Ο αλ Αντνανί ήταν ένας από τους τελευταίους επιζώντες του πυρήνα των μαχητών της αλ Κάιντα που είχαν στήσει το ISIS (Ισλαμικό Κράτος) εξαρχής στο Ιράκ, μαζί με τον αποκαλούμενο «χαλίφη» του, Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, και είχε εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα στελέχη της οργάνωσης.
«Πρόκειται για σημαντικό πλήγμα στο ηθικό και την προπαγάνδα της οργάνωσης επειδή δείχνει πως η ηγεσία του στοχεύεται αποτελεσματικά και οργανωμένα» είπε ο ταξίαρχος Γιαχία Ρασούλ, ο εκπρόσωπος της διοίκησης κοινών επιχειρήσεων του ιρακινού στρατού στο Reuters.
Ο αλ Αντνανί ενορχήστρωνε την προπαγάνδα του Ισλαμικού Κράτους, ενώ παράλληλα ήταν ένας από τους βασικούς στρατιωτικούς σχεδιαστές/ στρατηγιστές του. Η αντικατάστασή του θα είναι δύσκολη, ακόμη και για μια οργάνωση που έχει αποδειχθεί τόσο ανθεκτική όσο το Ισλαμικό Κράτος.
Η πρόοδος των εχθρών της οργάνωσης σε βάρος της, τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία, οδήγησε την οργάνωση στο να υιοθετήσει μια στρατηγική επιθέσεων στο εξωτερικό. Ο αλ Αντνάν θεωρείται πως ήταν ο πρωτεργάτης αυτής της στρατηγικής, επιδεικνύοντας μια ιδεολογική και τακτική ευελιξία που επέτρεψε στην οργάνωση σε πρώτη φάση να αξιοποιήσει την ταχεία επέκτασή της (κατάληψη εδαφών) και στη συνέχεια να προσαρμοστεί στα δεδομένα ενώ αναγκαζόταν να υποχωρήσει.
Το Ισλαμικό Κράτος ανακοίνωσε την Τρίτη πως ο αλ Αντναντί σκοτώθηκε «ενώ επέβλεπε τις επιχειρήσεις κατά των στρατιωτικών εκστρατειών εναντίον του Χαλεπιού». Η παρουσία του στο Χαλέπι αντικατοπτρίζει τη στρατηγική και τη συμβολική σημασία του για το Ισλαμικό Κράτος.
Ο ίδιος είχε γεννηθεί το 1977 στην Ιντλίμπ της Συρίας, νοτιοδυτικά του Χαλεπιού, και το όνομά του ήταν Τάχα Σούμπχι Φαλάχα. Δήλωσε πίστη στην αλ Κάιντα πάνω από μια δεκαετία πριν και κάποτε είχε φυλακιστεί από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στο Ιράκ. Έφυγε από τη Συρία και πήγε στο Ιράκ για να πολεμήσει κατά των Αμερικανών μετά του 2003, και επέστρεψε στην πατρίδα του μετά την έναρξη του εμφυλίου το 2011. Βιογραφία του που ανέβηκε σε εξτρεμιστικές ιστοσελίδες αναφέρει πως μεγαλώνοντας ανέπτυξε μια «αγάπη για τα τζαμιά» και ότι ήταν επιφανής ηγέτης.
Ο Χισάμ αλ Χασίμι, αναλυτής ασφαλείας στη Βαγδάτη- σύμβουλος της ιρακινής κυβέρνησης, εκτιμά πως σαν στρατιωτικός στόχος ήταν λιγότερο σημαντικός από τον πρώτην υπουργό Πολέμου, Ομάρ αλ Σισανί, που σκοτώθηκε νωρίτερα μέσα στο έτος στο Ιράκ, ωστόσο ο θάνατός του αποτελεί πλήγμα στο ηθικό, καθώς «ήταν αυτός που ενέπνεε τους μαχητές να πάνε στη Συρία».
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια