Brexit υψηλού κόστους

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Προχθές Πέμπτη η Μέρκελ και ο Ολάντ έστειλαν περίπου το ίδιο μήνυμα ότι αν η Βρετανία επιλέξει σκληρό Brexit, η επιλογή αυτή θα έχει υψηλό κόστος στο όνομα της συνοχής της ΕΕ.

Όπως εύστοχα παρατηρεί η ιστοσελίδα Eurointelligence, η έκπληξη στο Λονδίνο θα πρέπει να ήταν οδυνηρή, καθώς η καγκελάριος έχει βάλει από το 2010 την προσωπική της σφραγίδα σε έναν ευρωπαϊκό μινιμαλισμό της Γερμανίας με άλλοθι την ανάγκη αποφυγής του Brexit και μετά το δημοψήφισμα της περιφρούρησης μιας εδικής σχέσης ΕΕ - Βρετανίας.

Η σύγκλιση Μέρκελ - Ολάντ απέναντι στην αποχώρηση της Βρετανίας δείχνει έναν ρεαλισμό και από τις δύο πλευρές:

• Η Γερμανία, που μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017 θα είναι αδιαπραγμάτευτη στη μόνιμη δημοσιονομική λιτότητα και θα ζητά συνεχώς εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, φαίνεται να δέχεται την προσέγγιση Ολάντ ότι ο κοινός γαλλογερμανικός παρονομαστής πρέπει να αναζητηθεί αλλού στην κοινή άμυνα αλλά και σε μια σκληρή στάση απέναντι στο Λονδίνο, που θέλει να παραμείνει στην Ενιαία Αγορά, με κλειστά όμως τα σύνορα σε μεταναστευτικές ροές.

• Η Γαλλία, στον βαθμό που βλέπει στη στάση της Γερμανίας μια μελλοντική προοπτική επανεκκίνησης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μπορεί να λειτουργήσει σαν ενδιάμεσος, σαν γέφυρα ανάμεσα στο Βερολίνο και στον Νότο της ΕΕ

• Ευρωζώνης από τη μια μεριά και από την άλλη να λειτουργήσει ως άλλοθι της Μέρκελ απέναντι στην πολιτική εθνικής αναδίπλωσης και άρνησης κάθε ευρωπαϊκής αλληλεγγύης χωρών όπως η τετράδα του Βίσεγκραντ και η Αυστρία. Η καγκελάριος χάραξε μια ευδιάκριτη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον γερμανικό μινιμαλισμό, που απορρίπτει κάθε συζήτηση για αμοιβαιοποίηση του κινδύνου, κοινό δανεισμό και μεταφορά πόρων από τον Βορρά στον Νότο, και την εθνική αναδίπλωση που δεν περιορίζεται στη Βρετανία, αλλά είναι κυρίαρχη στην Κεντρική αλλά και στη Βόρεια Ευρώπη (Σουηδία και Δανία).

Με άλλα λόγια, στο Βερολίνο μεταξύ μιας γέφυρας με το Λονδίνο και ενός κοινού ευρωπαϊκού παρονομαστή με το Παρίσι προτιμούν τη δεύτερη επιλογή. Στη χάραξη της ευρωπαϊκής στρατηγικής της Γερμανίας η Βρετανία και ο μινιμαλισμός της είχαν αξία εντός ΕΕ προς εξισορρόπηση της Γαλλίας, που προσπαθεί να βραχυκυκλώσει τη δημοσιονομική αυστηρότητα μέσω πολιτικής εμβάθυνσης.

Μετά το Brexit στήριξη του Λονδίνου από το Βερολίνο στο όνομα της περιφρούρησης των γερμανικών εξαγωγών στη Βρετανία θα σήμαινε κίνδυνο αποξένωσης της Γαλλίας, καθώς οι μόνες εναλλακτικές επιλογές για το Παρίσι θα ήταν η πλήρης εθνική αναδίπλωση ή μια στενή υπό την ηγεσία της συσπείρωση του Νότου.

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.