Άλλοτε η δήλωση αυτή θα ήταν σοκαριστική: «Η εποχή του "έχω το μαγαζί μου, εγώ είμαι το αφεντικό του εαυτού μου" έχει τελειώσει...» Κι όμως ακούστηκε κυνικά από μια κυρία, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μάλιστα προανήγγειλε στη βάση αυτού του δόγματος και νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Ως εκ τούτου η σχετική αποστροφή αποκτά ευρύτερο πολιτικό νόημα...
Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα υπήρξε η ραχοκοκαλιά της μεταπολεμικής ανάπτυξης της Ελλάδας. Τις προηγούμενες δεκαετίες είχαν σημειωθεί ασφαλώς πολλές αλλοιώσεις, αλλά ο αφανισμός των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων άρχισε να αποκτά ραγδαίο ρυθμό στα τελευταία χρόνια της μνημονιακής κρίσης. Εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα, τα οποία συνεχίζονται ακόμα, είναι το τίμημα της «σωτηρίας» της χώρας που υπόσχονται όλες οι κυβερνήσεις από το 2010.
Οι περισσότεροι από τους περίπου 1.500.000 ανέργους προέρχονται από τον χώρο αυτό, κατά χιλιάδες οι επαγγελματίες, εκτός από τη δουλειά τους, έχουν μείνει χωρίς περίθαλψη και δεν μπορούν ούτε σύνταξη να πάρουν. Αξιοπρεπείς νοικοκύρηδες Έλληνες που εργάζονταν και δημιουργούσαν νυχθημερόν στο μαγαζάκι, τη βιοτεχνία, τον χώρο τους βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη να αναζητούν αποφάγια στα σκουπίδια, να χάνουν το σπίτι τους, να μην μπορούν να ζήσουν ή να σπουδάσουν τα παιδιά τους και στο τέλος, αρκετοί να αυτοκτονούν. Όλοι αυτοί ήταν «αφεντικά του εαυτού τους», ήταν η μικρή έκφραση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που σε ένα μοντέλο ελεύθερης οικονομίας έδινε ώθηση στην ανάπτυξη και τη δημιουργία πλούτου.
Έρχεται, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανακοινώσει σήμερα ότι «αυτή η εποχή έχει τελειώσει» και κατ' επέκταση να επιβεβαιώσει εκείνους που υποστήριζαν ότι υπήρχε από την αρχή σχέδιο, με πολλά πλοκάμια, για να χτυπηθεί -όχι μόνο οικονομικά- ο ιστός της Ελλάδας. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση προωθεί νομοσχέδιο για ένα «νέο κοινωνικό μοντέλο επιχειρήσεων που θα λειτουργήσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα», αν και επί τω ακούσματι και μόνο της ιδέας οι συνειρμοί με την κολεκτιβοποίηση είναι αναπόφευκτοι.
Νέα δεινά και νέα πειράματα έρχονται στην πλάτη των Ελλήνων...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα υπήρξε η ραχοκοκαλιά της μεταπολεμικής ανάπτυξης της Ελλάδας. Τις προηγούμενες δεκαετίες είχαν σημειωθεί ασφαλώς πολλές αλλοιώσεις, αλλά ο αφανισμός των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων άρχισε να αποκτά ραγδαίο ρυθμό στα τελευταία χρόνια της μνημονιακής κρίσης. Εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα, τα οποία συνεχίζονται ακόμα, είναι το τίμημα της «σωτηρίας» της χώρας που υπόσχονται όλες οι κυβερνήσεις από το 2010.
Οι περισσότεροι από τους περίπου 1.500.000 ανέργους προέρχονται από τον χώρο αυτό, κατά χιλιάδες οι επαγγελματίες, εκτός από τη δουλειά τους, έχουν μείνει χωρίς περίθαλψη και δεν μπορούν ούτε σύνταξη να πάρουν. Αξιοπρεπείς νοικοκύρηδες Έλληνες που εργάζονταν και δημιουργούσαν νυχθημερόν στο μαγαζάκι, τη βιοτεχνία, τον χώρο τους βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη να αναζητούν αποφάγια στα σκουπίδια, να χάνουν το σπίτι τους, να μην μπορούν να ζήσουν ή να σπουδάσουν τα παιδιά τους και στο τέλος, αρκετοί να αυτοκτονούν. Όλοι αυτοί ήταν «αφεντικά του εαυτού τους», ήταν η μικρή έκφραση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που σε ένα μοντέλο ελεύθερης οικονομίας έδινε ώθηση στην ανάπτυξη και τη δημιουργία πλούτου.
Έρχεται, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανακοινώσει σήμερα ότι «αυτή η εποχή έχει τελειώσει» και κατ' επέκταση να επιβεβαιώσει εκείνους που υποστήριζαν ότι υπήρχε από την αρχή σχέδιο, με πολλά πλοκάμια, για να χτυπηθεί -όχι μόνο οικονομικά- ο ιστός της Ελλάδας. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση προωθεί νομοσχέδιο για ένα «νέο κοινωνικό μοντέλο επιχειρήσεων που θα λειτουργήσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα», αν και επί τω ακούσματι και μόνο της ιδέας οι συνειρμοί με την κολεκτιβοποίηση είναι αναπόφευκτοι.
Νέα δεινά και νέα πειράματα έρχονται στην πλάτη των Ελλήνων...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια