Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να εμφανίζει μειωμένη διαχειριστική και πολιτική επάρκεια, ωστόσο δύσκολα του αμφισβητεί κάποιος ότι είναι θαρραλέος - έως ριψοκίνδυνος και παράτολμος. Πώς αλλιώς να εξηγηθούν οι οβιδιακές του μεταμορφώσεις;
Σ' αυτό ασφαλώς συμβάλλουν και οι μεγάλες δόσεις κυνισμού ο οποίος τον χαρακτηρίζει. Ο άλλοτε ακτιβιστής και αντιμνημονιακός επιχειρεί να βρει έναν καινούργιο εαυτό. Η προσπάθειά του, βέβαια, δεν χαρακτηρίζεται από ενάργεια και αυθεντικότητα. Ο πρωθυπουργός είναι εσκεμμένα δίβουλος και διφυής. Με τη συγκεκριμένη τακτική επιδιώκει να ενισχύσει τη συνοχή του κομματικού του βιότοπου, γνωρίζοντας ότι αποτελεί μωσαϊκό αντικρουόμενων πεποιθήσεων και στοχεύσεων. Aλλωστε, αντιλαμβάνεται ότι η ασκούμενη πολιτική επιτείνει τις αντιφάσεις και αμφιθυμίες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του εκλογικού του ακροατηρίου.
Βλέποντας, λοιπόν, την κυριαρχία του να υποχωρεί δραστικά, διεξάγει Συνέδριο με απώτερο στόχο να τονώσει την προσωπική του ανθεκτικότητα. Η κίνησή του εκ των πραγμάτων δείχνει τόλμη, αποφασιστικότητα και επιμονή. Καθίσταται, όμως, μετέωρη για τρεις λόγους: Ο πρώτος, γιατί η κυβερνητική φθορά θέτει επί τάπητος καίρια ζητήματα που συνδέονται τόσο με τις πολιτικές που υλοποιεί όσο και με το ύφος της εξουσίας. Ο δεύτερος, διότι στερείται συγκεκριμένης ατζέντας για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και της οικονομίας. Τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων και των συστημικών ΜΜΕ, οι αδειοδοτήσεις των τηλεοπτικών σταθμών, τα διάφορα υπαρκτά σκάνδαλα, όπως η Siemens, οι λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς δεν στοιχειοθετούν σχέδιο για την έξοδο από την κρίση.
Προσφέρονται μόνο για εντυπώσεις και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Και ο τρίτος, επειδή εντός των κομματικών του τειχών απουσιάζουν δυνάμεις που πιστεύουν και μπορούν να εφαρμόσουν τις ζωτικές για τη χώρα μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές. Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι το κυβερνητικό σχήμα, αλλά και το κόμμα του βρίσκονται σε πολιτικό κενό. Αμφότερα εμφανίζουν πρόβλημα δυσαρμονίας με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής μας. Η δυστοκία τους να συγχρονιστούν οφείλεται στο ότι είναι δέσμια αφενός ιδεοληπτικών εμμονών και παρωχημένων αντιλήψεων και αφετέρου ενός κυβερνητισμού που προκαλεί ευνουχισμό. Το μόνο αξιοποιήσιμο πλεονέκτημά του είναι η συνεκτική ουσία της εξουσίας. Ετσι το επονομαζόμενο «συνέδριο ταυτότητας» στερείται ουσιαστικού περιεχομένου.
Ενα συνέδριο ταυτότητας θα προϋπέθετε ριζικές αναθεωρήσεις στη στρατηγική κόμματος και κυβέρνησης αλλά και τομές στην ακολουθούμενη πολιτική. Στην προκειμένη περίπτωση απουσιάζει η βούληση, ενώ οι υπάρχουσες δυνάμεις αδυνατούν να υπηρετήσουν πολιτικές διαφορετικές από εκείνες που πρεσβεύουν. Χωρίς την απαραίτητη πρώτη ύλη -τις νέες προσεγγίσεις, θέσεις και προτάσεις, τις νέες δυνάμεις- το μόνο που θα καταφέρει το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι να τονώσει το πεσμένο ηθικό ενός αφυδατωμένου κομματικού μηχανισμού. Στην πραγματικότητα θα λειτουργήσει σαν ντιβάνι ψυχαναλυτή για να καταλαγιάσει το ψυχικό άλγος που προκαλεί η ανερμάτιστη κυβερνητική πολιτική.
Ο Γιώργος Πανταγιάς είναι Πρόεδρος και δ/νων σύμβουλος της εταιρείας POLITY Α.Ε.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια