«Καταιγίδες» μπροστά για το καρυδότσουφλο

Γιατί το πιο σημαντικό διακύβευμα τώρα είναι η αξιολόγηση

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Οι εβδομαδιαίες συζητήσεις με τον κορυφαίο αναλυτή του δημόσιου βίου, πανεπιστημιακό με καλό πολιτικό κριτήριο και άριστη γνώση των διεθνών σχέσεων είναι πάντοτε απολαυστικές. Ειδικώς όταν ξεφεύγουν από τη μιζέρια της εγχώριας ατζέντας.

Στην τελευταία συνάντησή μας, όμως, ο «Τσόμσκι» με αιφνιδίασε. Προέταξε την ολοκλήρωση της αξιολόγησης ως το πιο σημαντικό εθνικό διακύβευμα στους ρευστούς καιρούς που ζούμε. Ρώτησα γιατί. Η πρώτη απάντηση που έλαβα ήταν αναμενόμενη: Γιατί η παράταση της ρευστότητας διαμορφώνει κλίμα πολιτικής αστάθειας και αυτό είναι το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα. Είναι εξαιρετικά επείγον υπό τις περιστάσεις να βγούμε εντελώς από το ευρωπαϊκό κάδρο. Ο Σόιμπλε έχει το άγχος του για την Ολλανδία (μην πέσει στην πλήρη επιρροή των ΗΠΑ), για την Ιταλία και, φυσικά, για τη Γερμανία. Ποια Ελλάδα!

Η δεύτερη, όμως, απάντηση του αναλυτή είχε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον: Πρέπει να είμαστε ασφαλείς στην Ευρώπη μέχρι να δούμε πού θα καθίσει ο νέος κόσμος. Δύο είναι οι χώρες που θα δώσουν τον τόνο στις εξελίξεις: η Γερμανία και η Αμερική. Η ισχυρότερη δύναμη στην ήπειρο λειτουργεί τόσο ασφυκτικά για παραδοσιακούς συμμάχους της, ώστε προκαλεί τεράστιες αντισυσπειρώσεις. Οι Βρετανοί, που έχυσαν δύο φορές το αίμα τους για να γλιτώσουν την Ευρώπη από τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, επαναστάτησαν και αποχωρούν. Τεράστιο πλήγμα. Οι Γάλλοι, που συνηγόρησαν υπέρ της επανένωσης της Γερμανίας έναντι της κατάργησης του μάρκου, συζητούν σήμερα (Μακρόν, Λεπέν) την ανάγκη μεταρρύθμισης του ευρώ. Οι Αμερικανοί, που τα έδωσαν όλα για την επανένωση της Γερμανίας, αντιμετωπίζουν εμπορικό πόλεμο εναντίον τους.

Το πρώτο μεγάλο ζήτημα που θα κρίνει, λοιπόν, πού θα καθίσει ο νέος κόσμος είναι το πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό της η Γερμανία. Και αυτό ξεπερνά τη Μέρκελ, αφορά τις αντιλήψεις του ίδιου του πληθυσμού της. Η καγκελάριος, επισημαίνει ο αναλυτής, δέχεται μεγάλη πίεση από τα δεξιά.

Ο δεύτερος πρωταγωνιστής είναι οι ΗΠΑ. Εκεί, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Ο Τραμπ είναι ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που χλευάζεται ανοιχτά από κρίσιμους πυλώνες του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, όπως οι μυστικές υπηρεσίες. Τον ειρωνεύτηκε σε δημόσιες δηλώσεις του ο αρχηγός της CIA. Είναι, επίσης, ο πρώτος πρόεδρος που θα επιχειρήσει να επιβάλει την πολιτική του, έχοντας απέναντί του το κράτος και τους θεσμούς αντιπροσώπευσης (Κογκρέσο). Ούτε το κόμμα του, τους Ρεπουμπλικάνους, δεν ελέγχει καλά καλά. Αν θέλει να τα βρεί με τη Ρωσία για να τη στρέψει κατά της Κίνας, όπως πιστεύει ο αναλυτής, θα πρέπει να της δώσει την Ουκρανία. Αν της δώσει όμως την Ουκρανία, θα αισθανθούν ανασφαλείς οι χώρες της Βαλτικής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ο νέος Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών ξεκαθάρισε ότι οι ΗΠΑ θέλουν να έχουν άριστες σχέσεις με Ισραήλ, Τουρκία, Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία, και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνουν για εμάς η αποκατάσταση τον άξονα Τουρκίας - Ισραήλ, η ανατροπή της συμφωνίας ΗΠΑ - Ιράν.

«Κατάλαβες γιατί πρέπει να κλείσει η αξιολόγηση για το καρυδότσουφλο; Ερχονται καταιγίδες» κατέληξε ο αναλυτής.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.