Μπορεί η Νέα Δημοκρατία από την πρώτη μέρα εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη να απαιτεί την πτώση της κυβέρνησης, αλλά, όπως γνωρίζουν πολύ καλά στο κόμμα, δεν μπορούν να ρίξουν τον Τσίπρα. Για να πέσει μια κυβέρνηση πρέπει να απολέσει την κυβερνητική πλειοψηφία.
Δηλαδή η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου πρέπει να πέσει κάτω από 150 βουλευτές από τους 153 που αριθμούν σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα, μια και σε όλες τις ψηφοφορίες επιβεβαιώνεται το... μπετόν της γλυκιάς εξουσίας.
Ο δεύτερος τρόπος να πέσει ο Αλέξης Τσίπρας είναι να αποφασίσει να παραιτηθεί ο ίδιος. Ούτε και αυτό βέβαια φαίνεται στον ορίζοντα, αφού ο πρωθυπουργός, παρά τα όσα λέει, παραμένει γαντζωμένος στην εξουσία.
Ο τρίτος τρόπος είναι να οδηγήσει τον τόπο σε εκλογές και οι πολίτες, παρά τα τερτίπια που σχεδιάζει με τον εκλογικό νόμο, να δώσουν την ισχυρή εντολή στη Νέα Δημοκρατία και να σχηματίσει αυτή κυβέρνηση. Ούτε και αυτό είναι ορατό άμεσα, καθώς ο πρωθυπουργός και γενικότερα άπαντες στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι είναι δεύτεροι και με... διαφορά σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αρα δεν σκοπεύουν να «αυτοκτονήσουν».
Τα παραπάνω είναι οι εμφανείς και λογικοί όροι που ισχύουν σε μια δημοκρατία.
Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα πέσει από κανέναν από τους παραπάνω λόγους. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του θα πέσουν όπως ακριβώς έπεσε και ο Αντώνης Σαμαράς. Οταν δηλαδή το Βερολίνο και η Μέρκελ αποφασίσουν ότι πλέον ο Τσίπρας δεν τους είναι χρήσιμος. Δηλαδή όταν δεν θα μπορέσει να περάσει τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα που θα του ζητηθούν και όταν η κοινωνία δεν θα είναι πλέον ελεγχόμενη από τον ίδιο.
Τότε μόνο θα πέσει η κυβέρνηση Τσίπρα. Αυτό το Μαξίμου το γνωρίζει καλά, γι' αυτό προχωρεί στην αλλαγή του εκλογικού νόμου. Πιστεύει ότι με τον τρόπο αυτό θα κάνει το τελευταίο δώρο του στο Βερολίνο. Και αυτό δεν είναι άλλο από τον μεγάλο συνασπισμό με επικεφαλής «μη πολιτικό πρόσωπο», το οποίο θα στηρίζεται από τις κοινοβουλευτικές ομάδες. Αυτό είναι το σχέδιο που υπάρχει από τότε που δοκιμάστηκε το «πείραμα Παπαδήμου».
Οι μνηστήρες είναι σε αναμονή. Το θέμα είναι εάν ο λαός αποφασίσει να δώσει την έγκρισή του σε αυτό το σχέδιο ή με την ψήφο του το ανατρέψει. Διότι αυτός τελικά έχει και το μαχαίρι και το καρπούζι. Και το κυριότερο, αυτός θα είναι που θα πληρώσει τα επίχειρα της ψήφου του...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια