Στο σχετικό άρθρο αναφέρονταν, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Η μανία για τα Πόκεμον λαμβάνει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις, με χιλιάδες Ελληνες (κυρίως, εφήβους και νέους) να συγκεντρώνονται καθημερινά σε πάρκα και πλατείες -όπως από το περασμένο Σάββατο, οπότε η εφαρμογή εισήχθη στην Ελλάδα, συμβαίνει σχεδόν κάθε μέρα στο Σύνταγμα- και να "σκανάρουν" πεζοδρόμια, παρτέρια και σιντριβάνια για να εντοπίσουν Πόκεμον. [...] Σύμφωνα με χρήστες της εφαρμογής, η διαδικασία είναι εθιστική, καθώς άνθρωποι, τοπία και αντικείμενα παγιδεύονται στην εικονική πραγματικότητα του Pokemon Go».
Η πρώτη προειδοποίηση που δέχτηκε το ανθρώπινο είδος για την εθελούσια παγίδευσή του σ' έναν τόπο παραπλανητικών εντυπώσεων ήταν ο περίφημος «μύθος του σπηλαίου» στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα. Εκεί ο Ελλην φιλόσοφος αφηγείτο τη συμβολική ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που είναι αλυσοδεμένοι σε σπηλιά και μπορούν μόνο να κοιτάξουν στον τοίχο. Πίσω τους καίει μια φωτιά και εκείνοι βλέπουν στον τοίχο τις σκιές των αντικειμένων που τοποθετούνται (από τους χειριστές και δεσμώτες τους) μπροστά από τη φωτιά.
Δεν βλέπουν τα πράγματα, δηλαδή, αλλά τις σκιές τους. Κάποια στιγμή ένας δεσμώτης ελευθερώνεται, βγαίνει στο φως και αντιλαμβάνεται σε πόσο μεγάλη πλάνη ζουν όσοι έχουν απομείνει αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο.
Το φως έξω από το πλατωνικό σπήλαιο είναι εκείνο της αληθινής ζωής, που δεν βασίζεται σε εντυπώσεις τις οποίες παράγουν οι δημιουργοί των σκιών.
Η αληθινή ζωή είναι η επαφή με τον Θεό και τον άνθρωπο, οι υγιείς σχέσεις που μπορεί να δημιουργήσει οποιοσδήποτε, η ευδαιμονία που συνοδεύει την επίγνωση της τέλεσης του καθήκοντος, η επιδίωξη της αρετής.
Αυτό είναι το καλύτερο «κυνήγι».
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια