Η ηγέτης των Πρασίνων, Τζιλ Στάιν, είναι με διαφορά η καλύτερη επιλογή που έχουν για το σκοπό αυτό.
Όταν ο Σοσιαλιστής αντίπαλος της Χίλαρι Κλίντον, Μπέρνι Σάντερς, ηττήθηκε στον προκριματικό γύρο για το χρίσμα των Δημοκρατικών, μετά τον πόλεμο που δέχθηκε από το κατεστημένο μέσα στο ίδιο το κόμμα, φάνηκε ότι οι Αμερικανοί ψηφοφόροι επέστρεφαν σε ένα γνώριμο τοπίο.
Έπρεπε δηλαδή να επιλέξουν με βάση τη λογική του "λιγότερο χειρότερου" μεταξύ των δύο υποψηφίων που επικράτησαν από το Αμερικανικό δικομματικό κατεστημένο: την Χίλαρι Κλίντον και τον Ντόλαντ Τραμπ.
Αυτό που απέμεινε στον τελικό γύρο, μετά την ήττα του Σάντερς, μοιάζει με σενάριο βγαλμένο από την κόλαση. Ρίχνοντας μια ματιά στις πολιτικές φιγούρες της Χίλαρι Κλίντον και του Ντόναλντ Τραμπ, ένα μόνο συναίσθημα θα ήταν φυσικό να αισθανθεί κάποιος: τον απόλυτο τρόμο!
Η Κλίντον έχει αποδείξει την αδιαμφισβήτητη εμμονή της ενάντια στη Ρωσία σε πολλές περιπτώσεις, αλλά και κατά τη διάρκεια των τελευταίων ντιμπέιτ με τον Τραμπ. Έχει αποδείξει την απόλυτη προσήλωσή της στην νεοσυντηρητική/νεοφιλελεύθερη ατζέντα, επιμένοντας να αποφεύγει να παραδεχθεί ότι οι διάφοροι πόλεμοι των ΗΠΑ - και ειδικά η εισβολή στο Ιράκ - έφεραν το απόλυτο χάος. Αποτελούν τον ορισμό της απόλυτης αποτυχίας και καταστροφής από κάθε άποψη.
Κάτω από τον προοδευτικό μανδύα, η Χίλαρι Κλίντον είναι αδύνατον να κρύψει την πραγματική της αποστολή: να προκαλέσει επικίνδυνα τη Ρωσία και την Κίνα. Μια επικίνδυνη στρατηγική προερχόμενη από τους πιο μύχιους πόθους των πιο αδίστακτων και παρανοϊκών μυαλών του νεοσυντηρητικού κατεστημένου. Μια στρατηγική που θα έφερνε ολόκληρη την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με τον εφιάλτη ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου.
Από την άλλη, σκοτεινή μεριά, συναντάμε τον ρατσιστή δισεκατομμυριούχο, Ντόναλντ Τραμπ, που θυμίζει μια τρομακτική Οργουελική περσόνα. Ανήκει στο κλαμπ των ακροδεξιών τεράτων που γεννήθηκαν από την καταστροφική δύναμη της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας, ή, τουλάχιστον έτσι φαίνεται.
Η εμμονή του Τραμπ με την Κίνα, αλλά και με το Ιράν, δείχνει ότι δεν θα του ήταν δύσκολο να παίξει το επικίνδυνο παιχνίδι των νεοσυντηρητικών, παρά την προβαλλόμενη συμπάθειά του για τον Πούτιν και τη Ρωσία. Παραδόξως, με βάση ορισμένες μετρήσεις, τα κυρίαρχα μίντια στην Αμερική φαίνεται να του έχουν δώσει περισσότερη προβολή, ακόμα και σε σχέση με την αγαπημένη τους υποψήφια, Χίλαρι Κλίντον.
Επιπλέον, το πέρασμά του από σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα στο παρελθόν, καθώς και η παλιά του φιλία με τη δυναστεία των Κλίντον, δείχνει ότι πρόκειται για έναν πολιτικό χαμαιλέοντα, έναν έξυπνο δημαγωγό, που χρησιμοποιεί την κατάλληλη ρητορική την κατάλληλη στιγμή, για να προσελκύσει περισσότερους λευκούς Δεξιούς ψηφοφόρους του πατριωτικού χώρου. Επειδή οι άνθρωποι έχουν μάθει από το παρελθόν και έχουν γίνει περισσότερο καχύποπτοι, το κατεστημένο έπρεπε να βρει όλο και πιο πολύπλοκες μεθόδους προκειμένου να τους οδηγήσει εκεί που θέλει.
Έτσι, η ακραία ρητορική του Τραμπ χρησιμοποιείται και ως φόβητρο για τους μετριοπαθείς, αναποφάσιστους Αμερικανούς, προκειμένου να οδηγηθούν να ψηφίσουν την Χίλαρι Κλίντον ως τη "λιγότερο χειρότερη" επιλογή. Το κατεστημένο χρησιμοποιεί τον Τραμπ ως το απόλυτο εργαλείο για ένα είδος πολιτικού εκφοβισμού. Για παράδειγμα, ο Μπέρνι Σάντερς αναγκάστηκε τελικά να δηλώσει ότι θα υποστηρίξει την Χίλαρι Κλίντον, αλλιώς τα ΜΜΕ θα τον είχαν "σταυρώσει", κατηγορώντας τον ότι οδηγεί τους υποστηρικτές του μακριά από την Χίλαρι και άρα συνεισφέρει στην ενδυνάμωση του "τέρατος" Τραμπ.
Ως τελικό συμπέρασμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Τραμπ είναι μια εφεδρεία του κατεστημένου, μια λύση ανάγκης, σε περίπτωση που η Χίλαρι Κλίντον κατακρημνιστεί από τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις μέσω WikiLeaks και από την έρευνα που κάνει το FBI σχετικά με τη χρήση της ηλεκτρονικής της αλληλογραφίας.
Ως εδώ, όλα έδειχναν να επιστρέφουν στη ρουτίνα του Αμερικανικού πολιτικού σκηνικού, όπου οι ψηφοφόροι είναι αναγκασμένοι να επιλέξουν κάποιον από το δικομματικό κατεστημένο. Ωστόσο, παρόλο που το δίδυμο Κλίντον/Τραμπ φαίνεται να είναι το πιο ανεπιθύμητο για τους Αμερικανούς εδώ και δεκαετίες, υπάρχει ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί να κάνει τη διαφορά: το, χωρίς προηγούμενο, πολιτικό κίνημα που έχει ενεργοποιηθεί από τον Μπέρνι Σάντερς.
Νέες διαρροές μέσω WikiLeaks του ηλεκτρονικό ταχυδρομείου του John Podesta, ενός από τα πιο βασικά στελέχη της πολιτικής εκστρατείας της Χίλαρι Κλίντον, αποκάλυψαν ότι ο Μπέρνι Σάντερς δεν ήταν μόνο ανεπιθύμητος στο κατεστημένο των Δημοκρατικών, αλλά και στους λομπίστες που είναι προσκολλημένοι στο στρατόπεδο της Χίλαρι. Κατάφεραν τελικά να βγάλουν τον επικίνδυνο για τα σχέδιά τους Σάντερς εκτός παιχνιδιού, αλλά είναι φυσικά αδύνατο να ξεφορτωθούν τους χιλιάδες ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν το κίνημά του.
Άρα τελικά, υπάρχει μια πραγματική επιλογή για τους Αμερικανούς ψηφοφόρους, που ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το μεγάλο πολιτικό κίνημα, το οποίο δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο τον δικομματικό αυταρχισμό και είναι αδύνατον να συμβιβαστεί με τη λογική του "λιγότερο χειρότερου".
Η ηγέτης των πρασίνων, Τζιλ Στάιν, αντιπροσωπεύει ότι και ο Μπέρνι Σάντερς και ίσως ακόμα περισσότερα. Το κατεστημένο για πρώτη φορά φαίνεται να αισθάνεται ότι δεν ελέγχει απόλυτα την κατάσταση. Αν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι επιλέξουν να στηρίξουν μαζικά την Τζιλ Στάιν, μαζί με την τεράστια δεξαμενή των αναποφάσιστων, θα πρόκειται για έναν άνευ προηγουμένου πολιτικό σεισμό στην ιστορία των Αμερικανικών εκλογικών αναμετρήσεων. Ο Αμερικανικός λαός θα γράψει ιστορία και το κατεστημένο θα δει τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια