Το έχει φαίνεται η μοίρα των μνημονιακών κυβερνήσεων στην Ελλάδα, κάθε φθινόπωρο να βρίσκονται αντιμέτωπες με το φάσμα της κατάρρευσης, υπό την πίεση των δανειστών από τη μία πλευρά και από την κόπωση της κοινωνίας από την άλλη.
Το 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου προτίμησε να στηρίξει την κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, παραδίδοντας την εξουσία. Το 2014 ο Αντώνης Σαμαράς πάλεψε μέχρι τέλους για να κάμψει τις αντιδράσεις των δανειστών, «έβλεπε» τον ΣΥΡΙΖΑ να έρχεται, αλλά τελικά δεν κατάφερε να κλείσει την αξιολόγηση. Τώρα στο ίδιο έργο «πρωταγωνιστεί» ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχοντας εξαντλήσει το πολιτικό κεφάλαιό του προσπαθεί να διαχειριστεί (όχι με μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια) τους δανειστές αλλά και την υπόθεση του ελληνικού χρέους, θέμα στο οποίο είχε επενδύσει πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.
Το ενδεχόμενο των εκλογών, λοιπόν, είναι και πάλι ορατό, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά την αξιοσημείωτη αντοχή που έχει επιδείξει ψηφίζοντας τα πάντα, δείχνει να έχει φτάσει στα όριά της. Στα όριά του είναι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος, αφού έριξε τη «βόμβα» περί του ενδεχομένου πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης, μίλησε για πολιτική διαπραγμάτευση και κατόπιν αναχώρησε για την... Κούβα.
Οπως συνέβη το 2011 και το 2014, η περίοδος που διανύουμε θα είναι «γεμάτη» από πολιτικές εξελίξεις, καθώς η κυβέρνηση δεν πρέπει (και δεν μπορεί) να παρατείνει άλλο το θρίλερ με τη δεύτερη αξιολόγηση. Την προσεχή εβδομάδα ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να λάβει τις αποφάσεις του: είτε θα δώσει την εντολή στον Ευκλείδη Τσακαλώτο να υπογράψει (και πάλι) ό,τι του ζητήσουν είτε θα απευθυνθεί στον ελληνικό λαό ζητώντας νέα εντολή. Κοντός ψαλμός...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια