Ο εχθρός της εξουσίας

Γράφει ο Αιμίλιος Κομίνης

«Είναι μεγάλη τύχη για τους ηγέτες, που οι λαοί δεν σκέπτονται» . Είχε πει ένας πολύ γνωστός ακατονόμαστος δικτάτορας του περασμένου αιώνα, του οποίου το όνομα και μόνον, στο άκουσμά του, προκαλεί αποτροπιασμό.
 
Εννοούσε βέβαια, ότι οι ηγέτες ευνοούνται από την έλλειψη κριτικής σκέψης, την οποία είχε διαπιστώσει στον λαό που ο ίδιος εξουσίαζε και επεξέτεινε την διαπίστωσή του αυτή, σε όλους τους λαούς της υφηλίου.

Πράγματι, αυτό δυστυχώς συμβαίνει και σήμερα . Οι ηγέτες των λαών έχουν πολλούς συμμάχους – όχι τόσους οι δικτάτορες, όσους οι πολιτικοί – και έναν μόνο κοινό εχθρό, την κριτική σκέψη του λαού, τον οποίο εξουσιάζουν . Και αυτό συμβαίνει, όχι μόνον στις χώρες τις υποανάπτυκτες, αλλά και σε εκείνες ακόμη τις πιο αναπτυγμένες . Όμως, αυτόν τον μοναδικό τους εχθρό έχουν καταφέρει να καθυποτάξουν, για να μην αποτελεί ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στις αυθαιρεσίες τους. Οι μέθοδοι που εφαρμόζουν, για να συντρίψουν τον εχθρό τους και να φθάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, ίσως να διαφέρουν από χώρα σε χώρα, αλλά ο κοινός παρονομαστής είναι ένας : Η υποβάθμιση της παιδείας .

Ας έλθουμε όμως τώρα στη χώρα μας, να δούμε πώς οι δικές μας πολιτικές ηγεσίες έχουν καταφέρει να εκμηδενίσουν αυτόν τον εν δυνάμει εχθρό τους . Είναι γνωστές, σε όλους τους Έλληνες πολίτες, όλες οι περιπέτειες, στις οποίες υπόκειται το εκπαιδευτικό μας σύστημα, όχι μόνο κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση, αλλά και κατά το διάστημα της διακυβέρνησης της χώρας, από το ίδιο πολιτικό κόμμα .

 Όλες αυτές οι παλινωδίες που παρατηρούνται μέσα στον χώρο της παιδείας και κυρίως στην δεύτερη εκπαιδευτική βαθμίδα, για να βελτιώσουν τάχα αυτό το σύστημα, φαίνεται ότι δεν έχουν κανένα άλλο στόχο, παρά μόνον να προετοιμάζουν τους πολίτες, χωρίς κανένα επαγγελματικό προσανατολισμό, να εισαχθούν σε μια οποιαδήποτε σχολή των Α.Ε.Ι ή των Τ.Ε.Ι, για να αποκτήσουν ένα πτυχίο περιορισμένης χρήσεως, αφού σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις θα μπορέσουν να το αξιοποιήσουν στην χώρα μας .
Αλλά απ’ όλες αυτές τις ποικίλες μορφές, που έλαβε μέχρι τώρα το εκπαιδευτικό μας σύστημα, απουσιάζει παντελώς η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης . Και αυτό δεν είναι τυχαίο, γιατί καμία από τις πολιτικές ηγεσίες δεν επιθυμεί να έχουν οι πολίτες την κριτική ικανότητα να ξεχωρίζουν τις λίγες αλήθειες, από τα πολλά ψέματα που τους σερβίρουν . Γιατί θέλουν τους πολίτες να είναι μαριονέτες, όπως είναι και εκείνοι, στα χέρια των τοπικών και διεθνών οικονομικών συμφερόντων, να μην έχουν την δική τους προσωπικότητα, αλλά να την διαμορφώνουν εκείνοι με την δική τους βούληση και για το δικό τους συμφέρον . Να είναι εκτεθειμένοι σε όλα αυτά τα μαζικά μέσα, δημόσια και ιδιωτικά, της κρατικής προπαγάνδας, που μας προσφέρει σήμερα η εξελιγμένη τεχνολογία και να μην έχουν την ικανότητα να αντιδράσουν .
Ίσως όμως, να είναι πολλοί από τους αναγνώστες, οι οποίοι θα ήθελαν να μου αντιτάξουν : « Μα δεν νομίζεις ότι υπερβάλλεις ; Και πώς γενικεύεις έτσι ; Στο δημοκρατικό μας πολίτευμα υπάρχουν πολλά κόμματα με τους αντίστοιχους ηγέτες τους . Είναι δυνατόν να έχουν όλοι τους τις ίδιες αντιλήψεις και τις ίδιες επιδιώξεις ; » Και θα τους απαντούσα . « Ναι, πράγματι . Υπάρχουν σήμερα πολλά κόμματα, αλλά δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες, παρά μόνο συμφέροντα και οι ηγέτες τους έχουν την ίδια αντίληψη και το ίδιο ενδιαφέρον για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού λαού, τόσο, ώστε να το επικεντρώνουν μόνο στην κατάκτηση και την εδραίωση της εξουσίας, που είναι και η μόνη επιδίωξή τους .
Συνεπώς το δικό τους συμφέρον είναι, ο λαός τον οποίο εξουσιάζουν να στερείται κριτικής σκέψης, να μην προβληματίζεται και να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα, με το οποίο έχουν εθιστεί τόσα χρόνια να κυβερνούν τη χώρα μας . Να μην απαλλαγεί ποτέ από αυτό το σύνδρομο του μιθριδατισμού που του έχουν δημιουργήσει .

Είναι λοιπόν δυνατόν, να του προσφέρουν ποτέ, με την παιδεία, αυτή την πνευματική τροφή που του χρειάζεται, για να απαιτήσει δυναμικά από την εξουσία να καταργηθεί πια η βουλευτική τους ασυλία και αυτός ο περιβόητος νόμος περί “ευθύνης” υπουργών και να αποβάλει οριστικά αυτή την κακή συνήθεια που έχει αποκτήσει, από την ύπαρξη του πελατειακού κράτους ;

Αιμίλιος Κομίνης
Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια