Όπως εξήγησε ο Δρ Μάικλ Τεσλερ, επίκουρος καθηγητής Αναισθησιολογίας στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Μόντρεαλ στον Καναδά, «οι ασθενείς που χειρουργούνται στο τέλος της εργάσιμης ημέρας ή νωρίς το βράδυ έχουν επίσης μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας».
Στόχος της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ μετεγχειρητικής θνησιμότητας και της φάσης της ημέρας που έγινε η επέμβαση. Στοιχεία ελήφθησαν από το Εβραϊκό Γενικό Νοσοκομείο του Μόντρεαλ.
Οι επιστήμονες μελέτησαν την ενδονοσοκομειακή θνησιμότητα τις 30 ημέρες μετά το χειρουργείο για επεμβάσεις που είχαν γίνει το διάστημα Απριλίου 2010 - Μαρτίου 2015. Συμπεριλήφθησαν όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις, πλην των οφθαλμολογικών και αυτών που απαιτούσαν τοπική αναισθησία.
Η εργάσιμη ημέρα χωρίστηκε σε τρία τμήματα: Ημέρα (07:30 - 15:29), Βράδυ (15:30-23:29) και νύχτα (23:30-07:29). Ο χρόνος έναρξης χορήγησης της αναισθησίας χρησιμοποιήθηκε για να καθοριστεί πότε ξεκίνησε η επέμβαση.
Εν τέλει εντοπίστηκαν 41.716 επιλεκτικές και επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις σε 33.942 ασθενείς κατά την διάρκεια 40.044 νοσηλειών. Εξ αυτών, 10.480 ήταν επείγουσες χειρουργικές διαδικασίες, 3.445, 4.951 και 2.084 επείγοντα χειρουργεία με αναισθησία άρχισαν μεταξύ ημέρας, βραδιού και νύχτας, αντίστοιχα. Καταγράφηκαν 226, 97 και 29 θάνατοι σε όλες τις περιπτώσεις κατά τη διάρκεια των ημερησίων, βραδινών και νυχτερινών χειρουργείων, αντίστοιχα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς που είχαν χειρουργηθεί νύχτα είχαν 2,17 φορές περισσότερες πιθανότητες θανάτου από όσους είχαν χειρουργηθεί κατά τις εργάσιμες ώρες της ημέρας και αυτοί που έκαναν επέμβαση αργά στο τέλος της ημέρας είχαν 1,43 φορές περισσότερες πιθανότητες να αποβιώσουν εν συγκρίσει με οσους χειρουργήθηκαν τις εργάσιμες ώρες της ημέρας.
«Η μελέτη αποδεικνύει ότι τα χειρουργεία που γίνονται βράδυ και νύχτα σχετίζονται με υψηλότερη θνησιμότητα. Συνεπώς, στην πρόβλεψη του κινδύνου μετεργχειρητικής θνησιμότητας θα πρέπει να περιλαμβάνεται ως μεταβλητή και ο χρόνος έναρξης χορήγησης της αναισθησίας» αναφέρεται στα συμπεράσματα.
Οι επιστημονες αποδίδουν στα πιθανά αίτια, η κόπωση του ιατρικού και λοιπού προσωπικού κατά την αναισθησία και το χειρουργείο, καθυστερήσεις στην παροχή φροντίδας, η επάρκεια του προσωπικού του νοσοκομείου στις νυχτερινές βάρδιες, ή η κρισιμότητα της κατάτασης του ασθενή που δεν βοηθά στην αναβολή της επέμβασης.
Η ανάλυση κάθε μιας εκ των προαναφερόμενων παραμέτρων είναι σημαντική για την κατανόηση των λόγων της αυξημένης θνησιμότητας στα νυχτερινά χειρουργεία, ώστε να ληφθούν άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα για την μείωση της μετεγχειρητικής θνησιμότητας.
Μαίρη Μπιμπή
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια