Δεν θα σώσουν τη χώρα οι (δήθεν) φιλέλληνες!

Επειδή κάποιος αξιωματικός που σταδιοδρομεί σε ανώτατα κλιμάκια μιας υπερδύναμης έχει ελληνική καταγωγή δεν σημαίνει ότι είναι φίλος μας

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

Με αφορμή το άρθρο μου της περασμένης Κυριακής δέχτηκα κάποια παράπονα από γνωστούς παρατρεχάμενους του ντόπιου συστήματος Κλίντον (και... Μεγάλων Ευεργετών), στους οποίους δεν δίνω καμία σημασία, αλλά και από πολιτικούς παράγοντες που εξακολουθώ να εκτιμώ.

Κυρίως επειδή συμπεριέλαβα στο καστ των «εντιμότατων φίλων» της Χίλαρι τον ναύαρχο Τζέημς Σταυρίδη, πρώην διοικητή του ΝΑΤΟ και νυν κοσμήτορα στη Σχολή Φλέτσερ του Ταφτς, όπου σε λίγες μέρες θα μιλήσει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Περισσότερο ενόχλησε το σχόλιό μου «περισσότερο τουρκόφιλος πεθαίνεις» που επιφύλαξα για τον εν λόγω κύριο. «Ο Σταυρίδης είναι φίλος της Ελλάδος» μου είπαν. «Κακώς τον έβαλες με αρνητικό πρόσημο. Μακάρι να καταλάβει θέση-κλειδί στο επιτελείο της Χίλαρι. Θα είναι εξαιρετική είδηση για τη χώρα μας. Και θα μας βοηθήσει πολύ στα ελληνοτουρκικά»...

Δυστυχώς, καλοί μου φίλοι, ειδικά για τούτο το τελευταίο εξακολουθώ να διαφωνώ. Και μάλιστα καθέτως. Επειδή κάποιος ικανός αξιωματικός που σταδιοδρομεί σε ανώτατα εκτελεστικά κλιμάκια μιας υπερδύναμης έχει ελληνική καταγωγή δεν σημαίνει εκ προοιμίου ότι είναι φίλος της Ελλάδας. Ούτε ότι διαμορφώνει εθνική συνείδηση από τα αίματα των παππούδων του. Αυτό είναι η μεγαλύτερη αφέλεια που μπορεί να ακουστεί και δυστυχώς η πλάνη έχει αποδειχτεί από την πρόσφατη διεθνοπολιτική εμπειρία.

Ο συγκεκριμένος ανώτατος αξιωματικός, εκτός από φίλος και στενότατος συνεργάτης της Χίλαρι (στη διάρκεια και της εμπνευσμένης θητείας της), είναι πρωτίστως υπηρέτης των αμερικανικών συμφερόντων. Που δεν ταυτίζονται με τα ελληνικά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την Τουρκία. Και ακριβώς επειδή έχει την ελληνική καταγωγή θα δυσκολευτεί πολύ να κλείσει το μάτι στην Αθήνα γιατί θα μπει στο στόχαστρο της πρώτης του πατρίδας που είναι πλέον οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Για να μη στενοχωριόμαστε όμως, ειδικά σε ό,τι αφορά τον χαρακτηρισμό «τουρκόφιλος» δεν έχω παρά να παραθέσω αποσπάσματα από άρθρο του ανδρός στην αμερικανική επιθεώρηση Foreign Policy, μόλις δύο μέρες παρακαλώ, από την εκδήλωση του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία. Κι ας κρίνετε εσείς τα αισθήματά του για τη γειτονική χώρα.

Με αφορμή λοιπόν το αποτυχημένο πραξικόπημα και τη διαφαινόμενη αστάθεια στη γειτονική χώρα, ο Σταυρίδης, με την ιδιότητά του ως πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ, αλλά και το ακαδημαϊκό περίβλημά του ως κοσμήτορας στη Σχολή Φλέτσερ, προτείνει στην αμερικανική κυβέρνηση τις ακόλουθες τέσσερις «βασικές δράσεις»:

«Πρώτον, πρέπει οι ΗΠΑ να σταθούν σταθερά στο πλευρό της τουρκικής πολιτικής κυβέρνησης. Παρά τις αυταρχικές παρορμήσεις του σημερινού καθεστώτος, είναι αναμφισβήτητα δημοκρατικά εκλεγμένο και αξίζει την υποστήριξη...

Δεύτερον, πρέπει να στείλουμε ανώτερους στρατιωτικούς στην Αγκυρα για να ακούσουμε από τους ομολόγους μας την κατάσταση. Να συγχαρούμε την ηγεσία της Τουρκίας που έκανε το σωστό πράγμα σταματώντας το πραξικόπημα. Επιπλέον, οι πολιτικοί ηγέτες των ΗΠΑ θα πρέπει επίσης να επισκεφθούν και να καθησυχάσουν την κυβέρνηση Ερντογάν για την υποστήριξή μας. Είναι πρόωρο να κρίνουμε τα στοιχεία σχετικά με το αίτημα για την έκδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν, όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι ανοιχτές σε αιτήματα -στο πνεύμα του διεθνούς δικαίου- όπως για οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.

Μια τρίτη έξυπνη κίνηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι να αυξηθεί η συνεργασία σε ανταλλαγή πληροφοριών και η στόχευση εναντίον των κουρδικών ριζοσπαστικών τρομοκρατικών ομάδων... Η Τουρκία χρειάζεται ένα σήμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι συντάσσεται μαζί της εναντίον της τρομοκρατίας μέσα στα σύνορά της. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει, για παράδειγμα, επιπλέον πληροφορίες, παρακολούθηση, αναγνωριστικά αεροσκάφη και καλύτερες δορυφορικές εικόνες.

Τέταρτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν το ΝΑΤΟ ως μηχανισμό για την υποστήριξη τουρκικών θέσεων».

Και ο Σταυρίδης καταλήγει συμπερασματικά:

«Οι ΗΠΑ πρέπει να είναι ένας καλός φίλος της Τουρκίας, να την υποστηρίζει με πραγματικούς τρόπους, όπως η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία μπορεί να συμβάλει ώστε η Τουρκία να μην καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα για εκδίκηση». Αυτά τα ολίγα λοιπόν περί Σταυρίδη και μη με ζαλίζετε, παρακαλώ. Δεν έγραψα ότι είναι γενίτσαρος. Αμερικανός είναι ο άνθρωπος και, αν χρειαστεί, πριν από Έλληνας γίνεται Τούρκος, εφόσον αυτή είναι η γραμμή που υπαγορεύει το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ ή το συμφέρον της... Χίλαρι.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.