 |
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
|
Αυτά που μου έκαναν εντύπωση ήταν ο αυταρχικός τρόπος με τον οποίο απευθυνόταν προς όλες τις πτέρυγες ο πρωθυπουργός, ο τρόπος με τον οποίο χτυπούσε την παλάμη του στο αναλόγιο, ακόμη και οι προσωπικές αποκαλύψεις για την ψυχολογία στην οποία βρίσκεται. Ψυχολογία μετωπικής σύγκρουσης με διάθεση αντιπαράθεσης στα όρια της εκτροπής.
Η εικόνα που σχημάτισα ολοκληρώθηκε στο Συνέδριο. Ποτέ δεν θυμάμαι ηγέτη που έχασε ψηφοφορία να ανεβαίνει στο βήμα, να τα ψέλνει στους συνέδρους του, να προκαλεί επανάληψή της και να την κερδίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα μετεξελίσσεται σε ένα κανονικό ελληνικό κόμμα. Αρχηγικό. Με πρόεδρο που μπορεί να διαγράφει όποιον του κουνιέται, με επικεφαλής ο οποίος προαναγγέλλει ότι θα στείλει με φύλλο πορείας υπουργούς στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, με γραμματέα που, αν είναι ο Νίκος Φίλης, όπως λένε κάποιες πληροφορίες μου, θα ομογενοποιήσει τον πολιτικό λόγο του κόμματος και θα καταστήσει πιο ευχερές το άνοιγμα στη σοσιαλδημοκρατία. Και, βεβαίως, αρχηγό με πρόσημο κατά βάση αντιγερμανικό, αν κρίνω από τις αναφορές που έγιναν εναντίον του Σόιμπλε.
Στην πραγματικότητα το κυβερνών κόμμα μεταλλάσσεται σταδιακά σε ένα κατά βάση φιλοατλαντικό κόμμα (ανοίγεται στο Ιράν όσο ανοίγεται και η Χίλαρι Κλίντον) με αριστερό ελληνικό πρόσημο (απλή αναλογική, σύγκρουση με μιντιάρχες, Εκκλησία - ουδετεροθρησκία, εθνικοποιήσεις μέσω Συντάγματος, ψήφος στα 17, μετανάστες, σύμφωνα συμβίωσης) και δεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική (ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ.). Στον αρχηγισμό του αυτόν ο Τσίπρας είχε, αν κατάλαβα σωστά, μαζί τη Δούρου, που χτύπησε την ομάδα των 53, δειλά απέναντι τον «Σκοτσέζο» Τσακαλώτο, κατά του οποίου άφησε μπηχτές για μοιρολατρία, και φυσικά είχε μαζί τον νέο διαμορφούμενο σκληρό πυρήνα του κόμματος. Δεν είναι τυχαίες η αποθέωση των Φίλη - Πολάκη - Παππά από το Σώμα του Συνεδρίου ούτε η ατάκα του Κρητικού ότι «τους σημαδεύει πολιτικά το παρακράτος με τα σαρανταπεντάρια».
Η σωστή ανάγνωση όλων όσων συνέβησαν στο Τάε Κβον Ντο το τριήμερο είναι, λοιπόν, ότι ο Τσίπρας μαζί με μια νέα τρόικα, που υπερβαίνει την παλαιά φρουρά του κόμματος, διασφάλισε για τον εαυτό του τον ρόλο του πατερούλη της Αριστεράς και αύριο της Κεντροαριστεράς. Κάτι που θα κριθεί τελεσίδικα στον τρόπο αξιοποίησης του Νίκου Χριστοδουλάκη, τον οποίο επιχείρησε να «κόψει» από τη διεύρυνση ηγετικότατο στέλεχος της ομάδας των 53. Στην πραγματικότητα, ο αποδοκιμαζόμενος από την κοινωνία Τσίπρας φεύγει από το Συνέδριο απόλυτος κυρίαρχος του κόμματος μαζί με μια νέα επετηρίδα που του επιτρέπει να αλλάξει πλήρως το κόμμα και την κυβέρνησή του. Και σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν χάσει εκλογές -όπως είναι περίπου βέβαιο-, κατοχυρώνει για τον εαυτό του τον ρόλο του ενός εκ των δύο ηγετών του νέου δικομματισμού. Αυτό είναι ένα μήνυμα που πάει προς τα μέσα, αλλά πάει κυρίως προς τα έξω.
Αν τα «άλογα» στα οποία έχει ποντάρει στον νέο συσχετισμό προελάσουν, τότε θα καταφέρει να καβαντζάρει το 2017 και θα οργανώσει την αντεπίθεσή του. Τούτων δοθέντων είναι εύλογο και κατανοητό γιατί ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης διάλεξε την εβδομάδα του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται στις ΗΠΑ και να μιλά σε εκδήλωση στο Χάρβαρντ που διοργάνωσε ο μελλοντικός -ίσως- υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Νίκολας Μπερνς, σε περίπτωση που επικρατήσει η Χίλαρι. Το παιχνίδι είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο νομίζουμε, η δε μάχη για τις τηλεοπτικές άδειες εξελίσσεται σε ένα power game με διεθνή αντίκτυπο. Το ΣτΕ είναι απλός ο μπερντές.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια