Mελέτη η οποία έγινε από τους επιστήμονες της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Κολεγίου Imperial του Λονδίνου και δημοσιεύθηκε μέσα στο 2016, διαπίστωσε ότι τα τελευταία 40 χρόνια έχουν αυξηθεί σημαντικά οι άνθρωποι που έχουν παχυσαρκία καθώς, από 105 εκατομμύρια που ήταν το 1975 έφτασαν το 2014 τα 641 εκατομμύρια.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν έναν τεράστιο όγκο στοιχείων που αφορούσαν 19,2 εκατομμύρια ανθρώπους, άνω των 18 ετών από 186 χώρες. Κατέταξαν αυτούς τους ανθρώπους σε κατηγορίες ανάλογα με τον Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) που είχαν. Για παράδειγμα όταν ο ΔΜΣ ήταν κάτω του 18,5 το άτομο χαρακτηριζόταν ως λιποβαρής, όταν ήταν μέχρι 25 χαρακτηριζόταν φυσιολογικού βάρους, όταν έφτανε από 25-30 έπαιρνε τον χαρακτηρισμό του υπέρβαρου, όταν ήταν στο δείκτη από 30-35 άνηκε στους παχύσαρκους, από 35-40 στους σοβαρά παχύσαρκοςς και άνω του 40 στους θανάσιμα παχύσαρκους.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση, το ποσοστό των παχύσαρκων ανδρών σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει δυστυχώς υπερτριπλασιαστεί φθάνοντας το 10,8% από 3,2% που ήταν το 1975. Ενώ των παχύσαρκων γυναικών έχει υπερδιπλασιασθεί φτάνοντας στο 14,9% από 6,4% που ήταν το 1975. Παρατήρησαν μάλιστα, ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι πιο παχύσαρκες σε σχέση με τους άνδρες, αλλά ο αριθμός των παχύσαρκων ανδρών αυξάνεται με πιο γρήγορους ρυθμούς απ' ότι των γυναικών.
Επiπροσθέτως, από το 1975-2014 ο μέσος παγκόσμιος ΔΜΣ αυξήθηκε στους άνδρες από 21,7 σε 24,2, ενώ στις γυναίκες από 22,1 σε 24,4. Αυτό, κατά τους επιστήμονες, ισοδυναμεί με το να έχει γίνει ο παγκόσμιος πληθυσμός βαρύτερος κατά ενάμισι κιλό ανά δεκαετία.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις των ειδικών, αν αυτή η τάση συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, τότε περίπου κατά το 2025 το 1/5 των ανδρών, δηλαδή ένα ποσοστό 18% θα έιναι παχύσαρκοι, ενώ το ποσοστό των γυναικών υπολογίζεtαι να φτάνει το 21% παγκοσμίως. Επίσης, πάνω από 6% των ανδρών και πάνω από 9% των γυναικών θα είναι σοβαρά παχύσαρκοι.
Σχολιάζοντας τη μελέτη αυτή ο γενικός χειρουργός στη Βαριατρική -Λαπαροσκοπική & Ορθοπρωκτική Χειρουργική, Δρ. Δημήτρης Σ. Μουσιώλης επισημαίνει ότι η αύξηση της παχυσαρκίας συνεπάγεται σοβαρών προβλημάτων για την υγεία του ανθρώπου. Όπως είπε, ήδη από την δεκαετία του ’50 η παχυσαρκία ήταν το έναυσμα για την διερεύνηση και την ανάπτυξη νέων χειρουργικών τεχνικών για την αντιμετώπιση της. Μόνο όμως τα τελευταία 15 χρόνια, µε την καθιέρωση της λαπαροσκόπησης στην καθημερινή χειρουργική πρακτική, επετράπη µία πραγματική αύξηση της χρήσης της Βαριατρικής, δηλαδή χειρουργικών επεμβάσεων που αντιμετωπίζουν γρήγορα και αποτελεσματικά την παχυσαρκία.
Δυστυχώς όμως, όπως τόνισε ο γιατρός, ενώ πολλά άτομα αποφασίζουν να χάσουν όλο αυτό το νοσογόνο πάχος με τις δυνατότητες της Βαριατρικής πολλοί εξ αυτών τελικά δεν μπορούν να χειρουργηθούν γιατί η νοσογόνος παχυσαρκία τους έχει καταστήσει ασθενείς και από άλλες σοβαρές νόσουν όπως είναι ο διαβήτη τύπου 2, η υπέρταση και τα καρδιοαγγειακά προβλήματα, η αρθρίτιδα, κυρίως στα ισχία και τα γόνατα, οι αναπνευστικές διαταραχές όπως είμαι το άσθμα και το σύνδρομο της υπνικής άπνοιας, η χολολιθίαση, η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, η δυσλιπιδαιµία:, η υπογονιµότητα και οι διαταραχές της περιόδου, η ακράτεια ούρων, η κατάθλιψη και ο κίνδυνος καρκίνου του νεφρού για άντρες και γυναίκες, καθώς επίσης κίνδυνος καρκίνου του µαστού και της μήτρας στις γυναίκες.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας οι βαριατρικές επεμβάσεις αποτελούν αποτελεσματική μέθοδο για αδυνάτισμα και διατήρηση του βάρους μετά την απώλεια κιλών, για τις περιπτώσεις όπου η παχυσαρκία απειλεί σοβαρά την υγεία με την εκδήλωση παθήσεων και καταστάσεων που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ωστόσο, βασική παράμετρος είναι ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) και τα συνυπάρχοντα νοσήματα.
Όπως αναφέρει ο Δρ. Μουσιώλης το χειρουργείο παχυσαρκίας συστήνεται όταν ο ΔΜΣ είναι πάνω από 40 (νοσογόνος παχυσαρκία) ή πάνω από 35 (σοβαρή παχυσαρκία), όταν συνυπάρχουν μεταβολικά νοσήματα, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπερχοληστεριναιμία και η υπέρταση. Επίσης, οι βαριατρικές επεμβάσεις δεν απευθύνονται σε όσους έχουν πολλά περιττά κιλά για μικρό χρονικό διάστημα, π.χ. για 1-2 χρόνια.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια