Δεν έχουν -δυστυχώς- προηγούμενο τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες γύρω από τη συμφωνία μεταξύ του ΟΛΠ και της Cosco. Από την περίοδο της μεταπολίτευσης όλοι οι πρωθυπουργοί (συμπεριλαμβανόμενου του Α. Παπανδρέου, που τόσο θαυμάζουν ορισμένοι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ) σέβονταν απολύτως τις συμφωνίες που έκλειναν (είτε σε πολιτικό είτε σε οικονομικό επίπεδο) με ξένες χώρες.
Στην περίπτωση του ΟΛΠ όμως συνέβησαν τα εξής τραγελαφικά:
1. Ο υπουργός Ναυτιλίας (κατεξοχήν πολέμιος της εν λόγω ιδιωτικοποίησης) επιλέγει τελικά να συμμορφωθεί με την απόφαση του πρωθυπουργού (ο οποίος με τη σειρά του την είχε επίσης πολεμήσει ως αρχηγός της αντιπολίτευσης) για υλοποίηση της συμφωνίας.
2. Η κυβέρνηση καθυστερεί την κύρωση της συμφωνίας από τη Βουλή, γεγονός που αναγκάζει τους Κινέζους να θέσουν αυτό το θέμα ως προαπαιτούμενο για την επίσκεψη Τσίπρα στο Πεκίνο.
3. Ο αρμόδιος υπουργός αποφασίζει, λειτουργώντας υπό πίεση, να καταθέσει το σχετικό νομοσχέδιο, το οποίο όμως ουδεμία σχέση έχει με τα συμφωνηθέντα με τον κινεζικό κολοσσό, ελπίζοντας προφανώς ότι κανείς δεν θα το πάρει... χαμπάρι!
4. Η Cosco αντιδρά με τη γνωστή επιστολή και τότε ο αρμόδιος υπουργός «δείχνει» ως υπεύθυνους τη... Γενική Γραμματεία της κυβέρνησής του και το ΤΑΙΠΕΔ.
5. Η κυβέρνηση, με μια νέα «στροφή» που τη βαφτίζει «νομοτεχνικές βελτιώσεις», κάνει τις απαραίτητες αλλαγές και στο τέλος καταγγέλλει τα... ΜΜΕ.
Είναι ερώτημα το σε ποια άλλη χώρα του δυτικού κόσμου συμβαίνουν αυτά... Η απάντηση μάλλον είναι προφανής και δεν χρειάζεται ανάλυση! Το μείζον είναι ότι με τέτοιες επιλογές το μήνυμα που εκπέμπεται είναι απόλυτα λανθασμένο. Μια χώρα που διψά για επενδύσεις, που ζητά νέα κεφάλαια, που αγωνίζεται να βγει από την ύφεση, έπρεπε να είναι δυο φορές συνεπής με όσους συνάπτει συμφωνίες. Μόνο έτσι επιστρέφει η εμπιστοσύνη, μόνο έτσι βγαίνει από τη μνημονιακή εποχή...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια