Είναι προφανές ότι το παιχνίδι των αριθμών μπαίνει σε καινούργια φάση ή, για την ακρίβεια, σε νέο λαβύρινθο. Οι υπολογισμοί γίνονται η αγαπημένη ενασχόληση τεχνοκρατών και γραφειοκρατών, η σύγχυση για το αν η τρύπα στον Προϋπολογισμό είναι μαύρη ή άσπρη μεγαλώνει και η αβεβαιότητα επιστρέφει.
Ακόμη κι αν οι αριθμοί ευημερούσαν, για να θυμηθούμε την παλαιά ρήση, δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση το ίδιο με τους πολίτες. Ομως ούτε και οι αριθμοί, για όποιον θέλει να βλέπει κατάματα την πραγματικότητα, πάνε καλά. Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς ειδικές γνώσεις, ούτε οικονομολόγος να είναι ούτε περισπούδαστες αναλύσεις να κάνει. Το κλίμα στην κοινωνία και την αγορά χρειάζεται να αφουγκράζεται.
Για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων τα πράγματα γίνονται διαρκώς δυσκολότερα. Το φετινό καλοκαίρι για τον μέσο φορολογούμενο και οικογενειάρχη ήταν βαρύτερο από το προηγούμενο. Οι υποχρεώσεις που φέρνει μαζί του το φθινόπωρο προκαλούν κάτι παραπάνω από μελαγχολία.
Και μόνο το γεγονός ότι ήδη σχεδόν ένας στους δύο έχει οφειλές προς το Δημόσιο οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα τι θα επακολουθήσει τους επόμενους μήνες, όταν οι φόροι θα πέφτουν σαν το χαλάζι και οι περικοπές θα συνεχίζονται.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό έρχεται σε σύγκρουση με την εικονική πραγματικότητα που μέσω των αριθμών προσπαθεί να καλλιεργήσει και η σημερινή κυβέρνηση. Τούτη τη φορά βέβαια οι αλχημιστές της οικονομικής επιστήμης πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους, διότι πλέον παραμονεύει και ο «κόφτης».
Και για να αποφύγει την εφαρμογή του -που θα σήμαινε έναν νέο Αρμαγεδδώνα- η κυβέρνηση έχει να ελπίζει είτε σε ένα «θαύμα» είτε σε μια μεταβολή της στάσης των δανειστών λόγω της γενικότερης ευρωπαϊκής συγκυρίας. Ειδάλλως το καγκελάρι κινδυνεύει να μετατραπεί σε χορό του Ζαλόγγου...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια