δίνουν καλύτερες προοπτικές στους ασθενείς με ανθεκτικό ή υποτροπιάζον πολλαπλούν μυέλωμα και αναδεικνύουν ένα νέο «όπλο» στη φαρέτρα των γιατρών.
Η μελέτη POLLUX, η οποία έχει έντονη ελληνική παρουσία, καθώς κύριος ερευνητής είναι ο καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και νυν πρύτανης του ΕΚΠΑ Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος, δημοσιεύθηκε την περασμένη Πέμπτη στο πλέον έγκριτο περιοδικό κλινικής έρευνας «The New Εngland Journal of Medicine».
Το πολλαπλούν μυέλωμα είναι μία αιματολογική κακοήθεια που οφείλεται στον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των πλασματοκυττάρων –κύτταρα που παράγουν αντισώματα– στον μυελό των οστών. Αποτελεί τη δεύτερη συχνότερη αιματολογική κακοήθεια, μετά τα λεμφώματα και οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν κατά τη διάγνωση αναιμία, οστικά άλγη, επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας ή υπερασβεσταιμία και ευαισθησία στις λοιμώξεις.
Όπως αναφέρει στην «Κ» ο κ. Δημόπουλος, «υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στην Ελλάδα γίνονται περίπου 500 νέες διαγνώσεις πολλαπλού μυελώματος, ενώ αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι νοσούν 3.000 άτομα. Τα τελευταία δέκα χρόνια υπάρχουν σημαντικά νέα φάρμακα για την αντιμετώπιση της νόσου και σε αρκετούς ασθενείς το πολλαπλούν μυέλωμα έχει γίνει μία χρόνια νόσος. Ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρείτο ότι το πολλαπλούν μυέλωμα δεν ήταν ιάσιμο, σήμερα έχουμε αυξανόμενες ενδείξεις ότι ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών επιβιώνει για πολλά χρόνια με τη νόσο σε ύφεση».
Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, οι ασθενείς κάποια στιγμή υποτροπιάζουν ή γίνονται ανθεκτικοί στις υπάρχουσες θεραπείες που περιλαμβάνουν αναστολείς πρωτεασώματος, ανοσοτροποποιητικά φάρμακα (λεναλιδομίδη, θαλιδομίδη, πομαλιδομίδη) δεξαμεθαζόνη και κλασικά χημειοθεραπευτικά φάρμακα. Τον Νοέμβριο 2015, ο αμερικανικός οργανισμός τροφίμων και φαρμάκων ενέκρινε τη δαρατουμουμάβη (μονοκλωνικό αντίσωμα), ως μονοθεραπεία για την αντιμετώπιση ασθενών με ανθεκτικό ή υποτροπιάζον μυέλωμα. Η δαρατουμουμάβη επάγει τον κυτταρικό θάνατο μέσω μοριακών και άνοσων μηχανισμών και βοηθά συγκεκριμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να επιτεθούν στον όγκο.
Η πολυκεντρική μελέτη POLLUX στην οποία συμμετείχαν 569 ασθενείς σε ερευνητικά κέντρα 18 χωρών (μεταξύ των οποίων, με 19 ασθενείς, η Πανεπιστημιακή Θεραπευτική Κλινική στο «Αλεξάνδρα», υπό τον κ. Δημόπουλο) εξέτασε τα αποτελέσματα του συνδυασμού της δαρατουμουμάβης με το σχήμα λεναλιδομίδη και δεξαμεθαζόνη, που αποτελεί μία από τις κυριότερες θεραπείες στην υποτροπή του μυελώματος. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: σε όσους έλαβαν τον «κλασικό» διπλό συνδυασμό λεναλιδομίδης και δεξαμεθαζόνης και όσους έλαβαν τριπλό συνδυασμό δαρατουμουμάβης, λεναλιδομίδης και δεξαμεθαζόνης.
Τα αποτελέσματα
Με διάμεσο διάστημα παρακολούθησης τους 13,5 μήνες, η χορήγηση του τριπλού συνδυασμού μείωσε την πιθανότητα υποτροπής ή θανάτου κατά 63% στους ασθενείς, σε σχέση με την ομάδα των ασθενών που έλαβαν τον διπλό συνδυασμό. Η πιθανότητα επιβίωσης χωρίς πρόοδο νόσου στον ένα χρόνο ήταν 83% στους ασθενείς που είχαν λάβει τριπλό συνδυασμό, έναντι 60% των υπολοίπων. Επιπρόσθετα, η ανταπόκριση του θεραπευτικού σχήματος ήταν σαφώς καλύτερη στον τριπλό συνδυασμό: 93% έναντι 76%, με πλήρεις υφέσεις της νόσου 43% έναντι 19% και μοριακές υφέσεις 22% έναντι 5%.
Με βάση τη μελέτη, ο συνδυασμός δαρατουμουμάβης, λεναλιδομίδης, δεξαμεθαζόνης αναμένεται να καθιερωθεί ως θεραπεία στην αντιμετώπιση του ανθεκτικού μυελώματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι τη δημοσίευση της μελέτης στο The New England Journal of Medicine, συνοδεύει κύριο άρθρο (editorial), που υπογράφει μεταξύ άλλων ο Robert A. Kyle, ο «πατέρας του μυελώματος», ο οποίος με το έργο του συνέβαλε στην κατανόηση της πάθησης.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια