Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις εγκληματικές αφέλειες τύπου «η Μέρκελ θα δεχθεί το πρόγραμμά μας και θα είναι μέρα μεσημέρι», πηγαίνει, τώρα, στο άλλο άκρο μέσα στη (δικαιολογημένη) αγωνία της να αντιμετωπίσει τη μεταναστευτική-προσφυγική κρίση.
Διαφημίζει σαν αρχή επίλυσης του προβλήματος και αφετηρία σωτήριας συμπόρευσης Αθήνας - Βερολίνου την απλή συμπροεδρία του Ελληνα πρωθυπουργού και της Γερμανίδας καγκελαρίου σε μια υποενότητα της συνόδου του ΟΗΕ για το Μεταναστευτικό, στα μέσα Σεπτεμβρίου.
Η αλήθεια είναι ότι το «πάνελ» Μέρκελ - Τσίπρα θα έχει μόλις τρίωρη διάρκεια και είναι ένα από τα έξι της συνόδου, ενώ θα έχουν προηγηθεί 14 ομιλίες στελεχών των Ηνωμένων Εθνών και εκπροσώπων διεθνών φορέων. Επιπλέον, η σύνοδος του ΟΗΕ έχει ήδη «καπελωθεί» από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα με τη σύγκληση «Συνάντησης υψηλού επιπέδου για το Μεταναστευτικό», επίσης στη Νέα Υόρκη, την επόμενη ημέρα! Οπως αποκάλυψε η «δημοκρατία» στις 6 Ιουλίου, η αιφνιδιαστική σύγκληση της συνόδου Ομπάμα αποτελεί απάντηση στην ουσιαστική αδράνεια της Ε.Ε. Είναι ενδεικτικό ότι η Ουάσινγκτον ήδη θέτει συγκεκριμένους στόχους, πρώτον, αύξησης 30% στις χρηματοδοτήσεις προς τους εμπλεκόμενους ανθρωπιστικούς οργανισμούς και, δεύτερον, διπλασιασμού του αριθμού των προσφύγων που θα μετεγκατασταθούν με νόμιμες διαδικασίες, καθώς πρόκειται για τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ασφαλώς, πέραν των κομματικών και επικοινωνιακών υπερβολών, η συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με τη γερμανική αποτελεί μονόδρομο για την αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού, καθώς η μία χώρα αποτελεί την πρώτη γραμμή υποδοχής χιλιάδων ανθρώπων και η άλλη τη χώρα επιθυμητής εγκατάστασης των περισσοτέρων από αυτούς. Ακριβώς σε αυτό το σημείο αρχίζει το πρόβλημα για την Ελλάδα, καθώς η αλλαγή διαθέσεων στο Βερολίνο (κόμματα και κοινή γνώμη) έναντι των μεταναστών, η ταυτόχρονη συγκυρία πολλών τρομοκρατικών επιθέσεων και οι εκλογές του 2017 προκαλούν πολλές αμφιβολίες, αν και έως πότε η Γερμανία θα αποτελεί χώρα εγκατάστασης. Υπάρχει ο κίνδυνος η χώρα υποδοχής να μείνει μόνη. Ή, ακόμη και αν η Γερμανία συνεχίσει να απορροφά σημαντικό αριθμό μεταναστών, θα πρόκειται για μικρό κλάσμα όσων θα έρχονται από την Τουρκία, αν ο πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν επιλέξει μια άφρονα πολιτική.
Δυστυχώς, η κατάσταση είναι και θα συνεχιστεί κρίσιμη. Ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς προσκάλεσε τον Τούρκο ομόλογό του Μ. Τσαβούσογλου στην Αθήνα, στα τέλη Αυγούστου, στο πλαίσιο της ψύχραιμης ελληνικής στάσης έναντι του έξαλλου (μετά το πραξικόπημα) Ερντογάν. Αν η επίσκεψη Τσαβούσογλου τελικά πραγματοποιηθεί, η πρωτοβουλία θα αποδειχθεί χρήσιμη διμερώς, αλλά παραμένει αμφίβολο κατά πόσο οι εταίροι θα διευκολύνουν την Αθήνα να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο και στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι της Αγκυρας. Ανησυχητικός οιωνός είναι η προσπάθεια της σλοβακικής προεδρίας να παραστεί ο κύριος Τσαβούσογλου σε κάποιο τμήμα της άτυπης συνόδου των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. στις 2 και τις 3 Σεπτεμβρίου. Η συζήτηση μαζί του θα ήταν χρήσιμη μόνον υπό την προϋπόθεση ύπαρξης ενιαίας ευρωπαϊκής γραμμής έναντι της Τουρκίας.
Ωστόσο, ενιαία γραμμή δεν υπάρχει. Αντίθετα, η σύγχυση και η διάσταση απόψεων διευρύνονται. Πρώτα απ' όλα, η Κομισιόν δεν θα έχει έτοιμη την έκθεση προόδου για την Τουρκία και την εκπλήρωση των κριτηρίων κατάργησης της βίζας πριν από τα τέλη Οκτωβρίου ή τις αρχές Νοεμβρίου. Ως τότε ο πρόεδρος Ερντογάν θα συνεχίζει να απειλεί με τις μεταναστευτικές ροές. Από την πλευρά του, το Βερολίνο ισορροπεί μεταξύ αφενός της κατηγορηματικής απόρριψης του αιτήματος της Αγκυρας για διώξεις κατά του κινήματος Γκιουλέν εντός της Γερμανίας και αφετέρου της ανοχής στην πολιτική Ερντογάν για διώξεις εντός Τουρκίας. Το δε Παρίσι (ήδη σε προεκλογικό κλίμα για την προεδρική αναμέτρηση της άνοιξης) είναι διστακτικό, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο έναντι της Αγκυρας. Επί της ουσίας, είμαστε ακόμη στην αρχή της μεταναστευτικής και της τουρκικής κρίσης.
* Ο Αλέξανδρος Τάρκας είναι εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη.
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια