Υπάρχει ελπίδα να σταματήσει το κακό;
Όλοι ξέρουμε ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ξέρουμε και να μη ζούμε με αυταπάτες: ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι γεμάτος κινδύνους και όχι μόνο στον χώρο όπου μένουμε: ο κίνδυνος προέρχεται από χώρες περισσότερο ή λιγότερο μακρινές, ίσως και να είναι κιόλας επάνω μας, πάνω από τα κεφάλια μας, μέσα στο ίδιο το σώμα μας!
Και κανείς, κανείς δεν μας το λέει, δεν θα μας πει ποτέ ότι ο κίνδυνος είναι μέσα στο σπίτι μας, μέσα στον αέρα που αναπνέουμε! Ναι, κανείς δεν θια μας το πει διότι καμία κυβέρνηση, καμία διοίκηση, καμία δημόσια οργάνωση δεν θα μας πει ποτέ ποιους κινδύνους διατρέχουμε εξαιτίας των εγκληματικών πράξεων άλλων κυβερνήσεων – η τέλεια μαφιόζικη omertà μεταξύ των κυβερνήσεων ενάντια στους λαούς τους!
Ή μήπως δεν είναι έτσι, κάνουμε λάθος και δεν το ξέρουμε;
Όταν πρόκειται για παράνομες συμπεριφορές, μια κυβέρνηση, ένα κράτος θα κάνει τα στραβά μάτια, το κουφό αυτί για να καλύψει και να μη φανερώσει και επομένως να μη καταδώσει την άλλη κυβέρνηση, το άλλο κράτος και τις παρανομίες του.
Δεν είδαμε ποτέ ένα κράτος να σέρνει στα δικαστήρια ένα άλλο κράτος για πράξεις ή παραλείψεις εγκληματικές που επέφεραν ζημίες ή δραματικούς κινδύνους στο έδαφος ή στον ίδιο τον πληθυσμό του!
Βέβαια η πιο συνηθισμένη αιτία αυτής της αδιανόητης, ωστόσο τελικά αναγκαστικής, «συναίνεσης» στην κρατική εγκληματικότητα είναι πολύ απλή: το κράτος που εγκληματεί είναι πιο μεγάλο και ισχυρό από το κράτος που δέχεται την εγκληματικότητα!
Και συνεπώς φοβάται τα αντίποινα του μεγάλου κράτους και δεν έχει τρόπο να υα αποφύγει!
Έτσι, το μεγάλο κράτος, που έχει την πεποίθηση ότι μπορεί να κάνει ό, τι θέλει έως ότου κάποιος κάποτε του «κόψει» αυτή τη πεποίθηση, μένει εσαεί ατιμώρητο έστω κι αν δημιούργησε μεγάλες βλάβες, φθορές, απώλειες και θανάτους στο μικρότερο και πιο αδύναμο κράτος.
Αυτή είναι η διεθνής «δικαιοσύνη», η διεθνής ασυδοσία. Το μικρό και αδύνατο κράτος να υπομένει τα εγκλήματα του μεγάλου-ισχυρού και το μεγάλο να μη «πληρώνει» για τα εγκλήματα που διαπράττει.
Και κάτι άλλο επίσης στα πλαίσια αυτής της «δικαιοσύνης»: τα μεγάλα διεθνή δικαστήρια, με την εντυπωσιακή βαρύγδουπη ονομασία τους, είναι κατά κανόνα ευχαρίστως «υπάκουα» στο μεγάλο κράτος που πληρώνει τα έξοδα ύπαρξής τους και υα ελέγχει!
Άλλωστε το ίδιο δεν συμβαίνει και με ολόκληρο ΟΗΕ;!
Και μιας και μιλάμε για «διεθνή εγκληματικότητα», άρθρο που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα (Γ. Λεκάκης, Οι γενετικές ανωμαλίες στη Φαλούτζα του Ιράκ έχουν ξεπεράσει ακόμη και αυτές της Χιροσίμα και Ναγκασάκι) επανέφερε στο προσκήνιο και στο νου το τεράστιο θέμα αυτής της διεθνούς παρανομίας.
1. Όπως είναι γνωστόν, στους πολέμους του Κόλπου (1991) και του Ιράκ (2004) οι ΗΠΑ προέβησαν σε εκτεταμένους βομβαρδισμούς χρησιμοποιώντας βλήματα απεμπλουτισμένου (λένε!) ουρανίου, λευκού φωσφόρου και ράντον.
Απ’ ό, τι προκύπτει, μόνο η Γ’ Πτέρυγα Αεροπορίας-Ναυτικού των ΗΠΑ έριξε όχι λιγότερο από 600.000 τόνους βλημάτων με απεμπλουτισμένο ουράνιο, χώρια όσα έριξαν οι Άγγλοι. Οι εκθέσεις του Πανεπιστημίου Harvard και των Azzawi και S. Hersh το πιστοποιούν με αντικειμενικότητα, ακρίβεια και πληρότητα.
Ας πούμε επίσης πως οι ΗΠΑ έριξαν 200 τόνους ραδιενεργού υλικού στα σπίτια της Βαγδάτης, ενώ γενικά οι «λογαριασμοί» δείχνουν ότι για κάθε Ιρακινό αντιστοιχεί μια βόμβα ενός τόνου ή 40 κιλά εκρηκτικών!(βλ. Christian Science Monitor).
Έτσι συμβαίνει και στην ιρακινή πρωτεύουσα, στα σημεία που υπέστησαν τους πιο βαριούς βομβαρδισμούς και τα οποία είναι πολλά, τα επίπεδα πυρηνικής μόλυνσης είναι 1900 φορές μεγαλύτερα από τα κανονικά!
Μια άλλη πόλη στην οποία οι δυο μάχες που διεξήχθησαν άφησαν μια τρομερή γενετική κληρονομιά είναι η Φαλούτζα, μια πόλη που έγινε πια σύμβολο καταστροφής και ουρανιο-ρύπανσης. Και είναι τόσο πολύ «συμβολική» που είναι πολλοί εκείνοι οι οποίοι γι’ αυτή τη μαρτυρική πόλη επινόησαν την έκφραση «Τα δεινά της Φαλούτζα».
Στο The International Journal of Environmental Research and Public Health μια αναφορά του ΟΗΕ Βρετανών και Ιρακινών γιατρών για την παιδική θνησιμότητα στην Φαλούτζα στη περίοδο 2005-2009, δηλαδή μετά τον δεύτερο πόλεμο στο Ιράκ, κάνει λόγο για ειδεχθείς καρκίνους και λευχαιμίες που πλήττουν σήμερα τα μικρά παιδιά αυτής της πόλης έτσι ώστε διάχυτος να είναι ο φόβος στα νεαρά ζευγάρια για το ενδεχόμενο τερατογένεσης, όταν οι έρευνες κάνουν λόγο για νεογνά παραμορφωμένα, με ένα μόνο μάτι στο μέτωπο ή με δυο κεφάλια ή χωρίς κεφάλι, χωρίς χέρια ή πόδια ή με φολιδωτό δέρμα (βλ. Ρ. Κœhler).
Επιπροσθέτως μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο The International Journal of Environmental Research and Public Health σχετικά με τον καρκίνο και την παιδική θνησιμότητα στη Φαλούτζα τα έτη 2005-2009, δηλαδή μετά τον δεύτερο πόλεμο του Ιράκ, πιστοποιεί σε αυτή τη πόλη ποσοστά καρκίνου, λευχαιμίας και βρεφικής θνησιμότητας μεγαλύτερα από εκείνα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945 και εντεύθεν!
Η κληρονομιά καρκίνου με τις ατελείωτες γενετικές ανωμαλίες και παραμορφώσεις που άφησε πίσω της η χρήση τρομερά άφθονου ουρανίου είναι η «ζωντανή» απόδειξη της αμερικανικής θηριωδίας πάνω στον άμαχο πληθυσμό.
Μια «μικρή» γενοκτονία σε βάθος δεκάδων χρόνων, κι αυτή ατιμώρητη όπως ατιμώρητη έμεινε η μεγάλη γενοκτονία στη Ιαπωνία πριν από 70 χρόνια.
2. Οι τόνοι πυρομαχικών ουρανίου και άλλων τοξικών αποβλήτων που έπεσαν στο Ιράκ δεν προκάλεσαν μόνο ανεπανόρθωτες βλάβες σε χιλιάδες ανθρώπους και ιδίως σε παιδιά καταδικάζοντας ολόκληρο το μέλλον τους: νέες, πρωτόγνωρες παθολογίες στα νεφρά, στους πνεύμονες και στο ήπαρ εμφανίστηκαν σε όλο το Ιράκ, όπως επίσης μεγάλος αριθμός ολοκληρωτικής πτώσης του ανοσοποιητικού συστήματος, όπερ σημαίνει αναπόφευκτος θάνατος μέσα σε λίγα χρόνια.
Όχι μόνο: δραματικά αυξήθηκαν οι περιπτώσεις αποβολής και πρόωρου τοκετού, ειδικά όπου βαρύτερες υπήρξαν οι αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπως στη Φαλούτζα.
Με βάση επισήμων ιρακινών στατιστικών δημοσιεύσεων, τα ποσοστά καρκίνου στη χώρα πριν από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου (1991) ήταν 40 στις 100.000. Το 1995, μετά τον πόλεμο, ανέβηκαν στα 800 στις 100.000, ενώ το 2005, μετά τον δεύτερο πόλεμο, εκτοξεύτηκαν στα 1600 στις 100.000, με φανερή τάση περεταίρω αύξησης.
Ωστόσο, ελλείψει συστηματικών ερευνών και συνεπώς ικανών εγγράφων στοιχείων και μελετών, εικάζεται πως τα ποσοστά καρκίνου και άλλων παρεμφερών παθήσεων στο Ιράκ σήμερα πρέπει να είναι πολύ υψηλότερα από τα προαναφερθέντα, έχοντας υπόψη και τις μεγάλης διάρκειας γενετικές μεταβολές και μεταστάσεις των καρκινικών μορφών.
Στο Ιράκ μόνο το 50% της ιατρικής περίθαλψης ανήκει στα δημόσια ιδρύματα. Το άλλο 50% το «χειρίζεται» ο ιδιωτικός τομέας ο οποίος όμως και παρουσιάζει μεγάλα κενά σε στατιστικά ευρήματα. Αυτό σημαίνει πως όλες οι εκτιμήσεις πρέπει να πολλαπλασιαστούν επί δυο, θεωρεί ο Δρ. Σαλάχ Χαντάντ της Ιρακινής Εταιρείας για την Διοίκηση και την Προαγωγή της Υγείας.
Επιστρέφοντας στην επιδημιολογική μελέτη για την παιδική θνησιμότητα τα έτη 2005-2009 που έγινε σε πάνω από 700 οικογένειες της Φαλούτζα, ένας από τους συγγραφείς, ο χημικός Chris Busby επιβεβαιώνει πως η υγειονομική κρίση της πόλης αποκαλύπτει «το υψηλότερο ποσοστό γενετικής βλάβης που έχει ποτέ μελετηθεί σε έναν πληθυσμό»!
Την υπερθετική οξύτητα του φαινομένου προκάλεσε και ένα άλλο γεγονός όχι λιγότερο πρωτεύον: οι περισσότερες οικογένειες στη Φαλούτζα επέστρεψαν στα βομβαρδισμένα σπίτια τους συνεχίζοντας να ζουν μέσα στα μολυσμένα με ουράνιο ερείπια, δίχως βέβαια κανείς να τους έχει πει και οι ίδιοι να ξέρουν πως κατοικούσαν ακριβώς μέσα στη φοβερή τοξικότητα του χώρου.
Μερικές φορές κιόλας εκείνα τα μολυσμένα βομβαρδισμένα δομικά υλικά χρησιμοποίησαν για να ξανακτίσουν τη κατοικία τους!
Και να σκεφτεί κανείς πως σε εκείνη τη περιοχή από το 2002 έως το 2005 ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποίησε έξι δισεκατομμύρια βλήματα παντός τύπου και μεγέθους, βάση μιας κοινοποίησης του Government Accountability Office των ΗΠΑ!
Η γιατρός Samina Alaani, ειδική παιδίατρος στο Fallujah General Hospital, είχε συναντήσεις με γιατρούς στη Ιαπωνία οι οποίοι είχαν ερευνήσει τα ποσοστά των ελαττωμάτων εκ γενετής που θεώρησαν συνδεδεμένα με τις ακτινοβολίες από τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι.
Ε λοιπόν, ενώ αυτοί οι γιατροί υπολόγισαν σε 1% με 2% τα ποσοστά επιπτώσεων των ελαττωμάτων στη γέννηση παιδιών στις δυο αυτές πόλεις, στη Φαλούτζα το ποσοστό φτάνει το 14,7% των γεννήσεων, με το επιβαρυντικό, σε αυτή τη περίπτωση, ότι περίπου 45% των γεννήσεων γίνονται σε σπίτια, οπότε δεν καταγράφονται πουθενά, ανεβάζοντας έτσι το ποσοστό σε πάνω από 25%!
Όσο για την Βασόρα, άλλη ιρακινή πόλη που σφοδρά κτυπήθηκε στους δυο πολέμους στο Ιράκ (1991 και 2003), το ποσοστό του υδροκέφαλου στα νεογνά είναι έξι(6) φορές μεγαλύτερο από εκείνο των ΗΠΑ, με βάση τα στοιχεία του Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology στο Heidelberg της Γερμανίας.
Και ήταν τόσο μεγάλη η μόλυνση από ουράνιο που ο Abdullah al-Ani στο βιβλίο του Ουράνιο στο Ιράκ διηγείται πως στη Karbala και στη Βασόρα ο μετρητής του «τρελάθηκε» και βγήκε «εκτός φορτίου»!
Τεράστια η μόλυνση και στην ουσία ατέρμονη. Και ο περιβαλλοντικός κίνδυνος δίχως τέλος μιας και τα κατάλοιπα στο Ιράκ θα παραμείνουν ραδιενεργά για πάνω από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Και να σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν και διεθνείς νόμοι οι οποίοι, αναφορικά με τις συνέπειες που μπορούν να έχουν ορισμένα πυρομαχικά, είναι σαν να δείχνουν επιδεικτικά τα οπλικά συστήματα με χρήση ουρανίου.
Το άρθρο 35 του Πρωτόκολλου Ι, μια τροποποίηση του 1977 της Σύμβασης της Γενεύης, απαγορεύει τη χρήση οποιουδήποτε μέσου ή τρόπου ικανού να προκαλέσει περιττά δεινά ή άσκοπους πόνους. Το ίδιο άρθρο απαγορεύει τη χρήση πολεμικών μέσων ικανών να προκαλέσουν εκτεταμένες και μακροχρόνιες ζημίες στην ανθρώπινη υγεία και στο περιβάλλον.
Τώρα, τα αποτελέσματα του απεμπλουτισμένου ουρανίου, όπως έχουν εντοπιστεί και βεβαιωθεί στο Ιράκ, κατατάσσονται τέλεια στα ανάλογα που προβλέπει το άρθρο 35 ως προς την διάρκεια και τις επιδράσεις στην υγεία και στο περιβάλλον.
Και το Ευρωκοινοβούλιο το 2008 υιοθέτησε μια απόφαση η οποία δηλώνει ότι «η χρήση του απεμπλουτισμένου ουρανίου είναι αντίθετη ως προς τους βασικούς κανόνες και αρχές της διεθνούς ανθρωπιστικής και περιβαλλοντολογικής νομοθεσίας, γραπτής ή εθιμικής, συγκεκριμενοποιώντας το αντικείμενο της απαγόρευσης.
Δυστυχώς το κακό όμως είχε ήδη γίνει στο Ιράκ, και πριν ακόμη στη Σερβία, το Κόσοβο, τη Λιβύη, αν και είναι λίγο δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι η απόφαση (όποια απόφαση) της Ευρωβουλής θα μπορούσε να σταματήσει τις αποφάσεις των Ισχυρών να χρησιμοποιήσουν ουράνιο κατά του άμαχου πληθυσμού του «εχθρού»!
3. Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί ισχυρίστηκαν πως δεν χρησιμοποίησαν όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου στη Φαλούτζα. Και όντως, όσο κι αν λένε το αντίθετο οι ιατρικές μελέτες, οι οποίες δεν είναι και αρμόδιες για συγκριτικούς ορισμούς του βασικού υλικού των όπλων, το ουράνιο, οι αναλύσεις που έγιναν από ειδικούς δεν κατέγραψαν την ύπαρξη απεμπλουτισμένου ουρανίου! Τουλάχιστον όχι σαν μοναδικό εύρημα.
Και δεν την κατέγραψαν για έναν απλούστατο λόγο: του ουράνιο που βρέθηκε ήταν εμπλουτισμένο!
Έτσι αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο ύπαρξης και χρήσης άλλων, νέων όπλων η φύση των οποίων πρέπει να διευκρινιστεί.
Λέγεται επίσης ότι τα ίδια χαρακτηριστικά ραδιενεργών στοιχείων που ξεχώρισαν στη Φαλούτζα, βρέθηκαν και σε έναν κρατήρα ισραηλινής βόμβας στο Λίβανο μετά τη σύρραξη του 2006.
Ουράνιο εμπλουτισμένο, λοιπόν! Έτσι εξηγούνται οι τρομερές συνέπειες στον πληθυσμό της Φαλούτζα που ακολούθησαν τις δυο μάχες, τον Απρίλη και τον Νοέμβρη του 2004, και οι οποίες ήταν κατά πολύ χειρότερες σε έκταση και βαρύτητα από εκείνες των δυο βομβών στη Χιροσίμα και Ναγκασάκι.
Με μια διαφορά, ωστόσο: στις δυο ιαπωνικές πόλεις υπήρξαν εκρήξεις των βομβών, με «μανιτάρι», που «ελευθέρωσαν» ουράνιο, εκρήξεις που δημιούργησαν τρομερά ωστικά και θερμικά κύματα: στη Φαλούτζα και στη Βασόρα όμως δεν έγινε τίποτα το ανάλογο! Στις δυο ιαπωνικές πόλεις υπήρξαν σεισμικά φαινόμενα, στη Φαλούτζα όχι.
Όλα αυτά είναι μεγάλης σημασίας διότι αποδεικνύουν ένα θεμελιώδες γεγονός: στα νέα, καινούρια όπλα ουρανίου έχει λυθεί το πρόβλημα της κρίσιμης μάζας το οποίο στα περασμένα χρόνια υποχρέωνε μια πυρηνική βόμβα ή να είναι πολύ ισχυρή ή να μη μπορεί να υπάρχει!
Ουσιαστικά, μια κλασική πυρηνική βόμβα είχε ανάγκη από τουλάχιστον 8 κιλά ουρανίου, ειδάλλως δεν μπορούσε να εμπυρεύσει την αλυσιδωτή διαδικασία σχάσης.
Τώρα, με το μεγάλο κόστος που έχει η παραγωγή εμπλουτισμένου ουρανίου, πώς έγινε και αυτό το ουράνιο βρέθηκε «σκόρπιο» σε τόσα μέρη: Φαλούτζα, νότιο Λίβανο, Βυρηττό, Βασόρα; Οι παραγωγοί έχουν λεφτά για πέταμα; Όχι βέβαια! Οπότε το «μυστικό» είναι αλλού.
Πού; Απλά στο ότι με την νέα γενιά όπλων η πυρηνική βόμβα μπορεί να είναι μικρή όσο μια σφαίρα, ένα μικρό βλήμα, έτσι διαμετρημένη ώστε να καταστρέφει οικοδομές και υπόγεια καταφύγια χωρίς να ταρακουνιέται όλος ο κόσμος!
Βέβαια, κανείς δεν πήγε να μετρήσει ποια είναι η παρουσία του ισότοπου U235 στα βλήματα με το λεγόμενο (διαφημιζόμενο) απεμπλουτισμένο ουράνιο. Κανείς δεν διαπίστωσε ποτέ αν αυτή η παρουσία ήταν μεγαλύτερη ή μικρότερη του 0,7%, όριο κάτω απ’ το οποίο το ουράνιο είναι και λέγεται «απεμπλουτισμένο».
Όσοι όμως το έκαναν, πηγαίνοντας στα πεδία των μαχών και στις πόλεις όπου τα βλήματα έπεσαν σε τσαμπιά, ανακάλυψαν ότι πάντοτε η παρουσία του ισότοπου 235 ήταν ελαφρώς μεγαλύτερη από τη μονάδα, το 1.
Επομένως η χρήση όπλων (βλημάτων) εμπλουτισμένου ουρανίου «κρύφτηκε» πίσω από τη χρήση βλημάτων/βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου. Η τέλεια απάτη. Δημιουργείται μια «διφορούμενη και υπολογισμένη» ραδιενέργεια η οποία «καμουφλάρει» τα mini-nukes, μικρά πυρηνικά βομβίδια που έχουν όμως μια εκρηκτική ισχύ πολλών τόνων ΤΝΤ μέσα σε μερικά γραμμάρια εμπλουτισμένου ουρανίου.
Το τέλειο έγκλημα, οι συνέπειες του οποίου θα εμφανιστούν μετά από έναν ορισμένο χρόνο έτσι ώστε να μη σκεφτεί κανείς να πάει να ερευνήσει σε ένα χώρο τόσο μολυσμένο και να συνδέσει ό, τι ανακαλύψει με όλα εκείνα που το έχουν προκαλέσει!
Ωστόσο ήταν ακριβώς αυτό που έκαναν ο καθηγητής Chris(topher) Busby, του Πανεπιστημίου του Ulster, οι ερευνητές Malak Hamdan και Entesar Ariabi και η Γερμανίδα Eleanore Blaurock-Busch του εργαστηρίου όπου έγιναν οι αναλύσεις, αποκαλύπτοντας και μελετώντας τα φρικτά αποτελέσματα του νέου αμερικανικού οπλοστασίου στο Ιράκ: όχι μόνο τον λευκό φώσφορο, όχι μόνον το απεμπλουτισμένο ουράνιο, αλλά προπαντός το εμπλουτισμένο ουράνιο σε σχήμα εύχρηστο και λίαν αποτελεσματικό.
4. Πριν από μερικά χρόνια δημοσιεύτηκε σε ένα ιταλικό ιστότοπο ένα άρθρο με τίτλο «Απεμπλουτισμένο ουράνιο, η ατέλειωτη ιστορία»
Ήταν ένα αποκαλυπτικό κείμενο σχετικά με το λεγόμενο «Σύνδρομο των Βαλκανίων», μια παθολογία που εμφανίστηκε το 2001, μετά από τους σφοδρούς βομβαρδισμούς των αμερικανικο-νατοϊκών αεροποριών στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κόσοβο και Σερβια το 1995 και 1999 αντίστοιχα, σε ένα χώρο, δηλαδή, πολύ κοντά στην Ιταλία, αλλά και στην Ελλάδα.
Το 2001 εμφανίστηκαν οι πρώτες περιπτώσεις Ιταλών στρατιωτικών που είχαν αρρωστήσει ή είχαν πεθάνει μετά την επιστροφή τους στην Ιταλία από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Κόσοβο το 1995.
Οι δυο αυτές χώρες είχαν απηνώς βομβαρδιστεί με βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου: 50 τοποθεσίες «έγιναν κόσκινο» από 17.237 βλήματα DU στη πρώτη και 11.000 βλήματα DU στη δεύτερη (πηγή: ΝΑΤΟ/KFOR στο www.balcanicaucaso.org/Temi/Uranio-impoverito/Uranio-impoverito-le-mappe)!
Το DU, Depleted Uranium, απεμπλουτισμένο ουράνιο προέρχεται από τα υπολείμματα των πυρηνικών εργοστασίων και χρησιμοποιείται για το μεγάλο ειδικό βάρος του και την διαπεραστική ικανότητά του.
Όταν ένα βλήμα με DU χτυπάει ένα οχυρό ή ένα τανκ, εισχωρεί χωρίς να συναντήσει καμία αντίσταση ενώ η έκρηξή του από τη σύγκρουση προκαλεί μια πάρα πολύ υψηλή θερμοκρασία και ελευθερώνει στο περιβάλλον μια τεράστια ποσότητα νάνο-μορίων βαρέων μετάλλων. Έτσι, αυτά τα βλήματα είναι επικίνδυνα όχι μόνο για την ραδιενέργεια που εκλύουν, αλλά και για το τοξικό σύννεφο που διασκορπίζουν.
Στα πλαίσια των «προθύμων» του ΝΑΤΟ η Ιταλία είχε στείλει στη Βοσνία/Ερζεγοβίνη και Κόσοβο από ένα απόσπασμα σταδιακά μερικών χιλιάδων στρατιωτικών ο επαναπατρισμός των οποίων έγινε το 2001.
Από το 2001 μέχρι σήμερα υπήρξαν στην Ιταλία 3.761 γνωστές περιπτώσεις μολυσμένων στρατιωτικών (λευχαιμία και διάφοροι καρκίνοι). Απ’ αυτούς τους 3.761 οι 333 πέθαναν, ενώ 30 υπήρξαν, έως το 2015, οι δικαστικές αποφάσεις αποζημιώσεων σε παθόντες και οικείους θανόντων. Η τελευταία ως τώρα απόφαση εκδόθηκε στις 20 Μαΐου 2015 από το Εφετείο της Ρώμης με μια αποζημίωση-ρεκόρ 1.300.000 ευρώ.
Η ενοχή του Υπουργείου Άμυνας της Ιταλίας δεν καθρεφτίζεται μόνο στην καταδίκη να πληρώσει μεγάλη χρηματική αποζημίωση, αλλά και στο βασικό σκεπτικό της απόφασης το οποίον πιστοποιεί «με όρους σαφούς βεβαιότητας τη σχέση αιτιότητας μεταξύ έκθεσης σε νέφη απεμπλουτισμένου ουρανίου και ογκολογικής παθολογίας».
Επιπλέον επικρίνει το ότι η κορυφή των Ενόπλων Δυνάμεων αμέλησε να προειδοποιήσει, ως όφειλε, τους στρατιώτες σχετικά «με τον ειδικό παράγοντα κινδύνου συνδεδεμένου με την έκθεση στο ουράνιο» που υπήρχε στη περιοχή, δηλαδή ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις ήξεραν ποιους κινδύνους διέτρεχαν οι στρατιωτικοί, δεν έκαναν τίποτα για να τους προλάβουν.
Και ακόμη περισσότερο πρόδηλος είναι ο δόλος των Ενόπλων Δυνάμεων όταν η χρήση βλημάτων απεμπλουτισμένου ουρανίου είχε προαναγγελθεί στις 16.8.1993 από το μνημόνιο του Department of the Army – Office of Surgeon General των ΗΠΑ, και είχε επιβεβαιωθεί από τη Διάσκεψη του Bagnoli τον Ιούλιο 1995, από την «έκθεση της ανακριτικής έρευνας της (ιταλικής) Γερουσίας που εγκρίθηκε στις 13.2.2006» και, τέλος, «από τη κατάθεση του Δρα Αρμάντο Μπενεντέττι, ειδικού εμπειρογνώμονα του CISAM (Κέντρο διακλαδικό στρατιωτικών εφαρμογών)».
Έτσι, η αμερικανικο-νατοϊκή «αποστολή ειρήνης»(!) των Ιταλών στρατιωτών σε Κόσοβο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη περατώθηκε με περίπου 4.000 «θύματα πολέμου εν καιρώ ειρήνης»!
Οι ποινικές ευθύνες είναι τεράστιες. Ως τώρα δεν γνωρίζω αν βρίσκεται σε διαδικασία κάποια σχετική δίκη. Ειδήσεις δεν υπάρχουν και η μυστικότητα δυστυχώς κυριαρχεί.
Πάντως, σε ό, τι αφορά το ιταλικό στρατιωτικό απόσπασμα στα Βαλκάνια, διαπράχθηκε ένα συνεχές έγκλημα. Δεν ξέρω αν σε αποσπάσματα άλλων «προθύμων» χωρών υπήρξαν «κρούσματα» ανάλογης παθολογίας, ούτε βέβαια ποιες ήταν οι συνέπειες παντός είδους. Είναι γνωστή η μυστικοπάθεια των κυβερνήσεων όταν πρόκειται για τα αίσχη που διέπραξαν.
Λέει ο λοχαγός Enrico Lacetti: «Εμείς οι Ιταλοί ενεργούσαμε με γυμνά χέρια, με το πρόσωπο ξεσκέπαστο, χωρίς μάσκες, μέσα σε περιοχές με υψηλή μόλυνση από βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου χωμένα στο έδαφος». Και: «βλέπαμε τους Αμερικανούς στρατιώτες πλήρως καλυμμένους, με υπερτεχνολογικές στολές που έμοιαζαν σαν εξωγήινοι σε φιλμ επιστημονικής φαντασίας και όταν ρωτούσαμε τους ανώτερούς μας γιατί αυτοί ήταν τόσο πολύ προστατευμένοι – ενώ εμείς τίποτα – μας απαντούσαν: – ας ‘τους, Αμερικανοί είναι αυτοί, πάντα υπερβολικοί. Μη φοβάστε: όλα είναι εντάξει!».
Βέβαια, μετά μάθανε, στην Ιταλία πλέον, και με τη μόλυνση/θάνατος πλέον εδραιωμένη μέσα στο σώμα τους, ότι τότε, στα Βαλκάνια, οι Αμερικανοί είχαν υπάρξει σαφείς: «ούτε ένα εκατοστό δέρματος εκτεθειμένο στα μέταλλα!», γι’ αυτό και εκείνοι φορούσαν στολές τελείως αδιαπέραστες, ενώ οι Ιταλοί ήταν ντυμένοι με απλά υφασμάτινα ρούχα και βολευόντουσαν στα καθίσματα των τζιπ γεμάτα σκόνη ουρανίου και άλλων μετάλλων που έμπαινε από παντού στο σώμα και όχι μόνο αναπνέονταν.
Τίποτα πιο εύκολο λοιπόν από το να πάθεις καρκίνο του θυρεοειδούς, καρκίνο στους όρχεις, λέμφωμα του Hodgkin και άλλα «καλά»!
Δίκες ποινικού περιεχομένου δεν γίνονται, απ’ ό, τι γνωρίζω, αλλά ένας ογκώδης φάκελος με θέμα «ανθρωποκτονία χωρίς προμελέτη» άνοιξε στην Εισαγγελία του Ρίμινι ο εισαγγελέας Davide Ercolani συντονίζοντας όλες τις περιπτώσεις στην Ιταλία.
Η αλήθεια είναι ότι το «χωρίς προμελέτη» δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην πραγματικότητα, όταν ξέρουμε πως οι ανώτατοι στρατιωτικοί ήξεραν πού στέλνανε το στράτευμα και τί είχε εκεί που το στέλνανε!
Ίσως στη συνέχεια εμφανιστεί και ο «δόλος», όταν αποκαλυφθούν και τα ονόματα των ενόχων.
5. Το «Σύνδρομο των Βαλκανίων» δεν αφορά μόνο τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Κόσοβο. Αφορά και τη Σερβία.
Σε απόσταση 27 χιλιομέτρων από το Σεραγιέβο βρίσκεται, ή μάλλον βρισκόταν, η κωμόπολη Χαντζίσι, μια από τις βοσνιακές περιοχές που περισσότερο βομβάρδισε το ΝΑΤΟ το καλοκαίρι του 1999 με βλήματα DU.
Με την συμφωνία του Ντέιτον οι 5.000 κάτοικοί της άδειασαν το χωριό και εγκαταστάθηκαν στο Μπράτουνατς, κωμόπολη που παραχωρήθηκε στη Republika Srpska, μια από τις δυο οντότητες της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Στις αρχές του 2000 παρατηρήθηκε στο νοσοκομείο του Μπράτουνατς ένας ασυνήθιστος αριθμός νεκρών από καρκίνο μεταξύ των πολιτών του πρώην Χαντζίσι.
Η διευθύντρια του νοσοκομείου, Σλάβιτσα Γιοβάνοβιτς, καταγγέλλει το γεγονός ότι αυτοί οι νεκροί από καρκίνο είναι τέσσερις φορές περισσότεροι απ’ ό, τι παρατηρείται στον υπόλοιπο τοπικό πληθυσμό. Κανείς δεν της δίνει σημασία.
Ο αναπληρωτής δήμαρχος του Μπράτουνατς το 2005 δεν διστάζει να δηλώσει, σχετικά με τους πρώην κατοίκους του Χαντζίσι: «Είναι περίπου 800 οι νεκροί από καρκίνο βάση των στοιχείων που λάβαμε από τις νοσοκομειακές αρχές και από τα εκκλησιαστικά γραφεία που καταγράφουν την αιτία θανάτου».
Μετά το 1999 στη Σερβία, καθαρίζοντας τα εδάφη που είχαν βομβαρδιστεί από το ΝΑΤΟ, μαζεύτηκαν βουνά από κατάλοιπα ουρανίου.
Όταν οι σερβικές αρχές θέλησαν να προβούν στον καθαρισμό των μολυσμένων περιοχών ώστε να αποφευχθεί η σταθεροποίηση της μόλυνσης, ζητήθηκε από το ΝΑΤΟ να τους αποστείλει τα ακριβή τοπογραφικά στοιχεία των βομβαρδισμένων περιοχών. Το ΝΑΤΟ, ηθελημένα ή όχι, τους έστειλε λανθασμένα τοπογραφικά! Περιείχαν υποδείξεις περιοχών που δεν είχαν βομβαρδιστεί, ενώ βρέθηκαν βλήματα DU σε μέρη τα οποία δεν είχαν συμπεριληφθεί στα νατοϊκά τοπογραφικά!
Τον Απρίλη του 2011 τα μίντια προκαλούν αναταραχή δημοσιεύοντας στατιστικές σε εθνικό επίπεδο που ανακαλύπτουν τον μεγάλο αριθμό στρατιωτικών καρκινοπαθών που είχαν μολυνθεί από έκθεση σε ακτινοβολία DU.
Η σερβική εφημερίδα Blic αναφέρει πως στην τελευταία δεκαετία (2001-2011) οι ασθενείς από λευχαιμία και λέμφωμα αυξήθηκαν κατά 110%, ενώ ο αριθμός των θανάτων από τις ίδιες παθήσεις αυξήθηκε κατά 180%!
Με τίτλο «Το ουράνιο του ΝΑΤΟ σκοτώνει τους βετεράνους» ο Ντούσαν Νίκολιτς, Πρόεδρος της Ένωσης πρώην στρατιωτικών της πόλης Λέσκοβατς καταγγέλλει στην εφημερίδα Večernje Novosti (Απογευματινά Νέα): «Μόνο στους τρεις τελευταίους μήνες στον δήμο μας πέθαναν πάνω από 100 βετεράνοι του πολέμου. Πρόκειται ως επί το πλείστον για στρατιωτικούς οι οποίοι πολέμησαν στο Κόσοβο, σε μια ηλικία μεταξύ 47 και 50 χρόνων. Το 95% πέθανε από καρκίνο(εκείνη την εποχή το Κόσοβο ήταν ακόμη μια επαρχία της σερβικής επικράτειας).
Απ’ την άλλη μεριά η ίδια υγειονομική υπηρεσία της πόλης παραδέχεται πως δεν προβαίνει σε καμία κατηγοριοποίηση των θανάτων με ειδική μνεία εκείνων από μόλυνση DU(Saša Grgov).
Όσο για επέμβαση της δικαιοσύνης προς καταλογισμό ευθυνών, δεν γνωρίζουμε τίποτα.
• 6. Αναφορικά λοιπόν με ό, τι προκύπτει από τα ως άνω λεγόμενα, η χρήση του απεμπλουτισμένου ουρανίου σε μάχες ή σε βομβαρδισμούς αμάχων αρχίζει επίσημα με τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, τα πρώτα χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η «κούρσα» για ισχυρότερες πυρηνικές κεφαλές έπαψε να υφίσταται και οι ΗΠΑ, μοναδική πια υπερδύναμη, εφάρμοζαν την πολιτική του τότε υπουργού James Baker, την Calculated Ambiguity Doctrine, με την οποία εάν γινόταν χρήση πυρηνικής δύναμης, δεν γινόταν θέμα δημοσιοποίησης: απλώς έκαναν μια παρατήρηση των αποτελεσμάτων τα οποία μπορούσαν και να καμουφλαριστούν ή, εν ανάγκη, να αμφισβητηθούν κιόλας.
Η πολιτική του απεμπλουτισμένου ουρανίου οδήγησε, περίπου μια δεκαετία μετά, στη μυστική γενιά του εμπλουτισμένου ουρανίου σε όπλα μικρού όγκου και μεγάλης ισχύος, τα εγκαίνια της οποίας φαίνεται να έγιναν στον δεύτερο πόλεμο του Ιράκ.
Έτσι, βαθμηδόν φτάσαμε στο σημείο να βιώνουμε όλο και πιο κοντά σε μας τα θανατηφόρα μιάσματα των εγκληματικών πολέμων των εγκληματικών «πλανηταρχών», και όχι μόνο.
Μετά τη Λιβύη ήρθε η σειρά της Συρίας: πάλι ουράνιο, απεμπλουτισμένο ή εμπλουτισμένο, και γιατί όχι και radon, και φώσφορος και η αλυσίδα των αμάχων νεκρών μεγαλώνει, μεγαλώνει…
Και το «μέτωπο» πυρηνικής μόλυνσης που βρίσκεται στα πρόθυρα όλης της νότιας Ευρώπης, απ’ την Ιταλία ως την Ελλάδα «εμπλουτίζεται» με νέα κύματα αιωρούμενου υλικού που όλο και λίγο περισσότερο επιβαρύνει το περιβάλλον και μακροπρόθεσμα (όχι και τόσο πολύ!) την υγεία μας.
Μοιάζει κάπως με την περίπτωση του μη καπνιστή που αναγκάζεται να αναπνέει τον αέρα που ένας καπνιστής βρώμισε με τον δηλητηριώδη καπνό του: αναγκαζόμαστε και εμείς να αναπνέουμε τον αέρα που, λίγο πιο πέρα από εμάς, άλλος μολύνει με τους πολέμους του.
Και τί παράξενο! Σε όλους αυτούς τους πολέμους γύρω από εμάς: Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σερβία, Κόσοβο Λιβύη, Ιράκ, Συρία υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής, μια παρουσία εκ των ουκ άνευ: οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, κάθε φορά με άλλους (αλλά και ίδιους) «πρόθυμους» συνεργάτες, οι ίδιες όμως πάντα σε ηγετική θέση! Και πάντα με πολλά, πάμπολλα αθώα θύματα (προς παραδειγματισμό!).
(Και στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν, πάλι οι εκατόμβες της Χιροσίμα, του Ναγκασάκι, της Δρέσδης, του Βιετνάμ. Και εκεί, πρωταγωνιστές ή δευτεραγωνιστές, πάντα οι ήρωες της αστερόεσσας. Πώς να το κάνουμε: και να μην είσαι εξ ορισμού εχθρός των Αμερικανών, δεν μπορείς ελαφρά τη καρδία να ανεχθείς τα λερωμένα χέρια τους με τόσο θάνατο και μόλυνση: κάτι δεν πάει καλά…
Όσο για την κληρονομιά που αφήνουν αυτές οι επεμβάσεις, κάποιοι τη γνωρίζουν μετά από 10 χρόνια, άλλοι θα τη γνωρίσουν μετά από 15, 20 χρόνια. Το συνεχές έγκλημα: μπορείς όμως να τιμωρήσεις κάτι που έγινε σε μια περασμένη γενιά; Ποιος το κάνει; Ως τώρα δεν βλέπουμε να το έχει κάνει κανείς!…
Εν τω μεταξύ δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να μην αναπνέουμε τον μολυσμένο αέρα που μας έρχεται από όλο το ουράνιο και άλλα βαρέα μέταλλα που οι πόλεμοι γύρω μας διασπείρουν είναι τώρα 25 συναπτά έτη!
Ο ουρανός δεν έχει στεγανά. Το ίδιο και η θάλασσα, και ιδίως η Μεσόγειος, πάλι κοντά σε εμάς, με τα ποντισμένα αμερικανικά πυρηνικά απόβλητα που θέλησαν να μας τα «περάσουν» σαν αθώα υλικά που δεν βλάπτουν και οι κυβερνήσεις μας…έκαναν πως το πίστεψαν! Και το πιστέψαμε και εμείς!
Υπάρχει κάποια ελπίδα να σταματήσει αυτό το κακό; Κάπως χλωμό.
Στο αποκαλυπτικό άρθρο του ο Γιώργος Λεκάκης λέει μιαν αλήθεια που ο κόσμος μάλλον δεν γνωρίζει: «τα 450 πυρηνικά εργοστάσια στο κόσμο προσφέρουν μόνο το 17% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας. Για τόσο λίγο, δεν χρειαζόταν να γίνουν! Άρα έχουν γίνει για να προσφέρουν πρώτη ύλη (ουράνιο και πλουτώνιο) για την παραγωγή πυρηνικών όπλων!».
Ορίστε η πηγή του απεμπλουτισμένου και εμπλουτισμένου ουρανίου. Με ένα σμπάρο δυο και τρία τρυγόνια! Για ποιο λόγο λοιπόν να απενεργοποιήσουμε τα πυρηνικά εργοστάσια όταν θέλουμε να κυβερνάμε παντού, να ελέγχουμε τα πάντα, να επιβάλλουμε σε όλους τη θέλησή μας με όπλο το ουράνιο;
Μόνο με μια άλλη «ισορροπία τρόμου» όπως εκείνη των ετών 1950-1980, απ’ ό, τι φαίνεται, υπάρχει η δυνατότητα κάποιας συνεχούς ειρήνης στον πλανήτη που λέγεται Γη! Ο φόβος φυλάει τα έρμα! Αλήθεια, τί ωραία ελπίδα ειρήνης!
Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι Ελληνιστής, συγγραφέας
0 Σχόλια