Γιατί η Μέρκελ δεν θα ήθελε (τώρα) να γίνουν εκλογές στην Ελλάδα

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Βουλευτής της Ν.Δ. -από τους πλέον σοβαρούς και με καλή γνώση της γερμανικής πολιτικής σκηνής- προέβλεπε σε χριστουγεννιάτικη σύναξη φίλων -πριν από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Βερολίνο- ότι οι εκλογές δεν θα είναι περίπατος για τη Μέρκελ και ότι αντιμετωπίζει μεγάλο πολιτικό κίνδυνο.

Προσέθετε μάλιστα στην ανάλυσή του το εξωπραγματικό για εμάς (που παρακολουθούμε από απόσταση τη Γερμανία) σενάριο οι εκλογές να φέρουν στην εξουσία τον συνασπισμό Σοσιαλδημοκρατών / Πρασίνων / Αριστεράς Die Linke.

Οι περισσότεροι απέρριψαν το σενάριό του και έριξαν στο τραπέζι την κυρίαρχη εκτίμηση ότι θα συγκροτηθεί και πάλι συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών, με τη διαφορά ότι οι δεύτεροι θέτουν ως όρο την απομάκρυνση του Σόιμπλε από το υπουργείο Οικονομικών και την πιθανή μετακίνησή του στο υπουργείο Εξωτερικών.
Η αλήθεια είναι -για να έρθουμε τώρα στις δικές μας εκτιμήσεις- ότι η Μέρκελ διεκδικεί για τον εαυτό της το ρεκόρ του Αντενάουερ και εν μέρει του Κολ, οι οποίοι άσκησαν με τη λαϊκή συναίνεση εξουσία για 16 χρόνια. Δεν είναι εύκολο. Οχι γιατί δεν είναι καλή καγκελάριος για τον λαό της, αλλά για τον απλό λόγο ότι η εξουσία φθείρει. Αδύνατον να αρέσεις για τόσο πολύ στα χρόνια του ίντερνετ και των social media, που είναι μορφή άμεσης δημοκρατίας. Η δοκιμασία για έναν ηγέτη στις μέρες μας είναι δεκαπλάσια σε σύγκριση με αυτήν που αντιμετώπισαν οι Αντενάουερ - Κολ πριν από την έκρηξη της τεχνολογικής επανάστασης και της διάδοσης της κοινωνίας της πληροφορίας. Ωστόσο, δεν είναι κατά τη γνώμη μου το χτύπημα στο Βερολίνο που απειλεί την καγκελάριο και κατ’ επέκταση τον Σόιμπλε. Αυτά είναι μεν τραγικά γεγονότα αλλά, αν δεν επαναληφθούν, στην πολιτική ξεχνιούνται.

Το πρόβλημα για τη Μέρκελ είναι ο δηλητηριασμένος αέρας στο εσωτερικό της χώρας της και η ανάδειξη -δεξιά της- μιας νέας δύναμης που δεν είναι παραδοσιακός εταίρος της. Το πρόβλημά της είναι ότι ο εκλογικός κύκλος της συναντάται αυτήν τη φορά με τον γαλλικό και τον ολλανδικό, χώρες στις οποίες φυσά καιρό τώρα άνεμος εθνικισμού, ανεξαρτήτως τρομοκρατικών χτυπημάτων.

Η Ευρώπη δεν αντέχει τον ξένο σε μεγάλους αριθμούς -ιστορικά αποδεδειγμένο στους αιώνες- και τώρα το συνειδητοποιεί. Δεν είναι σαν και εμάς, που η γεωγραφία μάς αναγκάζει να συνυπάρχουμε με τον ξένο. Αν λοιπόν τα πράγματα εξελιχθούν έτσι -είτε με το ένα αποτέλεσμα (Σοσιαλδημοκράτες / Πράσινοι / Αριστερά) είτε με το άλλο (Χριστιανοδημοκράτες / Σοσιαλδημοκράτες)- δεν βλέπω για ποιον λόγο θα ήθελε τώρα η καγκελάριος εκλογές στην Ελλάδα. Αλλά δεν βλέπω γιατί έχει λόγους να βιάζεται και ο Τσίπρας να κάνει εκλογές. Η μοίρα μας κρίνεται τον Σεπτέμβριο. Αξίζει το ρίσκο της αναμονής.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.