Η (ντε φάκτο) εταίρος και η άνοδος των άκρων

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Τα γεγονότα «τρέχουν», διεκδικούν τον χώρο τους στην επικαιρότητα, τον κερδίζουν, δεν αντέχουν πάνω από μέρα, εξαφανίζονται, αλλά στο τέλος δημιουργούν τάση.

Αυτήν την τάση θα επιχειρήσω να σας δώσω σήμερα κάνοντας αναδρομή σε όλα όσα συνέβησαν την προηγούμενη εβδομάδα.

Ο Τσίπρας παλεύει να αναπλάσει ομοίωμα του ΣΥΡΙΖΑ της... αντίστασης. Ξεκίνησε με τη μάχη κατά των καναλαρχών, έχασε, φαίνεται ότι κερδίζει τώρα (αν κρίνω από την υποχώρηση του σφυροκοπήματος), αύριο ποιος ξέρει. Το λάβαρο της αντίστασης σηκώθηκε κυρίως όμως με το βοήθημα των συνταξιούχων.

Το τακτικό όφελος που αποκομίζει αυτήν τη στιγμή είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σύγκριση με το άπαξ όφελος στη ζωή των πολιτών. Κατάφερε σε εποχές που οι μετρήσεις τον δείχνουν στα τάρταρα να στήνει συμμαχίες και να συγκεντρώνει 190 ψήφους στη Βουλή.

Στιγμιότυπο από παλαιότερη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τη Φώφη Γεννηματά

Η Γεννηματά -μετά και τα δημοσιεύματα Μπόργιανς που προκάλεσαν προσωρινή κρίση στις σχέσεις της με το Μαξίμου- στήριξε για δεύτερη φορά κορυφαία κυβερνητική επιλογή με απομονωμένο τον Βενιζέλο. Αδειες, βοήθημα, χαμόγελα με τον Τσίπρα στην οικογενειακή φωτογραφία των Ευρωπαίων σοσιαλιστών, εξελίσσεται σε ντε φάκτο εταίρο. Το μέτωπο που είχαν στήσει αόρατες δυνάμεις κατά Τσίπρα το καλοκαίρι με αφορμή την ψήφιση της απλής αναλογικής διαλύεται.

Στη θέση του Πάνου Καμμένου δεν θα θεωρούσα και τόσο αθώο το «μπούλης». Ο Τσίπρας είναι κρύο αίμα, δεν αυτοσχεδιάζει ποτέ.

Η Ν.Δ., παρά τη δημοσκοπική κυριαρχία της, δείχνει ότι δεν μπορεί να επιβάλει ατζέντα αλλά ούτε και να ακολουθήσει ατζέντα. Στην κρίση Εκκλησίας - Πολιτείας άφησε τον Καμμένο να κάνει παιχνίδι. Στο ζήτημα της ψηφοφορίας για το βοήθημα των συνταξιούχων άφησε το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ και τη Χρυσή Αυγή να μαζέψουν το χαρτί, εκείνη έδωσε... παγερό «παρών». Στα εθνικά θέματα αφήνει χώρο στον Τσίπρα και δευτερευόντως στη Χρυσή Αυγή.

Ολα τα παραπάνω δεν μπορούν να πλήξουν τον συσπειρωμένο πυρήνα των αστών που απαιτούν την απομάκρυνση Τσίπρα, αλλά της «ξύνουν» την περιφερειακή ψήφο. Η ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο έδειξε πως υπάρχουν στο παρασκήνιο αόρατες δυνάμεις που ωθούν κόμματα με αμφίβολη δύναμη να γυρίζουν την πλάτη σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.

Η αποχώρηση Ποταμιού και Ενωσης Κεντρώων από την ψηφοφορία αποτελεί μέγα ερώτημα. Και δεν εξηγείται από τον φόβο των ηγεσιών τους μήπως δουν και άλλους βουλευτές τους να διαφοροποιούνται. Το μέγα ερώτημα είναι γιατί δεν ψήφισαν «ναι», την ώρα που ο πιο φανατικός εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το έπραξε. Δεν μπορεί ο Σταύρος να διαμαρτύρεται ότι δεν τον καταλαβαίνει ο λαός και, όταν καλείται να ψηφίσει φιλολαϊκά μέτρα, να φορά το σακίδιο και να την κοπανά. Κάτι άλλο παίζει. Το ίδιο ισχύει για τον Λεβέντη.

Η Χρυσή Αυγή δείχνει να σπάει το εμπάργκο που της έχει επιβάλει το σύστημα στα ΜΜΕ. Τρία περιφερειακά κανάλια του λεκανοπεδίου προβάλλουν συστηματικά τον Μιχαλολιάκο (Kontra, Art, Blue Sky), ενώ οι επίσημες εκδηλώσεις της προβάλλονται από την ΕΡΤ μέχρι να γνωμοδοτήσει το ΕΣΡ. Αξιοσημείωτη η διείσδυσή της στα μέσα της περιφέρειας, στις ακριτικές περιοχές. Την εβδομάδα που πέρασε ο γραμματέας του κόμματος μίλησε στον μεγαλύτερο σταθμό των Δωδεκανήσων, το Cosmos TV, ενώ ο βουλευτής Παναγιώταρος σε δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς της Θράκης.

Περιφερειακά γεγονότα, όπως οι δηλώσεις Παρασκευόπουλου για τη σημαία, οι δηλώσεις Ζουράρι για τα νησιά, το υβρεολόγιο Γεωργιάδη - Πολάκη, και ο Αφγανός δολοφόνος ο οποίος απελευθερώθηκε χάρη στον νόμο Παρασκευόπουλου, αθροιζόμενα ενισχύουν τον εθνικισμό. Δυστυχώς.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.