 |
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
|
Το Κογκρέσο όπου δεν είναι δεδομένο ότι ελέγχει τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Πεντάγωνο και πρώτα και πάνω από όλα το βαθύ κράτος, τις Υπηρεσίες Πληροφοριών. Θα κρατηθεί η αντιπαράθεση στα όρια της πολιτικής σκηνής ή θα έχει δικαστική μετάλλαξη;
Ποιος σήμερα μπορεί να αποκλείσει μια Επιτροπή του Κογκρέσου που θα διερευνήσει την κατηγορία για ανάμειξη του Κρεμλίνου στην προεδρική εκλογή ή θα ανασύρει κάποιο φορολογικό-τραπεζικό σκάνδαλο από το επιχειρηματικό παρελθόν του Τραμπ, ή κάποια ροζ ιστορία δεν θα καταλήξει σε απαγγελία κατηγορίας και παραπομπή στην Ολομέλεια της Γερουσίας; Ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι το επιτελείο Τραμπ έχει ήδη προετοιμαστεί για αντεπίθεση με στόχο δραστηριότητες του Ιδρύματος Κλίντον, με τη Χίλαρι στην γκρίζα ζώνη μεταξύ νομιμότητας και παραβατικότητας, που αν ανατρέξουμε στα όσα ελέχθησαν σε βάρος της στην προεκλογική εκστρατεία του 2016 αλλά και στην εκστρατεία των προκριματικών του 2008 από τον Ομπάμα δεν είναι πολύ δύσκολο να στοιχειοθετηθούν;
Μπορούμε να φανταστούμε μια συνάντηση κορυφής Τραμπ - Πούτιν που θα συμπίπτει με νέες αποκαλύψεις για την κυβερνοεπίθεση του Κρεμλίνου στο Δημοκρατικό Κόμμα; Η απάντηση είναι αυτονόητα καταφατική. Πέραν των παραπάνω είναι πολύ πιθανόν να δούμε και ομαδικές παραιτήσεις διπλωματών από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αλλά και ανώτατων αξιωματικών από το Πεντάγωνο κάθε φορά που θα δρομολογούνται ανατροπές στην εξωτερική πολιτική.
Ο αντιπρόεδρος Πενς δεν έχει μέχρι στιγμής ταυτιστεί με τον Τραμπ, όπως ο Αγκνιου με τον Νίξον που αποπέμφθηκε πρώτος το φθινόπωρο του 1973, και έτσι θα μπορούσε να αποτελεί λύση αποδεκτή από τους Ρεπουμπλικάνους στο Κογκρέσο.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια