Ο ένας υποστήριξε ότι ο Σόιμπλε τον εκβίασε με Grexit και του παρουσίασε αυτό το ενδεχόμενο με άκρως δραματικό τρόπο. Ο άλλος είπε προ ημερών ότι το ίδιο πρόσωπο (ο Σόιμπλε, δηλαδή) έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά και μάλιστα το είχε αποφασίσει μήνες πριν αυτό τελικά συμβεί.
Αλήθεια ή ψέματα, κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να απαντήσει, ειδικά αναλογιζόμενος τη χαμηλή αξιοπιστία των συγκεκριμένων προσώπων. Συγκεκριμένα, του Ευάγγελου Βενιζέλου (στην πρώτη περίπτωση) και του Γιάνη Βαρουφάκη. Οπως και να 'χει, και οι δύο έχουν λόγο να φορτώσουν τα λάθη τους σε άλλους και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, ως το πιο μισητό πρόσωπο στην Ελλάδα, είναι ο τέλειος αποδιοπομπαίος τράγος.
Εν ολίγοις, δεν αποκλείεται Βενιζέλος και Βαρουφάκης να θέλουν να ξαναγράψουν την Ιστορία με άλλον τρόπο, για να δικαιολογήσουν στα μάτια της κοινής γνώμης τα εγκλήματα που έκαναν ως υπουργοί Οικονομικών. Ισως θεωρούν ότι, θολώνοντας τα νερά και φορτώνοντας όλα τα δεινά στον Σόιμπλε, θα έχουν μια νέα ευκαιρία στην εγχώρια πολιτική αρένα. Πλανώνται...
Ασχέτως των πραγματικών προθέσεών τους, είναι εντυπωσιακό ότι έπειτα από αυτές τις πολύ σοβαρές καταγγελίες-αποκαλύψεις δεν άνοιξε μύτη. Ουδείς από το πολιτικό προσωπικό της χώρας ασχολήθηκε. Ισως γιατί οι πάντες είναι πλέον συμβιβασμένοι με την τραγική πραγματικότητα της ομηρίας της Ελλάδας.
Ο λαός γνωρίζει τι συμβαίνει. Εχει όμως την αίσθηση (ή την ψευδαίσθηση) ότι ακόμη μπορεί να ορίζει με την ψήφο του ποιος θα τον κυβερνά. Γι' αυτό, άλλωστε, έδωσε την εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ, που καλλιέργησε την ελπίδα ενός «άλλου» δρόμου. Παρότι υπήρξε ανώμαλη προσγείωση, σε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων διατηρείται η εντύπωση ότι τα δύο σημερινά μεγάλα κόμματα έχουν μεταξύ τους διαφορές.
Αν όμως ο Βαρουφάκης έχει δίκιο και πράγματι ο Σόιμπλε (και όχι ο λαός) αποφασίζει ποιος θα μας κυβερνά, δεν θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει κάποια αντίδραση; Ως πότε ο πολιτικός κόσμος θα ανέχεται αυτήν την εθνική ντροπή; Η όποια απάντηση θα πρέπει να είναι υπερκομματική και όχι μεμονωμένη. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει ούτε υπευθυνότητα ούτε όραμα αντίστασης.
Οσο για τους εκβιασμούς του Σόιμπλε στον Βενιζέλο, ακόμη και αν τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι, είναι γνωστό στους πάντες ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κατ' επανάληψη και δημοσίως έχει εκτοξεύσει τέτοιες απειλές. Ως πότε θα ανεχόμαστε το «παιχνίδι καταστροφής» που τόσο τον ενθουσιάζει; Και, σε τελική ανάλυση, πότε θα βρεθεί ένας πολιτικός να του απαντήσει «ακόμη και με Grexit εμείς θα επιβιώσουμε!». Για να τελειώνουμε επιτέλους με τις μεθόδους τρομοκρατίας τύπου Γκέμπελς.
Το δράμα της πατρίδας μας είναι ακριβώς αυτό. Οτι πάρα την πρωτοφανή καταστροφή εν καιρώ ειρήνης δεν έχει συγκροτηθεί εθνικό μέτωπο ούτε έχουν αναδειχτεί πολιτικοί με... γκατς! Ο τελευταίος «αντισυστημικός» αρχηγός κόμματος μας προέκυψε (όταν πλέον ήρθε στην εξουσία) νερόβραστος ισορροπιστής που, ακόμη και όταν κάνει ένα μικρό βήμα (όπως το δωράκι που έδωσε στους συνταξιούχους), τρέχει να ζητήσει συγγνώμη και να ορκιστεί ότι δεν θα το ξανακάνει. Ισως γιατί δεν θέλει να έχει την τύχη του Σαμαρά (με βάση όσα είπε ο Βαρουφάκης) και παλεύει να μην του τραβήξουν οι Γερμανοί το χαλί κάτω από τα πόδια.
Τελικά, το κύριο ερώτημα για τον κ. Τσίπρα -αλλά και όλους τους προηγούμενους μνημονιακούς πρωθυπουργούς- είναι ποιον υπηρετούν; Τον ελληνικό λαό ή τον Σόιμπλε; Η απάντηση θα κρίνει με ποιον τρόπο θα γραφτούν στην Ιστορία. Για τους προηγούμενους το αποτέλεσμα το ξέρουμε... Για τον κ. Τσίπρα το υποψιαζόμαστε, αν και προλαβαίνει να το ανατρέψει. Ομως τα περιθώρια που του έχουν απομείνει είναι πολύ στενά. Και όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι τίποτε δεν του βγαίνει.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια