Ως γνωστόν οι γιατροί έχουν μεγάλη δυσκολία να καταλάβουν αν ένα παιδί με υψηλό πυρετό έχει βακτηριακή ή ιογενή λοίμωξη, με βάσει μόνο τα κλινικά χαρακτηριστικά του. «Αυτό έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες παιδιά καθημερινά, παγκοσμίως, να υποβάλλονται σε ενδελεχή ιατρικό έλεγχο για να αποκλειστεί η πιθανότητα βακτηριακής λοίμωξης και μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων τους χορηγούνται αντιβιοτικά» εξηγεί ο Μάικλ Λεβιν καθηγητής Παιδιατρικής και Διεθνούς Υγείας Παίδων στο Κολέγιο Ιμπέριαλ του Λονδίνου.
Ενώ γενικά οι ιογενείς λοιμώξεις δεν χρειάζονται αγωγή, οι βακτηριακές μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή του παιδιού, γι' αυτό και είναι σημαντική η έγκαιρη αναγνώριση και αντιμετωπισή τους. Αλλά η κατάχρηση αντιβιοτικών έχει οδηγήσει σήμερα στην λεγόμενη «αντίσταση στα αντιβιοτικά», δηλαδή τα βακτήρια να έχουν ανθεκτικότητα στα υπάρχοντα αντιβιοτικά.
Ο Δρ Λεβιν ήταν επικεφαλής μιας νέας μελέτης που εστίασε στην χρήση των γενετικών εξετάσεων ως διαγνωστικών εργαλείων στα παιδιά με πυρετό. Μια δεύτερη έρευνα είχει το ίδιο αντικείμενο, αλλά και οι δυο είχαν ως απώτερο στόχο να εντοπίσουν γονίδια που να σχετίζονται με τις ιογενείς ή τις βακτηριακές λοιμώξεις.
Να σημειωθεί ότι σήμερα η διάκριση των βακτηριακών λοιμώξεων από τις ιογενείς γίνεται με ανάπτυξη των βακτηρίων σε εργαστηριακές συνθήκες μέσα σε δείγματα μυελού των οστών ή ούρων του ασθενούς. Αλλά, η διαδικασία απαιτεί 48 ώρες και πολλοί ασθενείς παίρνουν αντιβιοτικά ή νοσηλεύονται μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα της εξέτασης.
Ο Δρ Λεβιν και οι συνεργάτες του έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 240 παιδιά, τα μισά εκ των οποίων ήταν 19 μηνών ή μικρότερα. Τα 52 είχαν εμφανή βακτηριακή λοίμωξη, τα 92 σίγουρη ιογενή λοίμωξη και τα 96 ακαθόριστη λοίμωξη.
Οι ερευνητές αναγνώρισαν γονίδια στο αίμα που διέκριναν τις βακτηριακές από τις ιογενείς λοιμώξεις. Η γονιδιακή «υπογραφή» επίσης διέκρινε την βακτηριακή λοίμωξη από μια φλεγμονώδη παιδιατρική πάθηση, όπως η ιδιοπαθής νεανική αρθρίτιδα ή ο ερυθηματώδης λύκος.
Εκ των 96 ακαθόριστων λοιμώξεων, λιγότερες από τις μισές χαρακτηρίστηκαν τελικά βακτηριακές, αλλά σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις είχαν χορηγηθεί αντιβιοτικά.
«Η μελέτη μας ανοίγει τον δρόμο ανάπτυξης ενός τεστ με βάση την διπλή γονιδιακή υπογραφή, το οποίο μπορεί να αλλάξει σημαντικά τη διάγνωση και θεραπεία των ασθενών με πυρετό» σημειώνει ο Δρ Λεβιν.
Στη δεύτερη μελέτη, ο Δρ Οκτάβιο Ραμιλο, ειδικός στα Λοιμώδη Νοσήματα στο Νοσοκομείο Παίδων του Κολόμπο στο Οχάιο, μελέτησε επίσης τις γονιδιακές «βιο-υπογραφές» στα νεογνά με πυρετό στην ηλικία των δύο μηνών ή και πιο πριν.
Μελέτησε γονίδια σχεδόν σε 300 νεογνά, τα 89 με βακτηριακές λοιμώξεις, τα 190 χωρίς τέτοιες λοιμώξεις και τα 19 υγιή και χωρίς πυρετό. Κατάφερε έτσι να αναγνωρίσει 66 γονίδια που διέκριναν τα νεογνά με και χωρίς βακτηριακές λοιμώξεις.
Σύμφωνα με τον Δρ Ραμιλο, ο στόχος είναι να μειωθεί ο αριθμός των γονιδίων που χρειάζεται για να αναγνωριστούν οι βακτηριακές και οι ιογενείς λοιμώξεις και εν συνεχεία να αναπτυχθεί ένα γρήγορο και φθηνό τεστ.
Απαντώντας στο πόσο γρήγορη θα είναι η εξέταση απαντά ότι «ίσως να χρειάζεται δύο με τέσσερις ώρες για να δώσει το αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση έχουμε κάνει το πρώτο σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση».
Μαίρη Μπιμπή
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια