Η φτώχεια δεν ήταν άγνωστη λέξη στους σοβιετικούς πολίτες ή τους Ρώσους της τσαρικής αυτοκρατορίας. Αυτή δεν τους ενοχλούσε ιδιαίτερα. Η αναξιοπρέπεια των πολιτικών τύπου Γέλτσιν και το ξεπούλημα της πατρίδας τους εξόργιζε τους υπερήφανους Ρώσους, που είχαν συνηθίσει να ζουν με μια αίσθηση σκοπού, με ένα νόημα στον συλλογικό βίο. Είτε με αστικό κράτος είτε με μπολσεβικισμό ο γενναίος, σκληραγωγημένος και καλλιεργημένος Ρώσος υπολογιζόταν ως πολύτιμος φίλος ή ως θανάσιμος εχθρός.
Τώρα που η κυριαρχία του Βλαντιμίρ Πούτιν στην πολιτική ζωή της χώρας έχει δείξει σαφή, θετικά αποτελέσματα στο υλικό και το πνευματικό πεδίο της συλλογικής ζωής, η Ρωσία δείχνει να έχει αφυπνιστεί πλήρως. Επιπλέον, έχει επιστρέψει στις ζωοδότριες πηγές της ορθόδοξης χριστιανοσύνης. Κι αυτά είναι χαρμόσυνα νέα για τους φίλους και τους συμμάχους και μαύρα μαντάτα για τους εχθρούς της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Οι απειλές που εκτοξεύει εναντίον αυτής της αχανούς χώρας το Ισλαμικό Κράτος (με πιο πρόσφατες εκείνες που διατυπώνονται στο εννιάλεπτο βίντεο που δημοσιοποιήθηκε από τους ισλαμιστές σφαγείς) δεν μπορεί παρά να τη συσπειρώσουν ακόμα περισσότερο - και να την υποχρεώσουν να αντιδράσει, με τη συνηθισμένη ακρίβεια, πονηριά, δύναμη και σφοδρότητα, σε κάθε ενέργεια που θα βλάψει τα συμφέροντά της και θα θέσει σε κίνδυνο τις ζωές, την περιουσία και τον τρόπο ζωής των πολιτών της.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διαγράφεται είναι η ανάφλεξη σε περιοχές όπου δεν φαίνεται να δραστηριοποιείται επισήμως το Ισλαμικό Κράτος, αλλά στις οποίες υπάρχουν πολλοί ισχυροί «φίλοι» και εντολοδότες των τρομοκρατών. Ζούμε σε ενδιαφέροντες αλλά εξαιρετικά επικίνδυνους καιρούς.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια