«Τα οφέλη της γυμναστικής είναι μια καλή τακτική πρόληψης για πολλές παθήσεις και η επίδραση είναι δοσο-εξαρτώμενη, δηλαδή όσο αθλείσαι, τόσο το καλύτερο» εξήγησε η κύρια συγγραφέας της μελέτης Δρ Ριιττα Αντικαϊνεν, καθηγήτρια Γηριατρικής στο Πανεπιστήμιο του Οουλου.
Η ερευνήτρια και οι συνεργάτες της θέλησαν να ποσοτικοποιήσουν τα οφέλη της γυμναστικής στην υγεία, σε βάθος χρόνου. Έτσι, λοιπόν, μελέτησαν στοιχεία για σχεδόν 2.500 Φινλανδούς, 65 ετών και άνω που είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση για σχεδόν 12 χρόνια.
Κανείς εκ των συμμετεχόντων δεν είχε σοβαρό χρόνιο νόσημα στην αρχή της μελέτης. Περίπου 1.600 άτομα έκαναν τουλάχιστον μέτρια άθληση.
Βάσει των ερωτηματολογίων στα οποία είχαν απαντήσει οι συμμετέχοντες, οι επιστήμονες τους κατέταξαν σε τρεις ομάδες: χαμηλής, μέτριας και έντονης γυμναστικής.
Τα άτομα της πρώτης ομάδας ξόδευαν πολύ χρόνο κυρίως διαβάζοντας ή βλέποντας τηλεόραση και γενικά είχαν ελάχιστη σωματική δραστηριότητα. Στη δεύτερη ομάδα, οι συμμετέχοντες ασχολούνταν με δραστηριότητες, όπως το περπάτημα, το ποδήλατο ή η κηπουρική, τουλάχιστον τέσσερις ώρες την εβδομάδα. Στην τρίτη ομάδα, τα άτομα έκαναν έντονες δραστηριότητες, όπως τρέξιμο, σκι, κολύμπι, ή και βαριές κηπουρικές εργασίες, τουλάχιστον τρεις ώρες εβδομαδιαίως.
Μετά τη συνεκτίμηση άλλων παραγόντων καρδιακού κινδύνου (όπως υπέρταση, κάπνισμα και υπερχοληστερολαιμία) οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι ακόμα και η μέτρια σωματική άσκηση ενισχύει σημαντικά την υγεία των ηλικιωμένων.
Συγκριτικά με τα άτομα που είχαν χαμηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, όσοι εμπλέκονταν σε μέτρια σωματική άσκηση είχαν 31% λιγότερες πιθανότητες καρδιαγγειακού επεισοδίου, όπως έμφραγμα, και 54% μικρότερο κίνδυνο θανάτου κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Φυσικά, τα πράγματα ήταν ακόμα καλύτερα για όσους γυμνάζονταν έντονα. Οι συγκεκριμένοι ηλικιωμένοι είχαν 45% μείωση στα καρδιακά επεισόδια και 66% αύξηση της επιβίωσης τα επόμενα 12 χρόνια.
«Μια πιθανή εξήγηση των θετικών επιπτώσεων της άθλησης στο προσδόκιμο επιβίωσης, ειναι ότι αρκετές παθήσεις επηρεάζονται από τον τρόπο ζωής μας. Πιστεύω όμως ότι οι άνθρωποι αμελούν τον εαυτό τους και λαμβάνουν μέτρα όταν πια είναι αργά. Είναι της αντίληψης ότι, θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα όταν αυτό εμφανιστεί και πως δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι πριν» σχολίασε ο Δρ Τζοεπ Περκ, καρδιολόγος στο Πανεπιστήμιο Λιννεους της Σουηδίας.
Και πρόσθετε ότι η αθηροσκλήρωση ειναι κάτι που συμβαίνει από λεπτό σε λεπτό. «Άρα την στιγμή που αποφασίζεις να δραστηριοποιηθείς σωματικά, αλλάζεις όλη αυτή τη φλεγμονώδη διαδικασία στα τοιχώματα των αγγείων. Συνεπώς, ποτέ δεν είναι αργά. Και το μήνυμα της μελέτης δεν είναι άλλο από το 'αρχίστε να είστε δραστήριοι ακόμα και μετά την συνταξιοδότησης σας'», τόνισε.
Μαίρη Μπιμπή
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια