“Μέκκα στο Νότο - Κωνσταντινούπολη στο Βορρά”! Το σχέδιο Ερντογάν η Θράκη και το Αιγαίο
Μας το λένε ευθέως ότι επιθυμούν την... "Μεγάλη Τουρκία" από την Μακεδονία και το Αιγαίο μέχρι την Μέκκα!
Και όλα αυτά όσο εμείς ασχολούμαστε με το λάθος του ΑΠΕ και αν ήταν τα λόγια του Ερντογάν για την Θράκη και το δημοψήφισμα ή της Σαμπάχ, την στιγμή που και δεύτερη κομματική του εφημερίδα λέει ακριβώς τα ίδια πράγματα... Το μόνο που ξεχνούν όμως οι Τούρκοι "αρθρογράφοι" είναι ότι όσες φορές η Άγκυρα θέλησε να μεγαλώσει, αιφνιδιαστικά, όχι απλά μίκρηνε αλλά σχεδόν εξαφανίστηκε... Αυτό προς υπενθύμιση!
Τα σημαντικότερα σημεία του εκτενούς άρθρου είναι τα παρακάτω:
«Όποια χώρα τηρήσει αμυντική στάση στη Συρία και στο Ιράκ θα χάσει. Όποια χώρα τηρήσει αποστάσεις από τα τεκταινόμενα και τους σχεδιασμούς για τη Μοσούλη και το Χαλέπι θα χάσει. Όποια χώρα δεν εκμεταλλευτεί τις αλλαγές που συντελούνται στην περιοχή και είναι οι πρώτες μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και αφήσει την μοίρα της να καθοριστεί από άλλους θα χάσει.Τέλος, όποια χώρα δεν κινηθεί δραστήρια σε αυτή την περίοδο των αλλαγών θα διαμελισθεί, θα αλλάξουν τα σύνορά της και θα επέλθει η πλήρης κατάρρευση της .
Η Τουρκία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η πιο αδύναμη χώρα και δεν μπορούσε να προστατεύσει τον εαυτό της, με αποτέλεσμα το εδαφικό status guo που δημιουργήθηκε να είναι ενάντια στα συμφέροντα της Τουρκίας.
Σήμερα, η Τουρκία είναι το ισχυρότερο κράτος της περιοχής και ένα από τα ισχυρότερα κράτη παγκοσμίως. Την ισχύ της (η Τουρκία) την απέδειξε ανατρέποντας την επίθεση (απόπειρα πραξικοπήματος) της 15 Ιουλίου 2016, μέσα σε λίγες ώρες.
Αυτή η επίθεση ήταν μια πολυεθνική επίθεση με σκοπό την κατάρρευση της Τουρκίας. Κατά τη διάρκεια εκείνων των λίγων ωρών, η Τουρκία ανέτρεψε αυτό το σχέδιο το οποίο δεν είχε σαν στόχο μόνο την Τουρκία, αλλά ολόκληρη την περιοχή.
Γνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι όσο η Τουρκία παραμένει δυνατή και όρθια δεν μπορούν να διαμελισθούν το Ιράκ και η Συρία. Το γνωρίζουν αυτό και για αυτό το λόγο στοχοποιούν την Τουρκία.
Ο πόλεμος αυτός είναι ένας πόλεμος με σκοπό την αλλαγή των γεωγραφικών ορίων. Γνωρίζουμε ότι οι αποφάσεις που λαμβάνουμε τώρα θα καθορίσουν το μέλλον σε βάθος αιώνων. Γνωρίζουμε ότι οι αποφάσεις που λαμβάνουμε τώρα είναι ιστορικές αποφάσεις.
Η Τουρκία έκανε την εθνική υπέρβαση διεξάγοντας την επιχείρηση ¨ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ". Σπαταλήσαμε πολλά χρόνια ασχολούμενοι με την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, μαχόμενοι με την τρομοκρατία, ενώ για θέματα όπως η Συρία και το Ιράκ, εμπιστευτήκαμε τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., παραμερίζοντας με αυτό τρόπο τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας.
Όσο περισσότερο τους εμπιστευόμασταν, τόσο περισσότερο ο κλοιός γύρω από την Τουρκία έσφιγγε, οι γειτονικές μας χώρες διαμελίζονταν και χάναμε τους ανθρώπους μας, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας, διότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις βρίσκονταν υπό τον έλεγχό τους (HΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε.).
Ξαφνικά κοιτάζοντας συνειδητοποιήσαμε ότι ο πόλεμος βρισκόταν μπροστά από τα σπίτια μας και είχαν ήδη ενεργοποιηθεί σχέδια για να έχει η Τουρκία την τύχη της Συρίας. Ήθελαν να μας γονατίσουν μπροστά στις τρομοκρατικές οργανώσεις και να μας οδηγήσουν σε πόλεμο με την Ρωσία και το Ιράν.
Εάν δεν είχαμε αποφασίσει την διεξαγωγή της επιχείρησης ¨ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ", η οποία θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και ένα χρόνο, δεν θα μπορούσαμε να αντιδράσουμε. Ήθελαν να μας εγκλωβίσουν στην Ανατολία με σκοπό να εξαπολύσουν επίθεση κατά της Τουρκίας.
Για την ώρα έχουμε αναστείλει τα σχέδια τους νικώντας στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και αποφεύγοντας την απομόνωση. Για να αποφύγουμε τελείως όμως τον κίνδυνο θα πρέπει να επεκταθούμε στην Συρία διεξάγοντας δύο ακόμα επιχειρήσεις, όπως αυτή στην πόλη Jarablus και μία επιχείρηση στο έδαφος του Ιράκ. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να διεξαχθούν επιχειρήσεις ξεκινώντας από το Afrin και το Τal Abyad με προορισμό το Τal Afar και την Μοσούλη, ενάντια σε αυτούς που προσπαθούν να μας κρατήσουν μακριά από το θέμα της Μοσούλης. Αυτό θα ακουστεί υπερβολικό για κάποιους ή σαν αφορμή έναρξης πολέμου, αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε τα οφέλη από την επιτυχία αυτών των επιχειρήσεων, καθώς και το πιθανό κόστος για την Τουρκία εάν δεν το προσπαθήσει. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια ασπίδα προστασίας στην περιοχή.
Παρακολουθώ τις δηλώσεις του Προέδρου Ερντογάν προσπαθώντας να καταλάβω τι εννοεί και να αποκρυπτογραφήσω τα μηνύματα που στέλνει. Είναι η πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου που η Τουρκία τηρεί τέτοια στάση αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη της εθνικής της άμυνας και ασφάλειας, την οποία μέχρι τώρα είχε παραχωρήσει στους συμμάχους της. Στους συμμάχους της οι οποίοι ευθύνονται για την επίθεση της 15 Ιουλίου 2016. Και οι επιθέσεις θα συνεχιστούν όσο η Τουρκία δεν παραδίδεται.
Οι ΗΠΑ προσπαθούν να μας εξαιρέσουν από την επιχείρηση στην Μοσούλη, διότι επιθυμούν να μας εκδιώξουν από την Συρία και το Ιράκ. Για να το πετύχουν αυτό μας κρατούν απασχολημένους με την τρομοκρατική οργάνωση του Gülen και το PKK. Για αυτό το λόγο η μάχη ενάντια σε FETÖ και PKK δεν είναι μόνο μια μάχη για την ανεξαρτησία αλλά μια μάχη ενάντια στην ανάμιξη εξωτερικών παραγόντων στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας.
Οι δύο πόλεις, η Μοσούλη και το Χαλέπι, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην μοίρα της περιοχής. Όποιος ελέγχει τις δύο αυτές πόλεις θα έχει σημαντικό ρόλο. Με κανένα τρόπο οι ξένες δυνάμεις δεν θα πρέπει να πάρουν τον έλεγχο αυτών των πόλεων.
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους που είναι κυρίως τρομοκρατικές οργανώσεις, σχεδιάζουν ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι στην Μοσούλη.
Το θέμα δεν είναι πλέον το DAESH (ISIS). To DAESH έπαιξε τον ρόλο του και είναι ώρα να αποσυρθεί από την σκηνή. Μια πιθανή ανάμιξη σιϊτικών ομάδων, της Κυβέρνησης του Ιράκ και του PKK θα πυροδοτήσουν θρησκευτικές διαμάχες στην περιοχή της Μοσούλης.
Πιθανώς αυτός είναι και ο σκοπός των ξένων δυνάμεων, να πυροδοτήσουν θρησκευτικές διαμάχες με σκοπό την δημιουργία συγκρούσεων. Για αυτό το λόγο μάλλον επιθυμούν να κρατήσουν την Τουρκία εκτός. Η Τουρκία είναι η χώρα η οποία μπορεί να αποτρέψει τέτοιες διαμάχες και για αυτό πιθανόν θα αποτελέσει στόχο. Η πόλη Tal Afar είναι μια πόλη για την οποία η Τουρκία νιώθει υπεύθυνη και κάθε απειλή για την Tal Afar αποτελεί αιτία ανάμιξης (της Τουρκίας).
Υπό το πρίσμα του νέου εθνικού αμυντικού δόγματος, είμαστε υποχρεωμένοι να εισέλθουμε στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ σε ικανό βάθος και από πολλαπλά σημεία. Αυτό δεν θα πρέπει να αναβληθεί για να διαφυλαχθεί η εδαφική ακεραιότητα των δύο αυτών χωρών και η άμυνα της Τουρκίας.
Επιπλέον, επιχειρήσεις όπως η «ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ» θα πρέπει να διεξαχθούν σε τουλάχιστον 3 ακόμα περιοχές. Για το λόγο αυτό οι επιθυμίες θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα και θα πρέπει να επέμβουμε στην Μοσούλη ακόμα και εάν δεν το θέλουν η Ουάσιγκτον, η Βαγδάτη και η Τεχεράνη. Αν η Τουρκία δεν το κάνει, κάθε περιοχή στην οποία δεν επεμβαίνουμε θα μετατραπεί σε περιοχή ορμητήριο για το έδαφος της Τουρκίας.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να εγκαταστήσουμε μια ασπίδα προστασίας από την Μεσόγειο μέχρι τα σύνορα με το Ιράν. Αυτή είναι η μόνη στρατηγική που θα προστατέψει την Τουρκία και θα αποτρέψει τους σχεδιασμούς (των ξένων) για την περιοχή.
Μένοντας στην άμυνα είναι θανατηφόρο. Καμία χώρα στην περιοχή δεν θα πετύχει τηρώντας αμυντική στάση. Το διεθνές σύστημα, οι γεωγραφικές συνθήκες έχουν γίνει τόσο επιθετικές, ώστε κάθε χώρα η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις εξωτερικές απειλές, θα διαμελισθεί.
Την παρούσα περίοδο, που οι επιθέσεις κατά της Τουρκίας έχουν αποκαλυφθεί , είναι καθήκον μας να μετακινήσουμε τις εστίες πολέμου μακριά από την χώρα μας. Δεν πρόκειται να παραμείνουμε στην Συρία και στο Ιράκ ως ξένη δύναμη, αλλά ως χώρα που μάχεται στο «σπίτι» της.
Αυτός είναι ο λόγος που ο άξονας Μοσούλη-Χαλέπι είναι ένας άξονας ασφαλείας για εμάς και για αυτό το λόγο η προετοιμασία μας θα πρέπει να γίνει υπό αυτή την προϋπόθεση.
Η κρίση και το χάος σήμερα στοχεύουν την Μέκκα στον Νότο και την Κων/πολη στον Βορρά σε συντομότερο χρόνο από όσο νομίζουμε. Αυτό είναι το μεγάλο σχέδιο» .
Τι προκύπτει από το άρθρο σύμφωνα με το Militaire.gr:
Λαμβάνοντας υπόψη το υπόψη άρθρο καθώς και τις δηλώσεις που κάνει το τελευταίο διάστημα ο Τούρκος Πρόεδρος καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15 Ιουλίου αποτέλεσε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία στον Ερντογάν για να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο που πάντα είχε στο μυαλό του για το ξεθεμελίωμα του μύθου του Κεμάλ Ατατούρκ και την υφαρπαγή της θέσης του.
Στην ουσία ο Τούρκος Πρόεδρος φέρνει στο προσκήνιο τον Misak –I Milli (Εθνικό όρκο), ο οποίος είναι το έγγραφο πολεμικής προπαρασκευής που εγκρίθηκε από την Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, την 28 Ιαν 1920. Ο Εθνικός Όρκος, που αποτελείται από 6 άρθρα, ανακοινώθηκε στην κοινή γνώμη την 17 Φεβ 1920 και περιλάμβανε τους όρους της ειρηνευτικής συμφωνίας που ήταν διατεθειμένη να υπογράψει η Τουρκία, με τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου η Τουρκία ήταν με την πλευρά των ηττημένων. Τα άρθρα έχουν όπως παρακάτω:
• Οι αραβικοί πληθυσμοί των περιοχών που κατέλαβαν τα ξένα κράτη με την υπογραφή της Ανακωχής του Μούδρου, θα αποφασίσουν για την τύχη τους μετά από ελεύθερη ψηφοφορία. Η ισλαμική-οθωμανική πλειοψηφία στις περιοχές που περιλαμβάνονται στην Ανακωχή, είναι μια ενότητα που δεν μπορεί να διαταραχτεί με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο.
• Το Καρς, το Αρνταχάν και το Βατούμ, που μόλις έμειναν ελεύθερα, ενσωματώθηκαν στη μητέρα πατρίδα, αν χρειαστεί, θα καθορίσουν την τύχη τους με δημοψήφισμα.
• Η νομική υπόσταση της Δυτικής Θράκης θα καθοριστεί με την ψήφο του λαού που θα δοθεί σε περιβάλλον ελευθερίας.
• Η Κωνσταντινούπολη και η θάλασσα του Μαρμαρά θα κρατηθεί μακριά από κάθε απειλή, ενώ θα πρέπει να υπογραφεί συμφωνία μεταξύ των ενδιαφερομένων κρατών, για την ελεύθερη διέλευση των εμπορικών πλοίων από τα Στενά.
• Τα νομικά δικαιώματα των μειονοτήτων, θα τεθούν υπό εγγύηση, στα πλαίσια των αρχών του Εθνικού Όρκου, κατ' αμοιβαιότητα των δικαιωμάτων μουσουλμάνων που ζουν στις γειτονικές χώρες.
• Θα αναγνωριστεί η πλήρης πολιτική, δικονομική και οικονομική ανεξαρτησία της Τουρκίας και δεν θα γίνει κανείς περιορισμός στους τομείς αυτούς.
Όσον αφορά το χάρτη, που υπάρχει συνημμένος στον Εθνικό Όρκο, αυτός περιλαμβάνει τα νησιά του βορείου Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, την Δυτική Θράκη, μέχρι το Νέστο ποταμό, την Κύπρο, την Αντιόχεια, το Χαλέπι, την Τζαραμπλούζ, την Ντερ αλ Ζορ, τη Μοσούλη, το Κιρκούκ και τη Σουλεϊμανγία.
Βέβαια η συνθήκη της Λωζάννης, την οποία συνυπέγραψαν οι Κεμάλ και Ινονού, δεν έχει σχέση με τα καθοριζόμενα στον Εθνικό Όρκο, καθόσον ο Κεμάλ Ατατούρκ κατανόησε, παρά τις εισηγήσεις των θερμοκέφαλων, ότι κάτι τέτοιο ήταν πέραν των δυνάμεων της Τουρκίας καθώς επίσης ότι θα ήταν καταστροφικό για την Τουρκία να μην τιμήσει την υπογραφή της στις υπόψη συνθήκες καθόσον θα αντιμετώπιζε την μήνιν των ισχυρών. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να θυμηθούμε τις δηλώσεις του A. Davutoğlu, o oποίος όντας ΥΠΕΞ είπε: «Κανένα από τα σύνορα της Τουρκίας δεν είναι φυσιολογικά. Σχεδόν όλα είναι πλασματικά. Βέβαια πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν και οι φυσικές συνέχειες. Έτσι είναι οι εποχές».
Έτσι φτάνουμε στο σήμερα όπου ο Τούρκος Πρόεδρος αισθανόμενος ως απόλυτος άρχων και παντοδύναμος, εκμεταλλευόμενος πάντα την ανοχή αυτών που καθυβρίζει, να διεκδικήσει αυτό στο οποίο ορκίστηκαν εκείνοι που έκαναν τον «Απελευθερωτικό Πόλεμο» του 1920.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια