της ανάγκης και της οργής αλλά και της δημιουργίας δεν νικήθηκε, ριζοβλάστησε και τώρα ανθίζει. Ήδη στη χώρα μας υπάρχουν συνεταιρισμοί, μικροί και μεγάλοι, από την Κρήτη μέχρι τη Μακεδονία, που ανασυγκροτούνται, και όχι μόνο στον αγροτικό τομέα. Γυναίκες και άνδρες αγρότες και κτηνοτρόφοι προσπαθούν να διώξουν από τη μέση τους μεσάζοντες, να φτάσουν στις λαϊκές, να μην πληρώνουν οι καταναλωτές το τριπλάσιο της αγοράς των προϊόντων τους. Χρειάζεται μια απελευθερωτική πολιτική πάνω στον πρωτογενή τομέα. Να καλλιεργηθεί το πνεύμα του συνεταιρίζεσθαι, του συνανήκειν και του συνυπάρχειν... Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη από τη φύση, τα προϊόντα της είναι ποιοτικά ανώτερα, χρειάζεται όμως να απαλλαγούμε από τις ντιρεκτίβες της ΕΕ που θέλουν να ξεριζώσουμε τις ελιές, τα αμπέλια μας και να φυτεύουμε στο έδαφός μας τις επιταγές τους και να πληρώνουν κι από πάνω οι αγρότες μας για να πάρουν άδεια για τις καλλιέργειές τους. Ήδη οι μεγάλοι σκοτώνονται για τον έλεγχο του διεθνούς εμπορίου. Η Ελλάδα το 1980 είχε απασχολούμενους στην αγροτική παραγωγή το 27% του πληθυσμού. Σήμερα έχει φτάσει στο 5%... Ηρθε η ώρα της αντίστασης στην επιβεβλημένη αγροτική πολιτική της ΕΕ, που το φρέσκο γάλα π.χ. παρατείνεται για δέκα μέρες.

Η δεύτερη φορά Αριστερά θα έπρεπε να δει διαφορετικά την αγροτιά και την επαρχία. Να μπορούμε να ζούμε από την παραγωγή μας και να εξάγουμε ό,τι περισσεύει. Στα χρόνια της Κατοχής η επαρχία έσωσε την πατρίδα μας και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Οι κινητοποιήσεις των αγροτών δεν πρέπει να κλείνουν τους δρόμους, θα πρέπει να μη ζητάνε μόνο τα δίκαια αιτήματά τους, αλλά το όλον, από μια κοινωνία που θρέφεται από αυτούς χωρίς να στρέφονται εναντίον της...

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.