Το ημερολόγιο γράφει εδώ και δύο ημέρες 2017. Είναι ίσως η μόνη αλλαγή τους τελευταίους μήνες, διότι κατά τα άλλα η πραγματικότητα στην Ελλάδα παραμένει η ίδια, όπως ακριβώς ίδιες παραμένουν και οι καθημερινές αγωνίες των πολιτών.
Δυστυχώς για την κυβέρνηση, οι υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις (ορισμένες εξ αυτών φτάνουν στα όρια του... ανεκδότου) υπουργών περί εξόδου στις αγορές, επιστροφή στην ανάπτυξη κ.λπ. δεν πείθουν κανέναν. Ειδικά μάλιστα όταν στην καθημερινότητά μας όλοι βιώνουμε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από αυτήν που περιγράφει μέσα από τα non paper το Μέγαρο Μαξίμου.
Η χώρα είναι βέβαιον ότι δεν θα αντέξει για πολύ ακόμη αυτήν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική μιζέρια. Όσο η κυβέρνηση αποφεύγει την ουσία των προβλημάτων και «κρύβεται» πίσω από επικοινωνιακά τρικ, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει.
Απαιτούνται -εδώ και τώρα- αποφάσεις που θα λύσουν τον «γόρδιο δεσμό» ή, πιο απλά, αποφάσεις ικανές να οδηγήσουν τη χώρα μακριά από τα αδιέξοδα της αξιολόγησης, της υπερφορολόγησης, της έλλειψης επενδύσεων, του στραγγαλισμού της πραγματικής Οικονομίας.
Ο κ. Τσίπρας πρέπει επιτέλους να αποφασίσει εάν μπορεί να δώσει ο ίδιος αλλά και η κυβέρνησή του αυτές τις λύσεις. Εάν μπορεί, έχει καλώς. Έχει την πλειοψηφία και μπορεί να νομοθετήσει με σχετική ευκολία ακόμη και πολύ «σκληρά μέτρα», όπως δείχνει η πρόσφατη Ιστορία.
Εάν όχι, ισχύει το ρητό ότι «στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα» και οι πρόωρες εκλογές, που δεν τρομάζουν κανέναν (και σίγουρα όχι τους δανειστές), είναι μια τίμια επιλογή που θα δώσει τη δυνατότητα στους πολίτες να εκφραστούν ελεύθερα για το παρόν και το μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η ιδιότυπη ομηρεία δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια